انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به گزارش روزنامه کیهان ،پس از قیام شیعیان جنوب عراق علیه «صدام» در سال ۱۹۹۱، کردهای این کشور در شمال هم علیه ستم‌های رژیم بعث قیام کردند و مناطق خود را از حضور نیروهای صدام پاک نمودند. از آن زمان تاکنون سیستم فدرال محلی در کردستان عراق حاکم است و طبق قوانین موجود دولت محلی برآمده از انتخابات پارلمانی محلی بوده و در حقیقت این کیفیت آرای مردم است که نشان می‌دهد کدام احزاب و گروه ها می‌توانند سکان دولت خودمختار محلی را در دست خود نگاه دارند.
مردم کردستان عراق که پیش از این سه دوره انتخابات پارلمان محلی را تجربه کرده بودند، چهارمین بار نیز با شرکت در رای گیری روز ۳۰ شهریور، وکلای جدید را به مجلس فرستادند. براساس نتیجه این انتخابات پارلمانی، حزب «دمکرات» به رهبری «مسعود بارزانی»، رئیس کنونی منطقه خود مختارکردستان عراق پیروز شد و ضمن ائتلاف با احزاب پیروز دیگر، مامور تشکیل کابینه می‌شود.
تاکنون دو حزب «دموکرات» و «اتحادیه میهنی» با ریاست «جلال طالبانی»(به قول کرد‌ها مام جلال) در صحنه سیاسی کردستان عراق ایفای نقش می‌کردند اما احزابی هم چون جنبش «تغییر»(گوران) به رهبری «نوشیروان مصطفی»، «جماعت اسلامی» به ریاست «علی باپیر» و «اتحاد اسلامی» تحت رهبری «صلاح‌الدین محمد بهاالدین» به عنوان فعالان سیاسی که نمایندگانشان در پارلمان این اقلیم صندلی‌های کمتری را به خود اختصاص داده بودند نیز در ساختار قدرت حضور داشتند.
به نظر می‌رسد بیماری طالبانی رئیس جمهور عراق که شخصیتی کاریزماتیک برای کردهای عراق محسوب می‌شود، بر روند انتخابات پارلمانی این منطقه تاثیرات مهم و تعیین کننده‌ای را بر جای گذاشته است. نتایج انتخابات نشان می‌دهد اتحادیه میهنی جایگاه خود را نسبت به گذشته از دست داده و این موضوع به نحوی است که جنبش تغییر اکثریت آراء استان «سلیمانیه» را که خاستگاه تاریخی اتحادیه میهنی بوده را به دست آورده است. پس می‌توان گفت کردستان عراق به نوعی از شکل تقسیم قدرت میان دو حزب دموکرات و اتحادیه میهنی خارج شده و به سمت شرایط متکثری حرکت می‌کند.
اما باید گفت درست است که تکثر در منطقه کردستان عراق جایگزین ائتلاف دموکرات و اتحادیه میهنی شده اما انتخاب گزینه‌ای برای جانشینی ریاست جمهوری عراق یکی از مسائلی است که ممکن است به اجماع سیاسی احزاب و گروه‌های کرد عراقی (به رغم اختلاف نظر میان آنها) بینجامد و کرد‌ها تلاش می‌کنند در انتخابات پارلمانی سال آینده عراق همچنان بتوانند یکی از پست‌های کلیدی به خصوص ریاست جمهوری عراق را برای خود حفظ کنند، تا این موضوع تبدیل به عرف نانوشته‌ای در ساختار سیاسی عراق تبدیل شود. در این بین، حزب دموکرات به ریاست بارزانی می‌کوشد پست ریاست جمهوری عراق را برای کرد‌ها حفظ کند و خود نیز بر منطقه کردستان عراق حکومت نماید.
کامیابی گروه‌هایی هم چون حزب تغییردر انتخابات محلی سبب می‌شود تا آنها برای پیروزی در انتخابات سال آینده پارلمان عراق نیز برنامه‌ریزی کنند تا بتوانندکرسی‌های خود را افزایش دهند و افراد جدیدی همچون نوشیروان مصطفی رهبر خود را وارد ساختار قدرت دولت مرکزی عراق کنند و به ریاست جمهوری برسانند.
در این بین شهروندان منطقه کردستان عراق هم امیدوارند با تشکیل پارلمان جدید محلی پیشرفت‌های اقتصادی این منطقه تداوم یابد و رشد اقتصادی ۱۲ درصدی در سلیمانیه، «اربیل» و «دهوک» افزایش پیداکند. در سال‌های اخیر کشورهای عربی، اروپایی، ترکیه و ایران از فعالان روند توسعه در کردستان عراق بوده و براساس گزارش‌های مسئولان محلی این منطقه، صد‌ها شرکت خارجی در شهرهای کردستان عراق مشغول فعالیت و سرمایه گذاری هستند.
در زمینه‌های فرهنگی نیز حضور دانشگاههای غربی درمنطقه کردستان عراق محسوس است. به نظر می‌رسد که دولت جمهوری اسلامی ایران نیز باید نسبت به گسترس فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی خود در این منطقه تدابیری را بیندیشد؛ به ویژه که اهالی این منطقه در مقایسه با سایر همسایگان عراق، احساس پیوستگی فرهنگی و تمدنی بیشتری نسبت به ایران دارند.
۴ آذر ۱۴۰۳
