به گزارش انجمن بی تاوان، در ماههای گذشته نشانه های تحولات و حوادثی در کردستان عراق دیده می شد که کم کم به منصه ظهور می رسد.
از سویی، حزب دمکرات کردستان عراق و شخص مسعود بارزانی با بیانیه های شدیداللحن بی سابقه ای از پ ک ک خواستند شمال عراق را ترک کند و سپس بارزانی شروع به استقرار نیروهای خود در مناطق نزدیک به قندیل کرد.
از سوی دیگر، بنا به توافق بین بارزانی و حکومت الکاظمی، پ ک ک مجبور شد بدون درگیری از سنجار خارج شود و نیروهای حکومت مرکزی جایگزین آن شد.
خروج از سنجار شکست استراتژیک بزرگ برای پ ک ک بود. زیرا سنجار در حکم پل ارتباطی شمال سوریه و قندیل بود و از دست دادن آن ارتباط زمینی بین قندیل و شمال عراق را تا حد زیادی دچار مشکل کرد.
بعد از حل مساله سنجار احتمال اینکه بارزانی بخواهد پ ک ک را حتی اگر شده با نیروی نظامی از قندیل اخراج کند قوت گرفته است.
در شرایطی که کمپین رسانه ای ماههای اخیر پ ک ک بر علیه بارزانی هیچ تأثیری بر روند تحولات نگذاشت، پ ک ک باید در عمل به شکلی بارزانی را تحت فشار قرار می‌داد که در شعار «دوره جنگ کُرد با کُرد تمام شده است» می جنگید.
در این راستا اعتراضات به اصطلاح مردمی! در شمال عراق شروع شد.
فقط جالب است که این اعتراضات که مثلاً به دلایل معیشتی انجام می‌شود، تنها در منطقه طالبانی ها رخ می دهد، دفاتر بارزانی مورد حمله قرار می گیرند و پ ک ک با پوشش رسانه ای آن کشته شده‌گان این اعتراضات را شهید! می نامد.
جالب‌تر اینکه رسانه های پ ک ک اعلام می کنند این اعتراضات دارای «نیروی ویژه‌ی دفاعی معترضان با عنوان پلیس اعتراضات مدنی در اقلیم کردستان» می باشد و نیروهای بارزانی را متهم به آتش گشودن به معترضان می کند.
یعنی عملاً قبل از اینکه بارزانی در قندیل بر علیه پ ک ک وارد عمل شود، پ ک ک یک جنگ شهری بر علیه بارزانی شروع کرده است تا در مقابل برنامه پاکسازی قندیل توسط بارزانی مانع ایجاد کند.
رسانه ها اعلام کرده اند در تنش‌های اخیر سه تن کشته و بیش از پنجاه نفر زخمی شده اند.
بر کسی پوشیده نیست که در حال حاضر بارزانی دارای روابط نزدیکی با ترکیه می باشد از تصفیه پ ک ک از شمال عراق نه تنها بارزانی، بلکه ترکیه هم منتفع خواهد شد.
