انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : خبرگزاری کردپرس گفتگوی اختصاصی با صدقی زیلان فعال دینی و سیاسی کُرد انجام داده که به بشرح ذیل بحضورتان ایفاد می گردد.

صدقی زیلان فعال دینی، سیاسی و حقوقی کُرد ترکیه در سال ۱۹۶۷ میلادی در منطقه ی خانی دیاربکر به دنیا آمد. او فرزند ملا احمد و نوه ی ملا احمد بزرگ است و در همان دوران کودکی تحصیل علوم دینی را آغاز کرده و بین سالیان ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۶ میلادی در چندین روستای کردنشین به عنوان ملّا یا به قول کردها در کسوت ماموستای دینی فعالیت کرده و همزمان با آن در دانشگاه دجله ی دیاربکر در رشته ی حقوق تحصیل کرده و به عنوان وکیل مدافع مشغول فعالیت شده است. او عضو فعال و نامزد انتخاباتی سه حزب اسلامگرای رفاه، فضیلت و سعادت بوده و در سال ۲۰۰۵ یکی از اعضای موسس یک نهاد سیاسی کُردی به نام جنبش اتحاد ملی کُرد بود. او غیر از آن، عضو موسس ابتکار آزادی کردستان و از سران ابتکار اسلامی کردستان نیز هست. صدقی زیلان در چندین روزنامه و پایگاه اینترتی، مقالاتی به زبان های عربی، ترکی، کُردی (کرمانجی و زازاکی) نوشته و منتشر کرده است. صدقی زیلان دارای ۸ فرزند است و در حال حاضر در دیاربکر زندگی می کند. از وی خواستیم تا به سوالات تلفنی کردپرس در خصوص آرایش سیاسی و تشکیلاتی کردهای ترکیه و جریان اسلامگرایی کردها پاسخ دهد اما ماموستا صدقی اعلام کرد که به خاطر حفظ سلامتی خود از مکالمات تلفنی طولانی پرهیز می کند و ترجیح می دهد که سوالات ما را به صورت کتبی و اینترنتی پاسخ دهد. ما نیز پیشنهاد وی را پذیرفته و سوالات خود را برای ایشان ارسال کردیم و خوشبختانه فقط در ظرف چند ساعت پاسخ کلیه ی سوالات را برایمان فرستاد.
کردپرس: نه تنها در خارج از ترکیه بلکه در رسانه های ترکیه نیز خیلی وقت ها فضای سیاسی و اجتماعی مناطق کردنشین کشور شما به گونه ای ترسیم و تحلیل می شود که گویی پ.ک.ک تنها نماینده و جریان یگانه ی سیاسی کردها است. این برداشت از کجا سرچشمه می گیرد؟
صدقی زیلان: تلاش برای خلق این فضا و این توصیف کلی، ناآگاهانه نیست و برای رسیدن به چنین تحلیلی کار و تلاش فراوانی صورت گرفته است. اجازه بدهید این مساله را واضح تر بیان کنم؛ آن چه که پ.ک.ک از آن به عنوان مطالبات سیاسی و فرهنگی کردها یاد می کند، مجموعا همان مطالباتی است که اغلب کردهای ترکیه به دنبال آن هستند و از آن جایی که دولت می خواهد از تامین مطالبات کردها سرباز بزند، با تروریست خواندن و تجزیه طلب نامیدن همه ی فعالان سیاسی کُرد، به دنبال آن است که حقوق و انتظارات آنان را از یک چهارچوب حقوقی و مشروع خارج کرده و وانمود کند که این خواسته ها، نه انتظارات و توقعات شهروندان کُرد، بلکه اهداف محوری یک گروه تروریستی و جدایی خواه است.
