✍️روناهی
گروهک تروریستی پژاک و کودار که عملاً زیرشاخه‌ای از پ.ک.ک محسوب می‌شود، با تبلیغات گسترده خود در رسانه‌ها، چهره‌ای دمکراتیک و مدافع حقوق زن از خود به نمایش می‌گذارد. ادعای اصلی این گروهک، برابری زن و مرد در سیستم شورای مدیریتی و ریاست مشترک آن است.
در ظاهر، همه چیز بی‌نقص به نظر می‌رسد: انتخاباتی دمکراتیک برای شورای مدیریتی و سپس برگزیدن روسای مشترک از دل این شورا. پژاک با شور و حرارت این سیستم را به عنوان الگویی بی‌نظیر برای جهان معرفی می‌کند.
اما ورای این ظاهر فریبنده، حربه‌ای تبلیغاتی نهفته است. پژاک با انتقاد از سیستم‌های تک مدیریتی، ریاست مشترک را به عنوان جایگزینی ایده‌آل و نمادی از برابری زن و مرد معرفی می‌کند. در نگاه اول، این سیستم بی‌عیب و نقص به نظر می‌رسد، اما برای درک درست آن، باید به تاریخچه تاسیس پژاک و عملکرد این گروهک رجوع کرد.
🔹 مدعیان استقلال در چنگال پ.ک.ک
سرکرده‌های ارشد پژاک مدعی مبارزه برای حقوق کردهای ایران هستند و استقلال کامل خود از پ.ک.ک را اعلام می‌کنند. اما این ادعا تا چه حد به واقعیت نزدیک است؟ شکی نیست که پژاک توسط پ.ک.ک و با اهداف سیاسی و نظامی این گروهک تاسیس شده است.
اگرچه مدیران و فرماندهان پژاک ظاهراً از کردهای ایران هستند، اما در پس پرده، کادرهای مرکزی پ.ک.ک (که اکثراً کردهای ترکیه هستند) زمام امور را در دست دارند و تصمیمات نهایی را اتخاذ می‌کنند. پ.ک.ک که از شوونیسم حاکم بر ترکیه انتقاد می‌کند، خود نیز با همین دیدگاه به کردهای دیگر مناطق کردستان نگاه می‌کند و هیچگاه به آنها اعتماد کامل و استقلال مدیریتی نمی‌دهد.
🔹 انتخابات فرمالیته و الیگارشی پنهان
انتخابات شورای مدیریتی و ریاست مشترک در کنگره پژاک در فضایی که مدعیان “کاملاً دمکراتیک” می‌دانند، برگزار می‌شود. اما با جسارت می‌توان گفت که این انتخابات به شدت غیردموکراتیک است. آنچه در پژاک جریان دارد، چیزی جز الیگارشی تمام عیار نیست.
حاکمیتی اقلیت خودی بر اکثریتی که صرفاً سیاهی لشکر هستند. کاندیداهای انتخابات شورای مدیریتی از سوی مدیران مرکزی انتخاب می‌شوند و از حضور افراد منتقد و مخالف جلوگیری می‌شود. در نهایت، شورایی فرمالیته از بین افراد خودی برگزیده می‌شود و ریاست مشترک نیز بدون انتخابات و با دستور همین شورا تعیین می‌گردد.
این روند کاملاً تحت نظر و با دستور پ.ک.ک و با اولویت‌دهی به منافع مرکزی این گروهک انجام می‌شود و هیچگاه منافع دیگر بخش‌های کردستان در نظر گرفته نمی‌شود.
🔹 نماینده وفادار پ.ک.ک در کنگره های پژاک با قدرت وتو!
نکته‌ای که کمتر به آن پرداخته می‌شود، حضور “نماینده مرکزی” در کنگره پژاک است. این فرد که از کادرهای متعصب و وفادار پ.ک.ک است، وظیفه دارد در زمان لازم در تصمیم‌گیری‌ها دخالت کند و هرگونه تصمیمی که مغایر با منافع پ.ک.ک باشد را لغو و نظر خود را که همسو با این گروهک است، تحمیل کند.
🔹 کردهای ایرانی در پ.ک.ک؛ شهروندان درجه دو و سه
تجربیات افراد حاضر در پژاک نشان می‌دهد که کردهای دیگر مناطق کردستان در این گروهک مانند شهروندان درجه دو و سه تلقی می‌شوند و هیچگاه به طور کامل مورد اعتماد قرار نمی‌گیرند. جالب آنجاست که پ.ک.ک مدعی مبارزه با همین تفکر در ترکیه است.
🔹 فریب جوانان و بازی مرگ و زندگی
پژاک با شعارهای توخالی برابری و آزادی، جوانان کرد را به صفوف خود جذب می‌کند و آنها را به جنگی بی‌معنا می‌کشاند. جان این جوانان هیچ ارزشی برای گردانندگان پ.ک.ک ندارد و آنها صرفاً مهره‌ای در شطرنج مرگ و زندگی این گروهک تروریستی هستند.
