در این مقاله ابتدا تعاریفی از تروریسم و تروریسم در ادبیات ارائه می شود و سپس در نیمه دوم دهه ۷۰ در منطقه آناتولی جنوب شرقی کشورمان با هدف ایجاد یک کشور قومیتی که شامل مناطق معینی از جغرافیای ترکیه-سوریه-عراق-ایران و از زمان تأسیس آن. جزئیات ساختار KCK که در نتیجه ساختار سازمانی که در طول زمان تغییر کرده و توسعه یافته است، با تأکید مورد بحث قرار خواهد گرفت. در مورد تأسیس، ایدئولوژی و مدل «حزب-جبهه-ارتش» سازمان تروریستی پ‌ک‌ک که به فعالیت‌های جدایی‌طلبانه – غیرقانونی خود در کشور ما ادامه می‌دهد.
تروریسم و تروریسم به عنوان مفهوم
مفهوم وحشت که از ریشه لاتین “terrere” می آید، برای اولین بار در اثری به نام Dictionnarire de l’Academia Française که در سال ۱۷۸۹ در فرانسه منتشر شد، به عنوان “سیستم ترور، رژیم” تعریف شد.
از سوی دیگر، سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، سیا، مفهوم تروریسم را به عنوان “تهدید خشونت یا استفاده توسط افراد یا گروه ها” تعریف کرد.
تروریسم در ماده ۱ قانون مبارزه با ترور مورخ ۱۲٫۰۴٫۱۹۹۱ به شماره ۳۷۱۳ به شرح زیر تعریف شده است. «تغییر ویژگی‌های جمهوری، نظم سیاسی، حقوقی، اجتماعی، سکولار و اقتصادی مندرج در قانون اساسی، برهم زدن یکپارچگی تجزیه ناپذیر کشور با سرزمین و ملت آن، نابودی دولت ترکیه و جمهوری آن توسط یکی از روش‌های ترور، فشار، زور، خشونت، ارعاب، ارعاب، ارعاب یا تهدید. عبارت است از انواع اقداماتی که شخص یا افراد وابسته به یک سازمان با هدف به خطر انداختن موجودیت دولت، تضعیف یا انجام می‌دهند. تخریب یا تصرف اقتدار دولتی، از بین بردن حقوق و آزادی های اساسی، برهم زدن امنیت داخلی و خارجی دولت، نظم عمومی یا سلامت عمومی. اگرچه تعریف مفهوم تروریسم با تعریفی که در اینجا ارائه شده است، ارائه شده است، اما تاکید اصلی بر تروریسم است.
اگرچه مفهوم تروریسم شامل تعاریف مختلفی است، اما عموماً به معنای تضعیف اقتدار سیاسی و شروع یک انقلاب یا جنبش ضد انقلاب است. ویژگی اصلی که تروریسم را از نظر تشریحی متمایز می کند این است که از طریق یک سازمان سازماندهی شده و هدف آن مشخص است. از سوی دیگر، خشونت دسته جمعی کنترل نشده است، هر چند از قبل برنامه ریزی شده است، خود به خود و ناگهانی رخ می دهد. بنابراین لازم نیست عقلانی عمل کرد و هدف مشخصی داشت. روشی که تروریسم دائماً استفاده می کند. این ادعا که نظام و حکومت سیاسی کنونی مشروعیت خود را از دست داده است و تلاش برای تحمیل این ایده که با مبانی ایدئولوژیک مختلف می توانند در برابر دولت پیروز شوند.
درگیری های سیاسی خشونت آمیز و محیط هرج و مرج تجربه شده در ترکیه در دهه ۷۰ باعث شد که گروه های جدایی طلب راست و چپ به رهبری جوانان تحت عنوان آزادی فکر به سازمان های تروریستی وابسته به سازمان های تروریستی بزرگ و کوچک یا خودشان تبدیل شوند و شرایطی که منجر به آن شد. کشور به کودتای ۱۲ سپتامبر ۱۹۸۰ داده است. با این حال، سازمان تروریستی پ‌ک‌ک ساختاری خواهد بود که در ۴۰ سال آینده کشور را عمیقاً تحت تأثیر قرار داده و رهبری سازمان‌های مبتنی بر ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی را بر عهده خواهد گرفت.
