انجمن بی تاوان: باید گفت پ.ک.ک، در بی‌هویت کردن انسان‌ها و ایجاد پوشش برای ماهیت تروریستی خود، سعی کرده اعضای خود را (که زنان و کودکان را نیز شامل می‌شوند) از هویت اصلی خود دور کرده و هویتی جدید در محیطی جدید به آنها بدهد. بعد از مدتی آن فرد که برسر دو راهی قرار گرفته، در مورد عضویت در فرقه پ.ک.ک دچار تردید جدی می‌شود. از طرفی از بازگشت بیم دارد و از سوی دیگر می‌داند اگر فرار کند پ.ک.ک او را به قتل خواهد رساند. در فرقه پ.ک.ک نیز، حضور و ادامه عضویت، یعنی کشته شدن!
اعضا بعد از شست‌شوی مغزی، با شخصیت جدید نیز مشکل پیدا می‌کنند و دچار اختلالات روحی و روانی می‌شوند. گروه نیز به مشکلات روانی عضو خود توجه نمی‌کند تا او را درمان کند. لذا فرد به تکاپو می‌افتد و در نهایت وارد جنگ روانی با خود و مقصر دانستن خود می‌شود. در نتیجه، دچار بیماری‌های روحی و روانی شده و اقداماتی تروریستی، مانند انتحار، خودسوزی و اعتصاب غذا و حتی قتل بی‌گناهان از اعضای پ.ک.ک سر می‌زند. هدف اعضا نیز بازگشت به شخصیت اول است.
مغزشویی و بی‌هویت کردن انسان‌ها بزرگترین جنایت جنگی پ.ک.ک و شاخه‌های اقماری آن است. داعش با وعده بهشت و پ.ک.ک با وعده رسیدن به ازادی و رضایت اوجالان سعی می‌کنند انسان‌ها مخصوصا زنان و کودکان را به کارهای غیر انسانی وادار کنند. شمار زیادی از زنان در گروه پ.ک.ک، بارها دست به خودسوزی زده‌اند و دلیل آن ساختار گروه، تجاوز به آنها و نیاز پ.ک.ک به کشته شدن نیروها است.
لذا باید گفت که پ.ک.ک و شاخه‌های اقماری آن، دقیقا مهره‌های خود برای این برنامه‌ها را از همین گروه و از میان این کودکان انتخاب و آنها را وادار به خودکشی و منفجر کردن در میان مردم عادی می‌کنند. چندین بار این رفتارهای غیر انسانی از سوی پ.ک.ک را شاهد بودیم که از روی ناچاری و شکست به برنامه هایی اینچنین روی می‌آرود.
استفاده از زنان برای اقدامات تروریستی و خودسوزی، در حالی است که پ.ک.ک مدعی آزادی زنان از قیود مردانه بود. اما رهبران اصلی، مرد و متهم به تجاوز به اعضای زن هستند. لذا باید گفت پ.ک.ک/ پژاک؛ همان داعشِ کُردی است… انتحار، تجاوز، تروریسم و… وجه مشترک آنها است.