کردپرس: آیا کردهای اسلامگرای ترکیه در عین حالی که دارای شناسنامه ی دینی و منش مذهبی هستند، می توانند هوادار پ.ک.ک نیز باشند؟
صدقی زیلان: برای آن که کسی به پ.ک.ک کمک کند و یا از این حزب حمایت کند، لازم نیست حتما کُرد و یا هوادار کامل پ.ک.ک باشد بلکه چنین چیزی می تواند به معنی همکاری و همراهی در برخی نقاط و موارد خاص باشد. همچنان که می ببینید در دوران انتخابات نیز بسیاری از اقشار اجتماعی شامل مذهبی ها، اسلامگرایان و سایر گروه ها با حزب صلح و دموکراسی (نزدیک به پ.ک.ک) همکاری می کنند. مثلا یکی از نمونه های بارز آن نیز آلتان تان است که در حال حاضر به عنوان نماینده ی دیاربکر و از لیست حزب صلح و دموکراسی به مجلس ملی ترکیه راه یافته اما شخصا یک سیاستمدار کاملا اسلامگرا است. البته نمی خواهم بگویم که حزب صلح و دموکراسی به طور کامل نسخه ای از پ.ک.ک است اما به هر حال همه می دانند که بر اساس خط مشی و میراث فکری پ.ک.ک فعالیت می کند.
کردپرس: توجه به مسائل دینی و اسلامی در استان های کردنشین ترکیه در چه وضعیتی است؟ در کدام استان های کردنشین، دین داری و گرایش به خط مشی اسلام رواج و اهمیت بیشتری دارد؟
صدقی زیلان: دین داری در اغلب مناطق کردنشین ترکیه در یک حد و اندازه است و فاصله و تفاوت چندانی در میان استان ها وجود ندارد. اما اگر بخواهیم از تبعیت کردها از خط مشی اسلام سیاسی سخن به میان بیاوریم، باید به شما بگویم که فعالیت کردهای اسلامگرا در برخی از استان های کردنشین توسط پ.ک.ک و در استان های دیگری نیز توسط دولت، سرکوب می شود. به این معنی که در آن دسته از استان های کردنشین ترکیه که دولت دارای نفوذ و قدرت بیشتری است، پ.ک.ک ممانعتی در برابر اسلامگرایان کُرد ایجاد نمی کند تا آنان بتوانند دولت را تضعیف کنند. در مقابل در آن دسته از استان های کردنشین ترکیه که پ.ک.ک دارای نفوذ و قدرت بیشتری است، دولت راه را برای اسلامگرایان کُرد باز می کند تا پ.ک.ک به حاشیه رانده شود. در شرایطی که دولت ترکیه، به همه ی حلقه های دینی و گروه های اسلامگرای دینی ترک و به قول ما به جماعت های ترک کمک می کند، تلاش می کند تا گروه ها و جماعت های اسلامی کُرد و کردستانی را تضعیف کند و به موازات دولت، پ.ک.ک نیز در همین مسیر قدم بر می دارد و سران پ.ک.ک نیز تمایلی ندارند که در استان های کردنشین گروه ها و تشکیلات اسلامگرای کُردی به قدرت برسند.
کردپرس: آیا پس از دوران تاسیس جمهوری ترکیه در سال ۱۹۸۳ میلادی، دین داری و گرایش به دین اسلام بین کردهای ترکیه ضعیف شد؟ در دهه های بعدی و در دوران کودتای نظامی ۱۹۸۰ میلادی چه طور؟ آیا در آن دوران نیز اسلامگرایان کُرد با مشکل مواجه شدند؟
صدقی زیلان: دین داری در کردستان رو به خاموشی و ضعف نگذاشت. و در دوران تاسیس حزب دموکرات ترکیه در سال ۱۹۴۶ میلادی، کردها برای مدتی نفس راحتی کشیدند. اما پس از کودتای سال ۱۹۸۰ و شاید بهتر باشد بگوییم پس از به قدرت رسیدن تورگوت اوزال در سال ۱۹۸۳ و آغاز دوران مدرنیسم در ترکیه، امواج نوگرایی و تجدد، باعث شد که دین داری بین مردم ترکیه ضعیف شود و با این وجود، اسلام سیاسی در ترکیه باز هم به قوت خود باقی ماند و می توانیم بگوییم که آن امواج نتوانست اسلامگرایان سیاسی را تضعیف کند یا آنان را در مسیرهای دیگری بیاندازد.
