این حزب در حالی مشغول برگزاری کنگره است که افکار عمومی ترکیه برخلاف چند سال پیش٬ روی خوشی به مذاکره با پ.ک.ک نشان نمی‌دهد و ائتلاف جمهور یعنی حزب عدالت و توسعه (AKP) به رهبری رجب طیب اردوغان و حزب حرکت ملی (MHP) به رهبری دولت باغچلی٬ توانسته این مساله را در ترکیه جا بیاندازد که جنگ با پ.ک.ک٬ جنگ در برابر ترور و خشونت است و مذاکره با این گروه٬ هیچ فایده و دستاوردی ندارد و نباید به آنان اعتماد کرد.
کنگره در شرایط دشوار
این روزها در ترکیه٬ کسی مکایل به مذاکره با اوجالان و سران پ.ک.ک نیست و حزب دموکراتیک خلق‌ها٬ اعتبار سیاسی و ابزارهای مبارزات پارلمانی خود را برای دفاع از خواسته‌های پ.ک.ک به کار گرفته و تحقق مطالبات کردها در ترکیه٬ عملاً به بن‌بست رسیده است. چرا که حالا در ترکیه و برای حزب مزبور٬ چنین شرایطی در جریان است:
الف) صلاح‌الدین دمیرتاش رهبر پیشین این حزب٬ با وجود تاکید دادگاه حقوق بشر اروپا مبنی بر آزادی هر چه سریع‌تر٬ همچنان در زندان است و ریاست و هدایت این حزب به یک اقتصاد دان ترک چپ‌گرا به نام سزایی تمللی رسیده که در جامعه کُردی ترکیه هوادار چندانی ندارد و نتوانسته همچون دمیرتاش٬ توجه رسانه‌ها و افکار عمومی ترکیه را به سوی خود جلب کند.
ب) چهره‌های کُردی برجسته‌ای همچون لیلا زانا٬ خطیب دجله٬ عثمان بایدمیر٬ آلتان تان٬ سری ساکک و چندین سیاست‌مدار مشهور دیگر٬ عملاً از حزب دموکراتیک خلق‌ها کنار گذاشته شده‌اند و افرادی همچون احمد ترک هم از نفوذ و قدرت سابق برخوردار نیستند و عملاً این حزب در اختیار جوانان تندروی قرار گرفته که تابع دستورات و سفارش‌های سران پ.ک.ک در کوهستان قندیل هستند.
ج) پیش‌تر٬ کردهای ترکیه به یک درخواست و فراخوان سران حزب دموکراتیک خلق‌ها٬ برای اعتراض و تظاهرات به خیابان‌ها می‌آمدند و ترس و واهمه‌ای از پلیس خشن ترکیه نداشتند. اما در آخرین درخواست این حزب در دیاربکر به منظور به راه انداختن تظاهرات علیه عملیات نظامی ترکیه در شرق فرات سوریه٬ جمعیتی کمتر از یکصد نفر جمع شد که غالباً از کادرها و اعضای رسمی حزب بودند و شهروندان عادی حاضر نشدند به میدان بیایند.
د) حزب دموکراتیک خلق‌ها در پارلمان ترکیه عملاً در بایکوت و انزوا قرار گرفته و با برچسب حمایت از ترور٬ عملاً نمی‌تواند کار خاصی انجام دهد که مصداق مبارزه پارلمانی باشد. حالا این حزب٬ صرفاً رابطه نیم‌بندی با حزب جمهوری خلق (CHP) دارد و ۴ حزب دیگر پارلمان٬ تمایلی به صحبت و همنشینی با نمایندگان کُرد این حزب٬ ندارند.
ه) تحصن خانواده‌های کُرد در برابر ساختمان اصلی حزب دموکراتیک خلق‌ها در شهر کردنشین دیاربکر٬ اندک اندک به ۶ ماهگی آغاز تحصن رسیده است. از ۱۷۶ روز پیش تاکنون٬ جمعی از مادران کُرد در برابر این ساختمان تجمع و تحصن کرده و معتقدند که این حزب٬ کودکان آنان را فریفته و آنها را برای عضویت در شاخه نظامی پ.ک.ک به کوهستان‌های شمال عراق فرستاده است.
