انجمن بی‌تاوان: تظاهر به عدالت و برابری ، اما تعظیم دربرابر اوجالان، یعنی در پژاک و پ ک ک اگر کسی مطیع کامل رهبر مطلق نبود و یا نظرات مخالف ارائه دهد باید عملا از صحنه کنار برود و هیچ اعتراضی هم وارد نیست. چون در منطق شان ، اعتراض کردن به معنای کوچک شمردن فرقه و خودبزرگ بینی است. در پژاک مقوله‌ تخصص ، مدنظر نیست. معیار و ملاک برای دادن مسولیت به کسی، به میزان وابستگی تمام و کمال و اطاعت محض‌ آن فرد به رفتار و گفتار فرمانده‌ بستگی دارد و اجرای آنها بدون ارائه هیچ نظری. شخص را با اجبار به انجام کاری وادار می کنند تا در راهی قدم بردارد که آنها تعیین می‌کنند . مهم ترین ویژگی از بدو تاسیس پ.ک.ک و پژاک بی سوادی یا کم سواد بودن اکثر اعضای فرقه است که نوکران فریب خورده و چشم و گوش بسته باشند. حقیقت این است که این فرقه با افراد فهمیده و تحصیل کرده سرسازگاری ندارد و دانش و انتقاد و تفکر و تعقل را دشمن خود می‌داند. زیرا با فرمول‌های ساختگی و بی اساس نمی‌توان این گونه افراد را فریب داد و به خدمت گرفت و از منتقدین و افراد آگاه ترس دارد و همه را مامور و جاسوس ناکجا آباد می خواند.

چرا فقط افراد بی سواد فریب این فرقه ها را می خورند ؟ چرا سرکردگان این فرقه ها اعضای معترض را بدون دادگاهی می کشند؟. [ مانند د. ناصر از سوریه، دلیر ( آزاد طاهری ) از بوکان، عاکف ( خدر خرینگه ) از بوکان، حاملی از سوریه، دیلان از ( خوی )، ژینو از سردشت و …] که اعضای فرقه پژاک بودند و صرفا به خاطر اعتراض به عملکرد نادرست، بدون دادگاه و هیات منصفه و وکیل کشته شدند. اینها فقط برای کتمان جنایات خود فرافکنی می کنند. پژاک تعداد زیادی از اعضای خود را به جرم‌های مختلف در دادگاه‌های صحرایی محکوم و از بین برد.

شاید در بسیاری از دولت‌ها هنوز حکم اعدام اجرایی است؛ اما پژاک در عملیات تسویه درون گروهی، اعضای خود را به قتل می‌رساند و بعد هم زیر تخته‌سنگ‌ها و یا در گوشه‌ایی از دره‌های عمیق دفن می‌کند و هیچ وقت هم جایش را اعلام نمی‌کند. اگر هم سئوال شود، در جواب می‌گویند: فرار کرد بی شرف !