پ.ک.ک نیز در همان سال ها در کردستان ترکیه تلاش کرد تا برای تضعیف اسلام و دین گرایی، دست به اقدامات وسیعی بزند و تا حدودی نیز موفق شد چرا که توانسته بود به بهانه ی مخالفت و ضدیت با دشمنی به نام «دولت» در برخی لایه های جامعه ی کُردی نفوذ کند. به عبارتی در آن دوره هر کسی که با دولت مخالفت می کرد می توانست نزذ مردم محبوب شود و پ.ک.ک نیز از این راهبرد استفاده کرد. از سویی دیگر، اگر دولت با عقاید دینی و اسلامی و مطالبات فرهنگی و قومی مردم کُرد مخالفت و مبارزه می کرد مردم می توانستند واکنش نشان دهند اما پ.ک.ک خودی بود، فرزند همان خانه بود و کردها نمی توانستند در برابر فرزندان خود کاری کنند. باید به این واقعیت نیز اشاره کنم که برخی گروه های اسلامی کُرد با پ.ک.ک جنگیدند و ضرباتی به پیکر این حزب زدند و این مساله باعث شد که دامن گروه های دینی و اسلامی در کردستان، تا حدودی لکه دار شود و اقدامات افراطی این گروه های اسلامگرا در کنار کودتای سال ۱۹۹۷ میلادی و سقوط دولت اربکان، مجموعا فضایی به وجود آورد که گرایش به دین و ارزش های اسلامی را تا اندازه ای تضعیف کرد.
کردپرس: در حال حاضر حزب عدالت و توسعه به رهبری رجب طیب اردوغان در مناطق کردنشین ترکیه موفق شده ۵۵ درصد از آرای کردها را به دست بیاورد اما حزب صلح و دموکراسی که به عنوان نهاد رسمی و قانونی پ.ک.ک در ترکیه شناخته می شود، تنها ۳۵ درصد از آرای کردها را به دست آورده است. تحلیل شما از این وضعیت چگونه است؟ چرا حزب صلح و دموکراسی به عنوان یک حزب کُردی نتوانسته حزب اردوغان را در مناطق کردنشین شکست دهد؟
صدقی زیلان: حزب عدالت و توسعه دارای شناسنامه ی دینی و دموکراتیک است و این مساله بر روی کردها تاثیر گذاشته است. اما دلیل اصلی پیروزی این حزب در فهم این واقعیت نهفته است که پ.ک.ک دارای مواضع فکری و سیاسی تنگ نظرانه ای است و مساله ی تجزیه طلبی، استقلال طلبی و ذهنیت و اقدامات پ.ک.ک؛ مجموعا نتوانسته به کردها اعتماد بدهد یا آنان را به سوی خود جذب کند. از سویی دیگر حزب صلح و دموکراسی به خاطر آن که از میراث فکری و عملی هر دو شاخه ی سیاسی و نظامی پ.ک.ک تبعیت می کند، نتوانسته اعتماد و آرای همه ی کردهای اسلامگرای کردستان ترکیه را به سوی خود جلب کند. در کنار این عوامل باید به یک دلیل دیگر نیز اشاره کنم؛ اگر خود کردها در سالیان گذشته دارای یک یا چند حزب اسلامی بودند و این احزاب وارد حوزه ی رقابت انتخاباتی می شدند، حزب عدالت و توسعه نمی توانست به این راحتی آرای کردها را درو کند. شخصا فکر می کنم حالا که حزب مطالبه ی آزاد (حُر داوا پارتیسی) پا به میدان نهاده، تبدیل به یک رقیب جدی برای حزب صلح و دموکراسی خواهد شد. هر چند باید این واقعیت را نیز از یاد نبریم که حزب مطالبه ی آزاد نیز درست مانند حزب صلح و دموکراسی به جای برخوداری از راهبرد و برنامه و مبانی توسعه ی سیاسی، صرفا روی مساله ی ایدئولوژی زوم کرده و در نتیجه باید منتظر نتایج انتخابات دو سال پیش رو باشیم تا تکلیف آرایش سیاسی کامل کردستان ترکیه روشن شود.
