چه گروه، فرقه و جناح‌هایی از جنگ و خشونت در مناطق جنوب وجنوب شرق ترکیه سود می‌برند؟ این سئوالی است که تاکنون بسیاری از سیاستمداران و صاحب‌نظران به آن جواب داده‌اند، هرچند هرکدام با شیوه و لحن خاصی بیان کرده‌اند؛ اما در کل اکثر آنها در این نکته با هم هم‌رأی و هم قول هستند که جنگ در مناطق کُردنشین ترکیه، جز ضرر و زیان، هیچ سودی به نفع کُردها نخواهد داشت. هرچند اعضای مسلح پژاک و پ‌ک‌ک این حقایق را قبول ندارند و در بسیاری از موارد آنهارا سخنانی از جنس خیانت و جیره‌خواری می‌شمارند.
در ادامه‌ی این نوع تحلیلات، برادر عبدالله اوجالان (عثمان اوجالان) که تا سال ۲۰۰۳ میلادی هم بعنوان یکی از فرماندهان درجه یک پ‌ک‌ک محسوب می‌شد و به دنبال تاسیس پژاک در سال ۲۰۰۳ از این فرقه‌ها جدا شد و به زندگی شخصی خود در شهر کویه در کردستان عراق مشغول شد، درخصوص تشدید خشونت‌ها در مناطق جنوب و جنوب شرقی این کشور خبر داد. عثمان اوجالان معتقد است در میان فرماندهان پژاک و پ‌ک‌ک که همه کاره و تصمیم‌گیرنده هستند؛ گروهی با سیاست‌های ارگنکونی ژنرال‌های بازنشسته در ترکیه همسو هستند، لذا به هرنحو که شده، اجازه‌ی برقراری صلح و آرامش را نمی‌دهند، چراکه اتمام جنگ و برقراری آسایش و آرامش در منطقه، به مثابه‌ی نابودی آنهاست.
هرچند عثمان اوجالان بارها بر این نکته تأکید کرده که گروهی از فرماندهان قدیمی و موسس پ‌ک‌ک و پژاک، در هیچ شرایط و موقعیتی حاضر به قبول شرایط صلح نیستند و با سیاست نظامیان بازنشسته‌ی ترکیه همسو هستند و هدف اصلی و نهایی آنها، میلیتاریزه کردن و تروریزه کردن مناطق کُردنشین است، اما این راهکار به مفهوم اساسی و ریشه‌ایی در میان تصمیم‌گیرندگان پژاک و پ‌ک‌ک تبدیل شده است.
عثمان اوجالان تشدید خشونت‌ها در کردستان ترکیه را توسط اعضای مسلح این فرقه‌ها، تداوم پروژه‌ی ارگنکون می‌داند و معتقد است که سخن راندن از آشتی و صلح توسط این فرقه‌ها، تنها سیاست و شعار است و آنان هیچ اعتقادی به آشتی و آرامش ندارند؛ چراکه مخالف منافع سرکردگان این فرقه‌ها است