شمار این خانواده‌ها در آغاز به زحمت به عدد ۱۰ می‌رسید اما حالا ۹۳ خانواده به عنوان متحصن و معترض جمع شده‌اند و تاکنون فرزندان ۸ خانواده با تماشای این صحنه‌ها از تلویزیون٬ از صفوف پ.ک.ک گریخته و خود را به مقامات امنیتی ترکیه تسلیم کرده‌اند.
این حرکت اعتراضی مهم و بی‌سابقه که چند خانواده کُرد ایرانی هم در آن مشارکت کردند٬ لطمه سنگینی به اعتبار اجتماعی و سیاسی حزب دموکراتیک خلق‌ها زده و موجب آن شده که این حزب در افکار عمومی ترکیه٬ به عنوان یک گروه لجستیک مسئول تامین نیروی نظامی٬ قلمداد شود.
و) درهم تنیدگی اختلافات سیاسی کردهای ترکیه و سوریه به خاطر سیاست‌های پ.ک.ک٬ معضلی جدی است و از آنجایی که حزب دموکراتیک خلق‌ها نیز حاضر نیست در این زمینه کوچک‌ترین انتقادی علیه سران پ.ک.ک بیان کند٬ کردهای سوریه نیز به طور مداوم در معرض تهدید حملات ترکیه هستند.
ز) چند روز پیش یکی از اعضای شاخه نظامی پ.ک.ک که خود را در منزل مراد ساری ساچ نماینده وان پنهان کرده بود٬ حین خروج از منزل نماینده مزبور و در خودرو شخصی او دستگیر شد و این موضوع نشان داد که بین اغلب نمایندگان کُرد در پارلمان ترکیه و سران پ.ک.ک ارتباط پنهانی و تنگاتنگ وجود دارد و این ارتباط٬ منجر به تحریک جامعه سیاسی و افکار عمومی ترکیه می‌شود.
یک حزب کُردی یا یک حزب ترکیه‌ای
مدحت سنجار از چهره‌های دانشگاهی عرب تبار اهل ماردین و پروین بولدان٬ قرار است هر دو به اتفاق هم بر اساس سنت معمول پ.ک.ک٬ کرسی رهبری حزب دموکراتیک خلق‌ها را در دست بگیرند.
پروین بولدان٬ دیروز در گفت‌وگو با پایگاه خبری تحلیلی تی ۲۴ ترکیه اعلام کرد: «ما از خودمان انتقاد می‌کنیم و رسماً اعلام می‌کنیم که نتوانستیم درد مردم استان‌های کارادنیز (دریای سیاه در شمال ترکیه) را درک کنیم. ما نتوانستیم به کانون و نقطه‌ای برای وحدت نظر کردها و ترک‌ها تبدیل شویم.»
این سخنان بولدان در حالی بیان شده که پیش‌تر و در جریان مذاکرات صلح بین ترکیه و پ.ک.ک٬ حتی بخش قابل توجهی از مردم استان‌ها ترک‌نشین متعصب ترکیه٬ در فضای مبتنی بر حسن نیت و همزیستی مسالمت آمیز و شهروندی همسان٬ در انتخابات ریاست جمهور ترکیه به صلاح الدین دمیرتاش رای داده و شعار برادری ترک و کُرد در ترکیه٬ تبدیل به یک گفتمان جاری و پویا شد.
اما زمانیکه شاخه نظامی پ.ک.ک زیر میز مذاکرات زده و یک بار دیگر جنگ و درگیری را آغاز کرد٬ حزب دموکراتیک خلق‌ها و نمایندگان کُرد در مجلس آنکارا٬ در برابر این اقدام عجیب سران پ.ک.ک٬ هیچ مقاومت و انتقادی نکرده و حتی از گفتمان جنگ٬ حمایت کردند!
در نتیجه در شرایط فعلی٬ برگزاری کنگره این حزب٬ نمی‌تواند امید به تقویت صلح و ثبات و تحقق مطالبات کردهای ترکیه را تقویت کند و چنین به نظر می‌رسد که این حزب همچنان ترجیح می‌دهد که شعبه‌ای از پ.ک.ک باشد.
