هر ساله به مناسبت پانزده فوریه سالروز دستگیری عبدالله اوجالان سرکرده گروه تروریستی پ ک ک ، بیانیه های متعددی در خصوص برگزاری راهپیمایی و تشویق کردهای خاورمیانه به برگزاری راهپیمایی و تظاهرات از سوی شورای رهبری پ ک ک و پژاک صادر می شود.
با وجود تبلیغات گسترده در رسانه ها و فضای مجازی و صدور بیانیه های مختلف سال به سال راهپیمایی ها و تظاهرات ها کم رنگ تر می شود.
امسال نیز این تظاهرات نسبت به سال های قبل خیلی ضعیف بوده و استقبالی نیز از آن نشد.
سال ۲۰۲۱را می توان سال شکست پ ک ک از سوی کردها خواند ، پ ک ک جواب منفی از کردها گرفت و کردها با توجه به عملکرد پ ک ک روز به روز بی اعتنا می شوند.
پ ک ک در رسانه هایش ادعا می کند که همه کردهای خاورمیانه با پ ک ک بوده و در مسیر جریان فکری آنان حرکت می کنند .مهمترین چالشی که امروز پ ک ک با آن در تضاد است عدم درک صحیح از حقیقت زندگی اجتماعی کردهاست.
زیرا پ ک ک در تصرف و انحصار پتانسیل جامعه کردی بوده و می خواهد از کردها مانند ابزار استفاده کند.
امسال ۲۲امین سالگرد دستگیری اوجالان بود و هدف پ ک ک این بود دوباره از احساسات مردم سوء استفاده سیاسی نماید ،اما با شکست سیاسی رو برو شد ، زیرا امروزه مردم کردستان مردمان ساده لوح سال های ۱۹۹۹میلادی نیستند تا فریب شعارهای پ ک ک و پژاک را بخورند.
امسال آنچه که از طرف مردم روی داد کاملا برعکس خواسته پ ک ک بود زیرا در بیشتر مناطق کردستان مردم به سیاست پ ک ک بی اعتنا شده اند مخصوصا در کردستان ترکیه.زیرا دیگر مردم از سیاستهای پ ک ک به ستوه آمده اند.
امسال در کردستان سوریه پ ی د قبلا مردم و مغازه داران را به این تهدید کرده بود که اگر کسی روز پانزده فوریه مغازه اش را باز کند مغازه اش به آتش کشیده خواهد شد.
همچنان که مشاهده می شود پ ک ک می خواهد از رویکرد زور و به الزام کردن قانون های غیر مشروع ایده خود را بر مردم فرض کند و گرفتن روزه اجباری و تعطیلی مغازها به اجبار در حقیقت بیان آن است که پ ک ک دارای چه ذهنیتی پرگماتیک می باشد
الببته ناگفته نماند پ ک ک در برخی از کشورهایی اروپایی با بکارگیری تعدادی مزدور توانست تجمعاتی در حمایت از ۱۵ فوریه برگزار نماید.
