ترکیه آمریکا را به خاطر شروع دوباره خشونت های پ. ک. ک. مقصر می دانست و به همین خاطر احساسات ضد آمریکایی در میان افکار عمومی ترکیه تشدید شده بود. در سال ۲۰۰۸ در حدود ۷۰ درصد مردم و در سال ۲۰۱۳، ۵۰ درصد سؤال شوندگان آمریکا را به عنوان دشمن و تهدیدکننده اصلی امنیت ملی خود توصیف کردند.

بررسی صورت گرفته در آوریل ۲۰۰۹ نشان می دهد که ۱۲ درصد ترک ها نسبت به آمریکا نظر مساعدی داشتند، در حالی که این رقم در رابطه با ایران ۵۳ درصد بود، نحوه برخورد غرب با پ. ک. ک. و مسئله کردی در شمال عراق نشان داد که غربی ها و به ویژه آمریکایی ها رخدادهای این منطقه را نه بر منافع ترکیه، بلکه بر مبنای منافع خود جهت دهی می کنند و ترکیه باید در اندیشه تثبیت روابط خود با ایران باشد. لذا ترکیه در مبارزه با پ. ک. ک. به دنبال کسب حمایت ایران برآمد. رأی پارلمان ترکیه نطقه تحول اساسی در روابط آنکارا و تهران به شمار می رفت. جنگ ۲۰۰۳ باعث واگرایی ترکیه و آمریکا و هم گرایی ترکیه و ایران گردید. به طوری که هیچ رویدادی به اندازه حمله آمریکا به عراق بر روابط ترکیه و آمریکا تاثیر مخرب نداشته است، تنش به وجود آمده به عدم تصویب قطعنامه سوم مارس در مجلس ترکیه بر می گردد. این قطعنامه به نیروهای آمریکایی اجازه می داد تا از شمال عراق و از طریق خاک ترکیه وارد آن کشور شوند. این موضع ترکیه باعث تقویت وجهه اش در میان کشورهای خاورمیانه از جمله ایران گردید. ایران سعی کرد از نارضایتی ترکیه از آمریکا در رابطه با مسئله پ. ک. ک. بهره برداری لازم را برده و حداقل در برخی زمینه ها مانند مبارزه با جدایی طلبی کردی: ترکیه را از آمریکا جدا کرده و با خود همراه سازد. تنش در روابط آمریکا و ترکیه که ناشی از مسئله کردی بود زمینه نزدیکی ایران و ترکیه را فراهم نمود. برای نمونه، در سال ۲۰۰۹ در حالی که سفیر آمریکا در ترکیه اقدامات ترکیه در شمال عراق را غیرمنطقی می دانست، سفیر ایران در ترکیه از این اقدامات حمایت می کرد. هم چنین ایران نیز به دنبال همکاری با ترکیه است چون در رابطه آن با آمریکا که در عراق حضور دارد، مسائل جدی وجود دارد. ایران می خواهد با این اقدام خود، ترکیه را به عنوان شریک در کنار خود نگه داشته و از اتحاد آن با غرب و علیه خود جلوگیری کند.

٣. شکل گیری پژاک و اتحاد ایران و ترکیه
پ.ک.ک، به طور رسمی خواهان جدایی مناطق کردنشین کشورهای ترکیه، عراق، ایران و سوریه و تشکیل کردستان بزرگ است. لذا، شاخه هایی در این کشورها به وجود آورده است، حزب اتحاد دموکراتیک (پ.ی.د.) شاخه سوری و پژاک (حزب زندگی آزاد برای کردها) شاخد ایرانی پ. ک. ک. هستند. پژاک در می ۲۰۰۴ توسط گروهی از اعضای ایرانی پ. ک. ک. تأسیس شد. این افراد متعهد شدند تا با استفاده از خشونت، حقوق اقلیت کرد ایران را تأمین کنند. گروه مسلح پژاک ضمن اعتراف به رابطه اش با پ. ک. که عبد الله اوجالان زندانی را رهبر عالی و معنوی خود می داند. جمیل بایک از بنیان گذاران و رهبران پ.ک.ک.، درسال ۲۰۰۹ اعلام کرد: پ.ک.ک، پژاک را به وجود آورده و از آن حمایت می کند. کادر رهبری آن را همان مسئولان پ. ک. ک. تشکیل می دهند. از نظر مکانی نیز کمپ های اصلی آن در کوه های قندیل شمال عراق و در مجاورت کمپ های پ. ک. ک. قرار دارد. پژاک یک گروه ملی گرا و نظامی کردی است که مدعی است برای کسب دموکراسی و استقلال جامعه کرد ایران مبارزه می کند و مهم ترین حزب مخالف کردی در بین کردهای ایرانی است، از زمان تأسیس، به طور مداوم حملاتی را علیه
نیروهای امنیتی و زیرساخت های اقتصادی ایران نظیر خطوط لوله گاز موجود در استان های کردستان و آذربایجان غربی انجام داده است. علائمی وجود دارند که نشان می دهند حزب بزرگ تر پ. ک. ک. از پژاک برای منزوی کردن ترکیه استفاده می کند و قصد دارد ترکیه را به سوی اتحاد با ایران سوق دهد تا به این طریق باعث تضعیف روابط ترکیه با جهان غرب و انزوای ترکیه گردد و در نهایت موضع ترکیه در برابر پ. ک. ک. تضعیف شود. فرمانده پیشین پژاک، مامند روژه ۱ ، در سال ۲۰۰۸ به روزنامه آمریکایی گفته بود پ. ک. ک. قصد برقراری رابطه با آمریکا را داشت و به همین خاطر پژاک را به وجود آورد تا بتواند توجه آمریکا را به سوی خود جلب کند خبرگزاری فرات نیوز که متمایل به پ. ک. ک. است بعد از پنجمین کنگره پژاک نتیجه گیری کرده بود که ترکیه باید دست به انتخاب بزند.یا باید رابطه با ایران را انتخاب کند که در این صورت جهان غرب از جمله اسرائیل و آمریکا به صورت غیر مستقیم از پ. ک. ک. و پژاک حمایت خواهند کرد و احتمال حذف آنها از لیست سازمان های تروریستی افزایش خواهد یافت، و اگر آمریکا را انتخاب کند، ایران را در مبارزه با پ. ک. ک. در کنار خود نخواهد داشت و در هر حال این به نفع پ. ک. ک. و پژاک خواهد بود.
آمریکا و رژیم صهیونیستی کوشیده اند از پ. ک. ک. و پژاک به عنوان عاملی علیه ایران و ترکیه استفاده نمایند. گروهک پژاک یکی از ابزارهای آمریکا برای اعمال فشار به ایران محسوب می شود. حضور آمریکا در شمال عراق، امنیت ملی ایران را به طور منفی تحت تأثیر قرار داده است، پس از حمله ۲۰۰۳، آمریکا به حمایت از پژاک پرداخت و تنش و ناامنی در مناطق کردنشین ایران افزایش یافت. آمریکا در کنار کمک های اقتصادی، دارویی و غذایی، با سلاح های روسی به تجهیز پژاک می پردازد. جغرافیا و ژنومونولوژی پیچیده شمال غرب شرایط لازم برای جنگ چریکی را برای گروه های تروریستی نظیر پژاک فراهم نموده است مقصودی، ۱۳ : ۱۳۸۰ -۶۱۲)، پژاک در درگیری هایش با نیروهای امنیتی ایران از سلاح های سبک و تاکتیک پارتیزانی استفاده می کند.