انجمن بی تاوان : این فرمانده که پس از ۲۰ سال گروه تروریستی پ.ک.ک را ترک کرد، گفت: قندیل روند صلح را مختل کرد. پ‌ک‌ک، پ‌ک‌ک ای نیست که توسط آپو تأسیس شد.
سرحد کریم، یکی از کردهای روسیه، در سال ۱۹۹۸ در سن ۱۹ سالگی موفق به کسب مدرک حقوق شد، اما به جای اینکه در همان سال دانشکده حقوق را شروع کند، دلیل پیوستن به پ‌ک‌ک را اینطور بیان می‌کند: «شاید من با این ذهنیت به پ.ک.ک پیوستم که تصور می کردم حقوق ما با مبارزه مسلحانه زودتر گرفته می‌شود.»
به عبارت دیگر، او یک سال قبل از عبدالله اوجالان، رهبر زندانی فعلی پ‌ک‌ک که در فوریه ۱۹۹۹ توسط آمریکا به آنکارا تحویل داده شد، به این سازمان می‌پیوندد.
او با گذشت زمان به بالاترین سطح فرماندهی در سازمان رسید.
او پس از ۲۰ سال ماندن در پ‌ک‌ک، در سال ۲۰۱۸ تصمیم به ترک این سازمان می‌گیرد، دوباره به این دلیل که به قول خودش «امیدش ناامید شده و در درون سازمان تصمیم به اعدامش می گیرند».
در حالی که سرحد کریم به سؤالات پاسخ می داد، پاسخ های او سؤالات دیگری را به وجود آورد. با این حال برای صرفه جویی در وقت سعی کردیم سوالات اولیه ای را که کنجکاو بودیم و امیدوارم بسیاری از بازیگران ما در ذهن خود داشتند بیان کنیم…
– اول از همه، آنچه موجب تعجب است؛ چرا در سن ۱۹ سالگی به جای شروع دانشکده حقوق به پ ک ک پیوستید؟
من از کردهای شوروی هستم. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۹۰، بسیاری از کشورها کشورهای مستقلی را تأسیس کردند. آنها آزادی خود را به دست آوردند. ما به عنوان یک جوان کرد و به همراه خانواده ام، مانند سایر افراد مردم خود در معرض مهاجرت و ظلم و ستم بودیم. با وجود همه فشارها، البته ما از میهن پرستی کردی خود دست برنداشتیم، برعکس، من در خانواده ای بزرگ شدم که این ارزش ها را پذیرفتند.
من نیز برای مردم و میهن خود می جنگم. می خواستم برای حقوقم بجنگم. در آن زمان مانند بسیاری از مناطق دیگر پ.ک.ک در منطقه ما نیز فعالیت می کرد و برای استقلال کردها و کردستان تبلیغ می کرد. من هم به PKK پیوستم.
من در خانواده ای میهن پرست و روشن فکر بزرگ شدم. به آموزش نیز اهمیت داده شد. اما در آن زمان به جای اینکه دانشگاه را شروع کنم، به پ ک ک پیوستم. شاید فکر می‌کردم در شرایط زمانه، حقوق ما در مدت کوتاه‌تری با مبارزه مسلحانه به دست می‌آید… ۲۰ سال در سازمان گذراندم و در نتیجه در سال ۲۰۱۸ فرار کردم.
قرار بود پ‌ک‌ک به‌عنوان یک تشکیلات در دولت شکل بگیرد، جمیل بایک مانع آن شد!
– خوب، بعد از پیوستن به پ ک ک، آن چیزی را که امیدوار بودید پیدا کردید؟
گفته می شد که هدف تشکیلات کرد و کردستان بود و توقع من این بود که زندگی ای را که مردم من در سراسر کردستان سزاوار آن هستند فراهم کنم و آزاد کنم. ما نیز مانند سایر مردمان امیدوار بودیم که در سرزمین خود مستقل زندگی کنیم و همانطور که گفتم به همین دلیل به سازمان پیوستم.
متأسفانه گفته شد که «امسال کردستان را نجات می دهیم، امسال سال استقلال است، سال آینده نجاتش می دهیم». تا سال ۲۰۰۲ امید داشتم. به عبارت دیگر امید داشتم با برگزاری کنگره اتفاق جدیدی بیفتد.
با سرنگونی صدام، یک دولت کرد در (اقلیم کردستان عراق – IKB) ایجاد می شود. همچنین انتظار می رفت که پ ک ک به عنوان یک تشکیلات به آن بپیوندد. به خصوص برای ما در سازمان انتظار بزرگی بود. اما آن را هم نابود کردند. البته از آنجایی که در طول زمان شاهد اتفاقات مختلفی بودم، متوجه شدم که انتظارات برآورده نشده است…
– کنگره کجا برگزار شد؟ پ.ک.ک چگونه در اولین دولت IKB که تشکیل می شود شرکت می کند؟ ممکن است این موضوع را با جزئیات بیشتری توضیح دهید؟
البته. این کنگره بین سالهای ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۲ در غاری در اطراف هارون در قندیل برگزار شد.
در مورد روند پیوستن به دولت IKB; همانطور که مشخص است، پس از رژیم صدام در سال ۲۰۰۳، قدرت‌های بین‌المللی می‌خواستند با گرد هم آوردن حزب دمکرات کردستان و اتحادیه میهنی کردستان، یک دولت مشترک کردی ایجاد کنند. به نوعی می توان گفت که تلاشی برای زمینه سازی برای حضور پ.ک.ک به عنوان یک تشکیلات سیاسی در مقابل دولت اربیل است.
وکلای عبدالله اوجالان نیز در آن زمان نامه اوجالان را به قندیل آوردند. در نامه؛ وی دستور داد که «هیچکسی که تا کنون در راس گروه بوده، در مجریه شرکت نکند».
ادامه دارد…