تأسیس و ایدئولوژی سازمان تروریستی پ ک ک
در جلسه ای که در ۲۵ نوامبر ۱۹۷۸ در روستای فیس دیاربکر برگزار شد، اولین تلاش ها برای ایجاد سازمان تروریستی پ ک ک آغاز شد. برنامه تشکیلات غیرقانونی ایجاد شده مشخص شده است. در فاصله بین حملات در Eruh در Siirt و Şemdinli در Hakkari که تا اوت ۱۹۸۴ در جنوب شرقی ترکیه رخ داد، پ‌ک‌ک با هدف ایجاد ساختار خود دست به اقدامات تروریستی زد و این فکر را که هدف آن بود زنده نگه داشت. و حفظ آن
با جلسه ۲۶ تا ۲۷ آبان ۱۳۵۷ تصمیم گرفته شد که اقدامات انجام شده از طریق حزب به مردم منتقل شود و نام سازمان موسوم به آپوئیست/انقلابیون کردستان به عنوان پ.ک.ک مشخص شد. پس از این مرحله تصمیم گرفته شد که اقدامات طبق قوانین حزب مشخص شود. پ ک ک در سال ۲۰۰۲ نام خود را به KADEK (کنگره آزادی و دموکراسی کردستان) و در سال ۲۰۰۳ کنگره خلق (کنگره خلق) تغییر داد، اما در سال ۲۰۰۵ دوباره شروع به استفاده از نام خود به عنوان PKK کرد. عبدالله اوجالان اولین دبیرکل و بنیانگذار این سازمان است.
مارکسیسم، یکی از پایه های ایدئولوژیک پ.ک.ک که با ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی پایه گذاری شد. این دکترینی است که شامل روش دیدگاه فلسفی، اقتصادی و اجتماعی-سیاسی مارکس و انگلس در دهه ۱۸۴۰ است. تروریسم مارکسیستی-لنینیستی، اقدامات تروریستی است که توسط سازمانهایی انجام می شود که هدف آنها از بین بردن نظم موجود در نتیجه جنگ مسلحانه مردمی و ایجاد نظمی بی طبقه و عاری از استثمار مطابق با اصول مارکسیستی-لنینیستی است. هدف از چنین اقدامات تروریستی تجزیه کشور نیست، بلکه تغییر نظم موجود است.
مارکسیسم با نام لنین یاد می شود که برای اولین بار این ایدئولوژی را طبق شرایط روسیه به کار برد. دلیل اینکه سازمان های مائوئیستی خود را مارکسیست-لنینیست می دانند این است که مارکسیسم برای اولین بار در روسیه توسط لنین اجرا شد. سازمان ها از نام مارکسیست-لنینیست استفاده می کنند تا تاکید کنند که مارکس را به عنوان ایدئولوژی و لنین را به عنوان مثال در اجرای ایدئولوژی می گیرند.
با انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ در روسیه، مارکسیسم جایگاه خونین خود را در تاریخ جهان به دست آورد و این ویژگی را به هر مکان در حوزه نفوذ خود برد. این واقعیت که مارکسیسم مردم را به شورش علیه نظام موجود سوق داد و روحیه خشونت را در هسته آن داشت، منجر به همذات پنداری آن با تروریسم شد. به همین دلیل مارکسیسم با تروریسم همراه شده است.
هدف نظم مارکسیستی-لنینیستی تغییر کامل نظم مشروطه موجود و رژیم آن است، خواه با روش های نرم، کودتاها و انقلاب های خونین، از بالا به پایین یا از بالا به پایین ارزیابی شود. اگرچه لحن متفاوت است، اما راه رسیدن به این هدف باز هم از طریق وحشت و عمل است.
