انجمن بی تاوان آذربایجان غربی : پ ک ک که توسط عبدالله اوجالان در سال ۱۹۷۸ تأسیس شد، یک سازمان کمونیستی مارکسیست-لنینیست است. پ.ک.ک مانند همه نمونه های مشابه خود یک گروه تروریستی خشن و خونین بوده است. این عامل قابل تغییر نیست (همانطور که بسیاری ادعا می کنند) زیرا بستر اصلی مبارزه چریکی کمونیستی در ایجاد وحشت و ریختن خون است. عبدالله اوجالان در کتاب خود به صراحت اعلام کرد که پ‌ک‌ک هرگز آرمان‌های لنینیستی را پشت سر نمی‌گذارد: «پ‌ک‌ک در راستای سنت مارکسیستی-لنینیستی توسعه یافت. پس از این، بدیهی است که بر این ارث شکل خواهد گرفت، مانند گوشت و استخوان جدایی ناپذیر.» (قهرمانی مردمی در کردستان ص ۷۸)

لنین ماهیت انقلاب کمونیستی خود را توضیح داده بود. در اصل ما هرگز ترور را رد نکرده ایم و نمی توانیم رد کنیم. (آثار جمع آوری شده لنین، انتشارات زبان های خارجی، ۱۹۶۱، مسکو، جلد ۵، صفحات ۱۳-۲۴٫)
ما فقط با نگاه کردن به گذشته خود می توانیم آینده را پیش بینی کنیم و سیر تاریخ نیز به ما نشان داد که ترور همیشه در هسته ایدئولوژی کمونیستی بوده است. این همان دلیلی بود که ایالات متحده در جنگ سرد شرکت کرد. این دلیلی بود که بسیاری از آمریکایی ها در ویتنام جان خود را از دست دادند تا اینکه از شکست هم از نظر نظامی و هم از نظر ایدئولوژیک ناامید شدند. قبل از اینکه به توضیح وضعیت فعلی پ‌ک‌ک بپردازم، می‌خواهم به خوانندگانم یادآوری کنم که حتی اگر ایالات متحده از نظر نظامی در جنگ ویتنام پیروز شده بود، از نظر محدود کردن گسترش ایدئولوژی کمونیستی تفاوتی نداشت. ایدئولوژی ها را نمی توان در مرزهای یک خط ساحلی جنوب آسیا یا یک بیابان خاورمیانه شکست داد.
اینجا فریب فرا می رسد
پ‌ک‌ک با درک خطر شکست در نبرد در میدان رسانه‌های مردمی، تصمیم گرفت روایت خود را تغییر دهد و شروع به ادعا کرد که آنها مشتی یاران «کمونال لیبرال» هستند که صرفاً برای کردستان مستقل می‌جنگند. اولاً، تعبیر “لیبرالیست اشتراکی” یک تعبیر بدیهی است زیرا لیبرالیست بودن به معنای حمایت از آزادی های فردی است، هر چقدر هم که با افکار عمومی غالب (تا زمانی که آزادی دیگران را محدود نکنند) و این کلمه کاملاً مغایرت داشته باشد. «اجتماعی» کاملاً این تصور را رد می‌کند، زیرا به نفع رفاه جامعه به ضرر افراد است. بنابراین ایدئولوژی های جمعی حقوق بشر یا اقلیت ها را حفظ نمی کنند، حتی اگر چنین قول بدهند: مائو، هوشی مین، لنین، انور خوجا، پل پوت، کیم جونگ ایل همه به ملت های خود وعده جهانی آزاد و برابر دادند که در آن با همه شهروندان محترمانه رفتار شود. . به همین دلیل، پ.ک.ک هرگز به وعده خود در مورد کردستان لیبرال عمل نمی کند. در لحظه ای که مرزهایش تامین شود، رژیم رنگ واقعی خود را نشان خواهد داد و اولین هدفش کردهای بی گناه منطقه خواهند بود که مخالف آرمان های کمونیستی هستند.

یک رژیم مارکسیستی در حال تأسیس – یک کردستان کمونیستی – متحد قدرت های غربی نخواهد بود، زیرا این قدرت ها همیشه از نظر ایدئولوژیک محکوم به فنا خواهند بود. پس از تهیه تسلیحات مورد نیاز و ایجاد یک دولت کمونیستی، یک کردستان کمونیستی تحت رهبری پ‌ک‌ک مطمئناً با آمریکا دشمنی خواهد کرد و کاملاً برخلاف انتظار عمومی، تهدیدی برای اسرائیل در منطقه خواهد بود.

بنیان اسرائیل دین است و کمونیسم هیچ اخلاق و دینی را به رسمیت نمی شناسد. آنچه اکنون با روایت آزادی اقلیت ها و برابری برای زنان اتفاق می افتد، تنها تاکتیک های فریبنده ای است که کمونیسم برای تبلیغات از آن استفاده می کند، که تقریباً قبل از استقرار همه رژیم های کمونیستی تجربه شده است. تسلیح و حمایت سیاسی از پ‌ک‌ک تنها روسیه شوروی مینیاتوری جدیدی را به خاورمیانه خواهد آورد.