کردپرس: آیا در میان هواداران و رای دهندگان حزب صلح و دموکراسی هم اقشار و گروه ههای اسلامگرا وجود دارند؟
صدقی زیلان: خیر. گروه ها و نهادهای اسلامی از حزب صلح و دموکراسی حمایت نمی کنند اما برخی افراد و چهره های اسلامگرا از این حزب حمایت می کنند و همان مثال آلتان تان نماینده ی اسلامگرای دیاربکر نیز یکی از آن چهره ها و شخصیت ها است. شواهد نشان می دهد که حزب صلح و دمکراسی برای انتخابات پیش رو قصد دارد برخی گروه های اسلامگرای کردستان ترکیه را به سوی خود جلب کند و از این راه با حزب عدالت و توسعه و حزب مطالبه ی آزاد وارد رقابت شود. اما تا آن جایی که من دیده ام، ایراد فقط از حزب صلح و دموکراسی نیست که تاکنون چنین ائتلافی به وجود نیامده بلکه خود گروه ها و نهادهای اسلامگرای کُرد هم از همراهی با حزب صلح و دموکراسی گریز دارند.
کردپرس: سیر رقابت بین حزب صلح و دموکراسی با حزب مطالبه ی آزاد و دیگر گروه های اسلامگرای کُرد در کردستان ترکیه چگونه پیش خواهد رفت؟
صدقی زیلان: در حال حاضر غیر از حزب مطالبه ی آزاد، نه قدرت دیگری برای رقایت وجود دارد و نه کسی نیت دارد وارد چنین میدانی شود. حزب عدالت و توسعه هم که عملا نماینده ی حکومت و مطالبات آنکارا است و غالبا نه به عنوان رقیب بلکه به عنوان دشمن از آن یاد می شود.
کردپرس: می دانید که از چند ماه پیش در ترکیه مقطع سیاسی جدیدی آغاز شده و مذاکرات صلح بین ترکیه و پ.ک.ک در جریان است و عبدالله اوجالان رهبر زندانی پ.ک.ک در پیام نوروزی خود اعلام کرد که باید سلاح ها کنار گذاشته شوند. به نظر شما پ.ک.ک پس از ترک فعالیت مسلحانه می تواند میدان قدرت سیاسی در کردستان ترکیه را به دست بگیرد؟
صدقی زیلان: به باور من پ.ک.ک سلاح را کنار نمی گذارد چرا که اگر فعالیت مسلحانه را کنار بگذارد، از بین می رود. واقعیت این است که پ.ک.ک با قدرت سلاح جان گرفته و اگر تفنگ ها را کنار بگذارد به آسانی از بین خواهد رفت. اما نه کردها و نه تفکری به نام کردستانی بودن، از بین رفتنی نیستند و ضعیف هم نمی شوند. از این گذشته اگر پ.ک.ک سلاح را کنار بگذارد، به سادگی در معرض تجزیه و انشعاب قرار می گرد و این احتمال وجود دارد که چنین شرایطی موجب قدرت گرفتن حزب صلح و دموکراسی شود. من لازم می دانم به این موضوع هم اشاره کنم که در میان بسیاری از کردهای ترکیه این اندیشه جریان دارد که اگر پ.ک.ک و نهاد مسلح آن وجود نداشته باشد، دولت به راحتی کردها را تحت فشار قرار داده و آنان را مورد آزار و اذیت قرار خواهد داد.