می توان گفت که سازمان تروریستی پ.ک.ک بر اساس ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی تأسیس شد و در سال های بعد بر اساس ناسیونالیسم کردی به تروریسم قومی تبدیل شد. پس از سال ۱۹۹۰، پ‌ک‌ک فعالیت‌های خود را بر اساس قومیتی انجام داد و سعی کرد با دامن زدن به جدایی‌طلبی، تروریسم را به عنوان یک درگیری به تصویر بکشد. او از تفاوت‌های فرهنگی موجود در جامعه برای اقدامات تروریستی استفاده کرد.به گفته ایلکر باشبوگ، رئیس سابق ستاد کل نیروهای مسلح، وقتی روند از تأسیس پ‌ک‌ک تا به امروز ارزیابی می‌شود.
دوره بین سالهای ۱۳۶۴ تا ۱۳۷۰، دوره‌ای بود که سازمان تلاش کرد قدرت خود را بیش از پیش افزایش دهد.
سال های ۱۹۹۱-۱۹۹۲ دوره ای بود که درگیری ها به خیابان ها سرازیر شد.
سالهای ۱۹۹۲-۱۹۹۳ دوره‌ای بود که پ‌ک‌ک قصد داشت کاملاً کنترل را در دست بگیرد.
بین سالهای ۱۹۹۳-۱۹۹۵، توازن تا حد زیادی تغییر کرد.
سالهای ۱۹۹۵-۱۹۹۸ دوره‌ای بود که سازمان رو به افول رفت و به تلاش‌های مختلف رفت.
۱۹۹۸-۱۹۹۹ دوره اسارت عبدالله اوجالان، رهبر سازمان تروریستی پ.ک.ک است.
۱۹۹۹-۲۰۱۰ دوره ای است که سازمان تلاش کرد خود را نجات دهد.
ساختار نهادی سازمان تروریستی پ‌ک‌ک و مدل «حزب – جبهه – ارتش»
سازمان PKK که مخفف کلمه Partiya Karkiran Kurdistan (حزب کارگران کردستان) است. این یک سازمان تروریستی است که ایدئولوژی مارکسیست-لنینیستی را اتخاذ می کند، هدف آن تخریب نظم عمومی در ترکیه و ایجاد یک دولت قومی کرد در منطقه ای است که جنوب شرق، شمال عراق، شمال شرق سوریه و شمال غرب ایران را پوشش می دهد. در روند پس از تأسیس، به طور دوره‌ای از هدف دولت دست برداشته و از اشکال حکومتی که بین فدرالیسم و خودمختاری در نوسان است، دفاع کرده است.
پ.ک.ک سعی کرد هدف و استراتژی تعیین شده خود را با مدل «حزب-جبهه-ارتش» پیاده کند. به گفته اوجالان، ایفای وظایف خود در برابر استثمار تنها با تشکیل یک سازمان سیاسی در پرتو سوسیالیسم علمی، یک جبهه آزادیبخش ملی که تابع این سازمان خواهد بود و وجود یک ارتش قوی مردمی که مبتنی بر مبارزه خواهد بود امکان پذیر است. در این جبهه برای تقویت و توسعه سازمان متشکل از سه گانه حزب-جبهه-ارتش باید سازمان های استراتژیک توده ای متشکل از دهقانان، صنعتگران، جوانان و زنان تشکیل شود.
مهمانی – جشن؛ این سازمان سیاسی است که توسط سازمانی که اهداف آن مشخص شده است تشکیل می شود. راهنمای ایدئولوژیک و سیاسی مبارزه است. از سوی دیگر تشکیلات حزب به ترتیب در قالب دفتر سیاسی، کمیته مرکزی، کمیته منطقه ای، کمیته محلی، کمیته روستا و سلول بود. کمیته های درون ساختار وظیفه نظارت بر یک کمیته فرعی را دارند. تا سال ۱۹۹۵ ریاست حزب دبیرکل بود و در کنگره پنجم پست دبیرکلی لغو شد و ریاست حزب جایگزین آن شد. حق انتخاب اعضای کمیته مرکزی و کمیته مرکزی انضباطی به رئیس داده شده است.
