انجمن بی تاوان : هیچ فرقی بین مصطفی کمال، اردوغان، قلیچداراوغلو و دیگر رهبران ترکیه وجود ندارد،همه آنها علیه کردها و کردستان هستند. همانطور که می دانید قرار است انتخابات پارلمانی و ریاست جمهوری در ۱۴ می(۲۴اردیبهشت ماه) در ترکیه برگزار شود. هم احزاب ترک و هم آنهایی که به نمایندگی از کردها تأسیس شده اند در تلاش هستند تا توجه کردها را جلب کنند و از صدای کردها بهره ببرند. اما جالب‌ترین نکته موضع پ‌ک‌ک در قبال انتخابات است، زیرا هر چه به روز انتخابات نزدیک‌تر می‌شویم، پ‌ک‌ک بیشتر به PDK و بارزانی حمله می‌کند. پ.ک.ک در رسانه های خود طوری صحبت می کند و می نویسند که پ.ک.ک و بارزانی ترکیه را روی پای خود نگه داشته اند و آنها تصمیم خواهند گرفت که آیا اردوغان و حزبش زنده بمانند یا نه.
در یک دید واقعبینانه نقش بارزانی ها در انتخابا ت ترکیه وبخصوص برای کوردها در حد ناچیزی است که بتواند تاثیر گذار باشد زیرا نفوذ چندانی ندارند واحزابی که در چارچوب ملی گرایی در ترکیه سیاست می کنند تنها اسم شان هست و گرنه درصد ارای انها خیلی اندک است که حتی نمی توانند یک نماینده را به مجلس ترکیه راهی کنند منظور درصد ارای انها زیر ۸۰۰۰۰ است.
و به همین علت همکاری بارزانی ها با حزب عدالت و توسعه با تغییر سیستم در ترکیه ادامه خواهد داشت زیرا هر دو طرف در چارچوب منافعی باهم در ارتباطند هستند. بر اساس اظهارات HDP و PKK، اگر اردوغان در ۱۴ می شکست بخورد، کردها در ۱۵ می در بهشت ترکیه بیدار خواهند شد. اما حقیقت اینطور نیست، راه تشویق کردها، مانند گفتن “در انتخابات انقلاب می کنیم”، فقط فریب کردها و بازی با سرنوشت آنهاست. زیرا سیاست ترکیه نسبت به کوردها از ابتدای دولت عثمانی ادامه داشته و اززمان زمانداری اردوغان شروع نشده و با ناپدید شدن او تمام نخواهد شد و از یک طرف همه کوردها در ترکیه رای خود را به حزب دمکاتیک خلقه نمی دهند وحدودا ۵۰درصد به انها رای می دهند. بنابراین تغییر دولت، نخست وزیر، رئیس جمهور و نمایندگان پارلمان ترکیه، کوردها را از انقیاد و اشغال نجات نخواهد داد. نتیجه هیچ انتخاباتی در ترکیه نمی تواند کوردستان ترکیه را نجات دهد. مسئله کرد تنها به حکومت ها مربوط نمی شود، بلکه به منطق و اصول سیاست وابسته است. پ‌ک‌ک سال‌هاست که می‌گوید اگر حکومت تغییر کند، مسئله حل خواهد شد اما در واقع، مردم کرد باید با ذهنیت ومنطق، فلسفه، اصول و مبانی تأسیس دولت کمالیستی مبارزه می کند که در قانون اساسی ترکیه جایگاهی برای کوردها وجود ندارد ، زیرا حکومت فقط یک اداره موقت است. پ.ک.ک از یک طرف با دولت در حال گفتگو است و از طرفی نیز کردها را مشغول تغییر حکومت می کند که سیاست فقط برای فریب کردها است. لازم به یاد اوری است که حزب عدالت و توسعه ابتدا با همکاری پ ک ک و رهبرش اوجالان به این مرحله رسیده است و گرنه بدون همکاری وهماهنگی پ ک ک حزب عدالت و توسعه به اینجا نمی رسید. بدیهی است که همه تاریخ پ.ک.ک را به خوبی می دانند. همه ما می دانیم که کودتای نظامی که دولت در ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰ تشکیل داد، خود پ.ک.ک حتی بدتر و ظالمانه تر علیه میهن پرستان کرد انجام داده است.
چند نمونه از قتل عام‌های پ‌ک‌ک علیه غیرنظامیان تا ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰:
پ.ک.ک فریدون اوزون، رئیس جنبش کاوا را به قتل رساند. پ.ک.ک مصطفی چمبل از اعضای PSKT را به قتل رساند. پ.ک.ک تعداد زیادی از اعضا و مسئولان کوک را به قتل رساند. پ.ک.ک اعضای DDKD را به قتل رساند، در حالی که هیچ یک از آنها مسلح نبودند. پ.ک.ک اعضا و مسئولان جنبش تکوشین را به قتل رساند. پ.ک.ک تمامی اعضا و مسئولان جنبش پنج پرچاجیان را به قتل رساند. پ ک ک نجیب زادگان، رؤسای قبایل و دهکده ها را کشت که هیچ کدام مسلح و غیرنظامی نبودند. پ ک ک هزاران میهن پرست ملی را که منتقد پ ک ک بودند به قتل رسانده است. تعداد غیرنظامیانکشته شده توسط پ ک ک نامحدود است.