کردپرس: اطلاع دارید که چند ماه پیش در دانشگاه دجله ی دیاربکر درگیری های سختی بین جوانان هوادار پ.ک.ک و جوانان اسلامگرای موسوم به حزب الله در گرفت و این درگیری ها موجب تعطیلی سه روزه ی دانشگاه بزرگ دجله شد. آیا فکر می کنید هنوز هم پتانسیل و احتمال درگیری وجود دارد؟
صدقی زیلان: بله. ظرفیت و احتمال درگیری بین این دو گروه، همواره وجود دارد. نخستین دلیل این امر نیز این است که پس از توقف جنگ، پ.ک.ک و حزب الله با هم صلح نکردند و فعالان سیاسی وابسته به پ.ک.ک، هم در سخنرانی های خود به حزب الله تاختند و هم در عمل اقداماتی انجام دادند که موجب عمیق تر شدن اختلافات شد. در مقابل حزب الله نیز آتش بار تبلیغاتی خود را به کار گرفت، رسانه های پ.ک.ک هم به این حملات پاسخ دادند و این تکرار و تکرر فاسد و بیهوده، موجب شد که کینه و خشم دو طرف بیش از پیش تقویت شود.
کردپرس: شما در برخی فعالیت های تشکیلاتی و دموکراتیک با حزب صلح و دموکراسی همکاری کرده اید و در دو کنگره نیز که به درخواست اوجالان در دیاربکر برگزار شد، شرکت کردید. می خواهیم از تجربه ی خود برایمان بگویید. آیا این ادعای برخی از مخالفین پ.ک.ک که این حزب و نهادهای اقماری ان را به خودمحوری متهم کرده و اعلام می کنند که افراد پ.ک.ک کسی غیر از خود را قبول ندارند، صحت دارد؟
صدقی زیلان: کسانی که اقتدار و اتوریته ی پ.ک.ک را پذیرفته اند به راحتی می توانند با همه ی سران، کادرها و احزاب و نهادهای اقماری آن فعالیت و همکاری کنند اما برای کسی که قدرت پ.ک.ک را نپذیرد، امکان همکاری و تحمل فضای آن وجود ندارد. بگذارید شفاف بگویم که این قاعده در مورد دیگر احزاب و گروه ها نیز صدق می کند. مثلا بارزانی هم از چنین قاعده ای پیروی کرده است، حزب عدالت و توسعه و یاران اردوغان نیز در حال حاضر به همین گونه رفتار می کنند، جماعت پیروان فتح الله گولن دقیقا به هیمن شکل جلو می روند و حزب الله کُرد هم در گذشته در این حوزه مرتکب خطا شده است. اما در کل بر این باورم که پ.ک.ک نیز در گذر زمان تغییر می کند.
کردپرس: برخی از تحلیل گران سیاسی کُرد و ترک بر این باورند که از آن جایی که عبدالله اوجالان از سال ۱۹۹۹ میلادی زندانی شده و از واقعیت های عینی جامعه منفک شده، نباید در حال حاضر به عنوان عنصر تعیین کننده ی مسیر مذاکرات صلح فعالیت کند. شما این تحلیل را تا چه اندازه منطقی و به جا می دانید؟
صدقی زیلان: واقعیت این است که اوجالان در حال حاضر عنصر تعیین کننده ی مسیر مذاکرات نیست بلکه به نام او برخی مواضع و سخنان بیان شده و وانمود می شود که اوجالان همه چیز را تعیین می کند. هم دولت و هم پ.ک.ک، از اوجالان استفاده ی ابزاری می کنند و متقابلا اجالان نیز از آنان به صورت ابزاری برای رسیدن به مقاصد خود استفاده می کند و ذات و ماهیت این گونه اقدامات سیاسی هم به همین شکل است. اگر به نام اوجالان اقدامات مثبتی انجام دهند، خوب و ستودنی است و اگر هم اقدام منفی صورت بگیرد، قاعدتا نامطلوب است.