ارتش؛ پس از ظهور سازمان، این ساختار است که مسئولیت اصلی مبارزه مسلحانه و استفاده از زور را بر عهده دارد که اساس روشی را تشکیل می دهد که برای رسیدن به اهداف خود در کسب و حفظ قدرت تصمیم گرفته است. نام HRK، اولین شاخه مسلح پ‌ک‌ک در این راستا، در سومین کنگره که در اکتبر ۱۹۹۶ برگزار شد، به ARGK (Arteşen Rızgariye Gele Kurdistan – ارتش آزادیبخش خلق کردستان) تغییر یافت.[۹] در هفتمین کنگره فوق‌العاده که پس از دستگیری اوجالان برگزار شد، مجدداً نام جناح مسلح تغییر یافت و به عنوان ه.پ.گ اعلام شد.
نما است؛ این سازمان سیاسی است که در آن اقشار مختلف مردم، متشکل از اقشار، طبقات و جوامع، در یک حداقل مشترک برای رسیدن به اهداف خود متحد می شوند. به این ترتیب جبهه باید با حضور همه مردم و رهبری مردم باشد.
مشکل اصلی جبهه بالا بردن آگاهی سیاسی مردم در جنگ طولانی مدت مردمی و سازماندهی مجدد آنها پس از حصول این آگاهی است. مردمی که به انقلاب کشیده خواهند شد و به طور جزئی یا کامل قیام خواهند کرد، اولین توده ای هستند که سازماندهی می شوند. قدرتی که ظهور خواهد کرد، از خشونت سیاسی علیه حکومت استفاده می کند و آن را از مردم منزوی می کند. به این ترتیب، چریک دائماً تغذیه و حمایت می شود. چریکی که این قدرت را فراهم خواهد کرد، از مردم محافظت خواهد کرد.
علاوه بر این ساختار نهادی پ‌ک‌ک که در سال ۲۰۰۳ نام خود را از KADEK به Kongra-Gel تغییر داد، یک هیئت انضباطی و هیئت مشورتی ایجاد شد که دارای اختیارات اجرایی نبود. در نهایت، ساختار سازمان تروریستی PKK/Kongra-Gel. از ارگان های رهبری، مجمع عمومی، ریاست جمهوری، شورای اجرایی، کمیته های وابسته به شورای اجرایی و هیئت انضباطی تشکیل شده است.
ساختار KCK و سیستم هرم سازمانی
پ.ک.ک در سال ۲۰۰۵ ساختار KCK (جامعه خلق کردستان) را با هدف ایجاد این تصویر که سیاسی شده است و در نتیجه ایجاد یک نظام حقوقی با حضور و فعالیت های خود در سطح بین المللی در داخل و خارج از کشور آغاز کرد. پس از دستگیری عبدالله اوجالان، در راستای دستورات رهبر تروریست برنامه ریزی شد و حمایت های علمی حرفه ای در تشکیلات دریافت شد. ساختار ایجاد شده در چارچوب کنوانسیون ۴۷ ماده ای KCK، که در اردوگاه های سازمان های تروریستی در شمال عراق در ۱۶-۲۲ می ۲۰۰۵ پذیرفته شد، یک مدل سازمانی به سبک هرمی است. سیستم KCK در چارچوب قرارداد تنظیم شده در قالب قانون اساسی؛ این بر اساس یک ساختار دولتی جایگزین با قوای مقننه، اجرایی و قضایی است. سازمان KCK که هدفش حفظ نیروی مسلح فعلی و رساندن مبارزه به محور شهر است، دارای پاهای ترکیه، سوریه، عراق و ایران است.
