انجمن بی تاوان : اوجالان که ۷۴ سال پیش در روستایی در جنوب ترکیه در فقر شدید متولد شد، توسط سرویس‌های اطلاعاتی بین‌المللی به عنوان یکی از بی‌رحم‌ترین رهبران چریکی جهان به حساب می‌آید. با این حال، به گفته خودش، او هرگز در تهاجم ۱۴ ساله استقلال کردها در ترکیه که رهبری آن را برعهده داشت، نبردی ندیده است و به زبان مادری خود روان صحبت نمی کند. ترکی راحت تر به سراغش می آید.

یک پنجم از جمعیت ۶۰ میلیونی ترکیه را کردها تشکیل می دهند و آرزوهای آنها برای یک میهن مستقل توسط ترک های متوالی از زمان ایجاد دولت مدرن ترکیه در نزدیک به ۱۰۰ سال پیش، درهم شکسته شده است.

به گفته مقامات ترکیه، اوجالان، که نام خانوادگی او در زبان ترکی به معنای “انتقام‌گیر” است، دستور کشتن صدها غیرنظامی، ربوده شدن گردشگران غربی و تخریب تاسیسات دولتی بی‌شماری در جنوب شرق ترکیه را صادر کرده است. ده ها تن از رفقای او به دلیل به چالش کشیدن سیاست های او اعدام شده اند و گفته می شود اوجالان حتی همسر سابقش را به دلیل بی وفایی زندانی کرده است.

اما مردی که مقامات ترکیه برچسب “کودک قاتل” می زنند، در جوانی چیزی جز پیوستن به ارتش ترکیه نمی خواست. اوجالان در یکی از خاطرات خود به یاد می آورد که در کنار مجسمه بنیانگذار ترکیه مدرن، مصطفی کمال آتاتورک ایستاده بود و آرزو می کرد که او بتواند مانند او باشد. پس از سالها تحصیل مصمم در مدارس ترکیه، اوجالان برای آکادمی نظامی ملی درخواست داد اما رد شد – او ادعا می کند که او یک کرد بود.

اما در برنامه درسی علوم سیاسی بسیار رقابتی دانشگاه آنکارا پذیرفته شد و در آنجا بود که با مارکسیسم آشنا شد، مارکسیسم که بعدها به یکی از ارکان ایدئولوژیک جنبش جدایی طلب کردی او تبدیل شد.

اوجالان که برای مدت کوتاهی به دلیل توزیع جزوه های جناح چپ زندانی شده بود، دانشگاه را رها کرد و به شهر عمدتا کردنشین دیاربکر در جنوب شرقی نقل مکان کرد و در آنجا شروع به حرکت در محافل ناسیونالیست کرد کرد. اندکی بعد، او گروهی متشکل از حدود ۳۰ فعال کرد تشکیل داد که هسته اصلی گروه کارگران کرد او شد. هدف اعلام شده آنها ایجاد یک “کردستان دموکراتیک و متحد” در جنوب شرقی ترکیه بود که بر اساس خطوط مارکسیستی-لنینیستی اداره شود.

اندکی قبل از کودتای نظامی سال ۱۹۸۰ که ترکیه را تحت حکومت نظامی قرار داد، اوجالان و افرادش به سوریه گریختند. با حمایت دولت دمشق، اوجالان – که عموماً توسط تعداد زیاد هوادارانش “آپو” نامیده می شود – شروع به تشکیل گروه شورشی کرد. کارآموزان «آکادمی» پ‌ک‌ک در دره بقاع لبنان تحت کنترل سوریه شامل کردهای سوریه و عراق نیز می‌شدند که بازتابی از عناصر دیگر جمعیت کردی است که بخش‌هایی از ترکیه، سوریه، عراق و ایران را اشغال می‌کنند. اوجالان در یک توهین مستقیم به فرهنگ کردهای تحت سلطه مردان، صدها زن را نیز در ارتش خود به خدمت گرفت.

در آگوست در ۱۵ سال ۱۹۸۴، پ‌ک‌ک اولین حمله کمپین استقلال خود را آغاز کرد و ده‌ها روستای کرد طرفدار دولت را در استان سیرت در جنوب شرقی این کشور به قتل رساند. در سال‌های بعد، پ‌ک‌ک به یکی از وحشی‌ترین و مؤثرترین سازمان‌های چریکی در جهان تبدیل شد که تا حدودی از طریق قاچاق عمده‌فروشی مواد مخدر و اخاذی، بودجه عملیات نظامی خود را تأمین می‌کرد.

روش‌های وحشیانه خود دولت ترکیه در برخورد با شورش‌ها، حمایت فزاینده‌ای را ایجاد کرد و جریانی پیوسته از جذب‌کنندگان را برای آرمان‌های چریکی فراهم کرد. تا سال ۱۹۹۲، پ‌ک‌ک شروع به جمع‌آوری «مالیات» در جنوب شرق ترکیه و صدور «ویزا» برای بازدیدکنندگان منطقه‌ای کرد که آن‌ها را «کردستان» می‌نامیدند.

هنگامی که چریک ها شروع به تحکیم کنترل خود در جنوب شرقی کردند، ارتش ترکیه به اقدامات شدید متوسل شد و بیش از ۳۰۰۰ روستا را به زور تخلیه کرد و حدود ۳ میلیون ساکن کرد را آواره کرد.

سیاست زمین سوخته موفقیت نظامی را به اثبات رساند. پ‌ک‌ک که از حمایت لجستیکی خود محروم بود، به‌طور پیوسته زمین‌های خود را از دست داد و بسیاری از یگان‌های مسلح آن به پایگاه‌هایی در آن سوی مرز در عراق گریختند، جایی که نیروهای ترکیه بی‌وقفه آنها را تعقیب کردند.

دستگیری اوجالان توسط بسیاری از تحلیلگران امنیتی در اینجا به عنوان ضربه نهایی به PKK تلقی می شود، اما آنها می گویند که به خودی خود، بعید است که ناسیونالیسم رو به رشد کردی را خاموش کند.