انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : بعد از انتشار گزارش دیدبان حقوق بشر کردستان ایران در مورد «اخبار تلخ از مقرهای پژاک و کشته شدن کودک‌سربازان ایرانی در آن» که مبتنی بر گزارش‌های محلی به خبرنگار دیدبان بود، اکنون پدر و مادر بیش از ۸۹ کودک‌سرباز ایرانی عضو پژاک (که یا توسط این گروه ربوده شده و یا فریب خورده‌اند و از سرنوشت بسیاری از آنها خبری در دسترس نیست) با تشکیل کمپین و نگارش نامه‌ای به نهادهای حقوق بشری، دولت ایران و دولت محلی اقلیم کردستان عراق، سازمان‌های بین‌المللی و افکار عمومی، خواستار پیگیری جدی جامعه جهانی در این مورد و مشخص شدن سرنوشت فرزندان خود شده‌اند.
آنها در نامه خود نوشته‌اند: «ما خانواده تعداد ۸۹ کودک کرد ایرانی از شهرهای ماکو، سلماس، خوی، منطقه زلزله‌زده قطور، مهاباد، اشنویه، بوکان، سنندج، دهگلان، مریوان، جوانرود و ثلاث باباجانی هستیم که سال‌هاست از دیدار فرزندان خود محروم شده و هیچ اطلاعی از سرنوشت آنها نداریم».
این خانواده‌ها ضمن تاکید بر ماهیت غیرسیاسی و صرفا حقوقی- انسانی فعالیت خود تاکید کرده‌اند که «در حالی که با دسترنج کارگری و کشاورزی به سختی زندگی خود را می‌گذرانیم، اما صدای ما به جایی نمی‌رسد. پس به پیشنهاد تعدادی از جوانان و نخبگان استانی و کُرد تصمیم گرفتیم طی نامه‌ای درخواست خود را به گوش مسئولین و افرادی که می‌توانند به ما کمک کنند برسانیم».
درخواست اولیه این خانواده‌ها صرفا دیدار فرزندانشان است. آنها نگران سلامت کودکان خود هستند و اعتقاد دارند که با شیوع ویروس کرونا در ایران و سایر نقاط جهان از جمله اقلیم کردستان، در حالی که در تمام نقاط جهان، مدارس، دانشگاه‌ها و… تعطیل شده‌اند، اما آنها خبری از سطح زندگی و بهداشت فردی و گروهی فرزندانشان در مقرهای پژاک ندارند. آنها اعتقاد دارند که «هر کس وارد پژاک و پ.ک.ک شود به کوهستان سرد و صعب‌العبور منتقل شده و در آنجا از بهداشت و نظافت خبری نیست».
دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، پیش‌تر در گزارش‌هایی از نگرانی خود در خصوص شیوع ویروس کرونا در مقرهای پ.ک.ک و پژاک خبر داده بود، همین امر نیز باعث نگرانی بیشتر این خانواده‌ها شده است.
گفتنی است در منطقه پنجوین تعدادی از کادرهای نظامی پژاک آلوده به ویروس کرونا تشخیص داده شده‌اند و اگر این افراد به مقرهای پژاک بازگردند، بسیار خطرناک خواهند بود. زیرا آنها در غارها و اتاق‌های کوچک و بدون تهویه حضور دارند. به همین دلیل، این خانواده‌ها در نامه خود نوشته‌اند که «این نگرانی، حق ما است و ما انتظار داریم دولت ایران، وضعیت فرزندان ما را از مسئولین حکومت اقلیم کردستان پیگیری کند. ما آمادگی داریم به اقلیم کردستان برویم و فرزندانمان را تحویل بگیریم. از مسئولین اقلیم کردستان که خود را همواره حامی کردها معرفی کرده‌اند، می‌خواهیم دربرابر این درخواست انسانی ما بی‌تفاوت نباشند. زیرا ما برای پیگیری وضعیت فرزندان خود تجمع کرده‌ایم و هیچ ارتباطی با گروه‌های سیاسی و احزاب مختلف نداریم. چون تجربه سال‌ها زندگی در کردستان به ما آموخته که حزب و گروه‌های سیاسی و رقابت‌های مخرب و حتی مسلحانه آنها، هرگز مفید نبوده‌اند. مذاکره، رقابت، جنگ و صلح احزاب، صرفا برای مردم کردستان، زیان و نابودی و داغ فرزندان به یادگار گذاشته است.
کاوه سقزی کیست؟
خانواده‌های کودک‌سربازان در نامه خود از فردی به نام «کاوه سقزی» یاد کرده‌اند. این فرد، همان شخصی است که طبق اطلاعات رسیده به خبرنگار دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، در آذر سال ۱۳۹۸ حدود ۱۵ نوجوان کُرد اعم از دختر و پسر را با ارائه اطلاعات غلط و مغشوش، در مورد سفر به اروپا و تحصیل در کشورهای اروپایی و کار در اقلیم کردستان عراق، فریب داده و به اقلیم منتقل کرده است. تیم کاوه سقزی و مرتبطین این فرد که در پنجوین زندگی و برای گروه پژاک، نیرو تامین می‌کنند، نوجوانان ایرانی را در شرایط بسیار بد و غیربهداشتی و آن هم در زمان شیوع ویروس کرونا در منطقه موسوم به آسوس و زاخو نگه می‌دارند تا زمینه انتقال آنها به مقرهای پژاک فراهم شوند. این افراد به محض انتقال به مقرهای پژاک، تحت آموزش‌های نظامی و ایدئولوژیک قرار می‌گیرند.
خانواده‌ها در نامه خود نوشته‌اند: «پیگیری‌های ما نشان می‌دهد اغلب فرزندانمان توسط فردی به نام کاوه سقزی که ساکن شهر پنجوین است به اقلیم کردستان منتقل و سپس تحویل پ.ک.ک و پژاک شده‌اند. ما هیچ سرنخ دیگری از وضعیت فرزندانمان نداریم».
کاوه سقزی، متهم اصلی در ربایش و فریب کودکان کُرد ایرانی است
خانواده‌ها، نامه خود را به این شکل پایان داده‌اند: «در پایان اعلام می‌کنیم از مسئولین ایران و همچنین مسئولین حکومت اقلیم کردستان عراق می‌خواهیم با توجه به شرایط بهداشتی بسیار ناگوار در مقرها و کمپ‌های پ.ک.ک/ پژاک و همچنین اخبار نگران کننده در مورد ابتلای تعدادی از کادرهای پژاک، مسئولین پ‌ک‌ک و پژاک را تحت فشار قرار دهند تا فرزندان کردهای ایرانی را تحویل خانواده‌هایشان دهند و از بروز یک فاجعه انسانی جلوگیری به عمل آورند».