کردپرس: آیا احتمال آن وجود دارد که جماعت دینی و سیاسی فتح الله گولَن در مناطق کردنشین ترکیه نفوذ پیدا کرده و به جدی ترین نهاد سیاسی و دینی کردهای ترکیه تبدیل شود؟
صدقی زیلان: نفوذ جریان گولن در کردستان، ارتباط مستقیمی به نفوذ دولت دارد. در جایی که دولت کنونی ترکیه حضور نداشته باشد، جماعت گولن هم توان نفوذ ندارد. هم پ.ک.ک و هم اسلامگرایان کُرد حزب مطالبه ی آزاد، ضربات بسیاری از جریان گولن خورده اند و این روند هنوز هم ادامه دارد. در حال حاضر پ.ک.ک و حزب عدالت و توسعه علیه جماعت فتح الله گولن، متفق و همراه شده اند اما حزب مطالبه ی آزاد از این دایره بیرون است. اگر جماعت گولن بتواند یک شریک کردستانی و قدرتمند برای خود دست و پا کند، می تواند در کردستان ترکیه، تبدیل به یک نهاد ماندگار و قدرتمند شود.
کردپرس: به نظر شما افکار و آرای متفکر اسلامی مرحوم شیخ سعید کُردی (بدیع الزمان نورسی) د ردوران کنونی، می تواند بر تعیین راهبرد فکری و سیاسی کردهای ترکیه اثرگذار باشد؟
صدقی زیلان: اثر مشهور شیخ سعید کُردی به نام مناظرات، برای کردها حکم نسخه ی درمان دارد. کُردی، بر این موضوع تاکید می کند که کردها نباید به سوی خشونت و سلاح بروند و باید بدون آن که با حکومت وارد جنگ شوند، به دنبال مطالبات خود باشند. وی در آرای خود توصیه کرده که کردها با ارامنه، آشوریان ودیگر اقلیت ها در اوج برادری و صلح در کنار هم زندگی کنند. اما من به جرات می توانم بگویم که در میان کردها، این فقط سران پ.ک.ک هستند که شیخ سعید کُردی را درک کرده اند و صد البته درک آنان نیز ناقص و نصف نیمه است. به عنوان مثال، پ.ک.ک با ارامنه، سوسالیست ها و دیگر اقشار جامعه ی ترکیه روابط خوبی دارد اما با اسلامگرایان میانه ی خوبی ندارد. طبیعتا هم دولت و هم برخی اقدامات خشونت محورانه ی پ.ک.ک در این مساله تاثیرگذار بوده اند. برخی جناح ها و جریانات کمالیست و علوی داخل پ.ک.ک نیز، در برافروختن این آتش، نقش مهمی ایفا کرده اند.
کردپرس: تا چه اندازه به پیروزی مذاکرات کنونی صلح بین ترکیه و پ.ک.ک امیدوار هستید؟
صدقی زیلان: امیدواری چیز خوبی است و نااامیدی حتی از شرک هم بدتر است. اگر مذاکرات کنونی به بن بست برسد و یا دچار انقطاع و گسست شود، باز هم گفتگو آغاز شده و نهایتا صلح پیروز می شود. اما آیا افتخار به پایان بردن پیروزمندانه ی مذاکرات صلح، نصیب حزب عدالت و توسعه و سران کنونی پ.ک.ک می شود یا نه، این بحث دیگری است.
کردپرس: در میان کردهای ترکیه، غیر از اسلامگرایان، جریانات چپ فراوانی هم وجود دارند. آیا بین اسلامگرایان و چپ های کُرد حساسیت و زمینه ی تنش وجود دارد؟
صدقی زیلان: این دو گروه از دیرباز آلرژی های ویژه ای در برابر هم داشته اند اما در حال حاضر تا اندازه ای برطرف شده است. سیاست های دولت ترکیه همواره بر این محور قرار گرفته که مردم را تحت عنوان جبهه های دو قطبی دین دار – چپ، علوی – سنی و کرمانج – زازا به جان هم بیاندازد و در میان همه ی این گروه ها نیز همواره دارای جناح های نفوذی نیرومندی بوده و هست.
