فرقه‏ ها به سرعت شکل عوض می‌ کنند، اعضایشان ریش و سبیل خود را می ‌تراشند، لباس آخرین مدل غربی به تن کرده و به هیئت سایرین در می ‏آیند. آن ها اسم و شعارهای خود را عوض می ‌کنند و مدعی می ‏شوند که شعارهای مردم پسند «عدالت»، «آزادی» و «دموکراسی» شعارهای اصلی آن هاست و حاضرند همه چیز را برای دستیابی به این ارزش ها فدا کنند. فرقه ‏ها پس از لختی، از هیبت یک تروریست خشن، بی ‌رحم و برافروخته خارج شده و تبدیل به فردی متعادل، مهربان، جذاب و مُبلغ مذهبی می‏ شوند.

فرقه‏ های مخرب استادان فریب و نیرنگ ‏اند، آن ها به خوبی می ‏دانند که چگونه اطلاعات مربوط به خودشان را دستکاری کرده و آن ها را به نفع خود عوض کنند، آن ها شواهد جداشدگان خود را با برچسب سودجویی و مزدوری دشمن، بی ‌ارزش جلوه می‌ دهند. فرقه ‏ها یاد گرفته ‏اند که برای خبرنگاران یا افراد ظاهراً بی ‌طرف، صحنه‌ آرایی کرده و آن ها را فریب دهند تا گزارش مطلوبی درباره‏ آن ها تولید کنند. گذشته از قدرت تغییر شکل و تغییر رنگ و به اصطلاح همرنگ جماعت شدن، فرقه ‏ها استاد تبلیغات ‏اند و حاضرند بخش عمده‏ ای از درآمدهای خود را مصروف تبلیغات کنند.

برده‏‏ های جدید، نمی‏ توانند خود را نجات دهند.