کردپرس: به عنوان یک فعال دینی و سیاسی کُرد ترکیه، چه انتظاراتی از کنگره ی ملی کُرد دارید و اساسا ارزیابی کلی شما از گردهمایی احزاب کُردی در اربیل چیست؟
صدقی زیلان: جمع شدن کردها و گفتگوی آنان در این کنگره، به خودی خود یک گام مثبت و ارزنده است. من بر این باورم که این کنگره موجب فراخواندن همه به سوی صلح و خیر می شود و کردها به سوی دولت های همسایه و خلق های برادر، دست صلح و مهر دراز خواهند کرد.
کردپرس: اگر چه نتایج قطعی انتخابات اقلیم کردستان عراق هنوز اعلام نشده اما بر اساس اخبار اولیه، چه نگرشی درباره ی تحولات سیاسی اقلیم دارید؟
صدقی زیلان: نتایجی که تاکنون اعلام شده از دید من مهم است و مجموعا شاهد آن هستیم که اقتدار سیاسی در اقلیم کردستان عراق، متکثر و چند وجهی است. احزاب اتحادیه ی میهنی، دموکرات کردستان عراق، گوران و نیز احزاب اسلامی، مجموعا نظام سیاسی اقلیم را به وجود آورده اند و شواهد حاکی از آن است که محافظه کار بودن و اسلامی بودن حزب دموکرات کردستان عراق، باعث شده که سه حزب اسلامی این منطقه چندان قدرت نگیرند. جنبش گوران با آن که یک نهاد نوپا به شمار می آید اما نتایج خوبی به دست آورده اما شاهد آن هستیم که حزب راهکار دموکراتیک به عنوان نهاد اقماری پ.ک.ک، نتیجه ای به دست نیاورد و به نظر من این موضوع به نفع مردم اقلیم کردستان عراق است. به عبارتی دیگر، این تابلو به ما می گوید که پ.ک.ک فقط می تواند در حوزه ی سوریه و ترکیه اثرگذار باشد اما در اقلیم کردستان عراق نمی تواند جایی در معادلات سیاسی داشته باشد و این موضوع به خودی خود باعث می شود که آن گروه ها و قدرت هایی که می خواستند از راه نفوذ در پ.ک.ک، تحولات باب میل خود را در اقلیم کردستان عراق به وجود بیاورند، شکست خورده اند.
کردپرس: تحولات شمال سوریه را چگونه می بینید؟ هجوم النصره علیه کردها دارای چه هدف و انگیزه ای است؟
صدقی زیلان: باید توجه کنید که غرب (شمال سوریه) از نظر دینی، زبانی، مذهبی و جغرافیایی تداوم همان بافتی است که در شمال (کردستان ترکیه) مشاهده می شود. فعلا چنین به نظر می رسد که حزب اتحاد دموکراتیک از نظر نظامی به قدرت مهم این منطقه تبدیل می شود اما نهادهای مدنی اندک اندک رشد می کنند و شرایط تغییر پیدا می کند. در حال حاضر حملات النصره علیه کردها در این منطقه به این بهانه صورت می گیرد که حزب اتحاد دموکراتیک به عنوان شاخه ی سوری پ.ک.ک با دولت بشار اسد در یک جبهه قرا رگرفته و متفق دمشق است، اما این فریبی بیش نیست و این فقط ظراهر قضیه است. حملات النصره در واقع با این هدف صورت می گیرد که کردها نتوانند در سوریه به یک جایگاه و ساختار سیاسی دست پیدا کنند. ترکیه نیز به همین دلیل از النصره حمایت می کند. اما جنگجویان النصره از این سناریوها خبر ندارند و آنان را با عواطف دینی فریب داده اند.