گسترش فزاینده کاربست فناوری اطلاعات وارتباطات در زیر ساخت های حیاتی و دسترسی نامحدود وغیر قابل کنترل افراد به ابزارهای ارتباطی مانند اینترنت و ماهواره منجر به شکل کیری فضای مجازی در کنار فضای واقعی در تعاملات بین دولت ها گردیده است. در چنین فضائی مفهوم امنیت ملی؛چالش ها وتهدیدات متحول شده و بازیگران جدیدی مانند افراد گروهای تروریستی و گروه های جنائی سازمان یافته ؛نقش و جایگاه مهمی را در پویش های امنیتی درون منطقه ای وبین الملی ایفا می کنند.

همان طور که مواد منفجره وسلاح های گرم؛ اصلی ترین ابزار تروریسم کلاسیک هستند؛محتمل ترین اسلحه سایبریست ها نیز رایانه می باشد.اساسی ترین روش سایبرتروریسم عبارتند از :هک کردن؛ویروس های رایانه ای؛جاسوسی الکترنیک؛دزدی هویت و تخریب یا دست کاری اطلاعات. از ان جایی که فناوری اطلاعت وارتباطات مدام در حال کسترش است وابعاد مختلف فعالیت های انسانی را روز به روز بیشتر در بر می گیرد؛تروریست های فعال در فضای مجازی قدرت بیشتری می یابند واز طریق استفاده از مزیت گمنامی و پنهان سازی هویت در اینترنت ؛تهدید خود بر  امنیت ؛سلامت ؛ثبات و استقلال افراد ؛گروهها واحزاب را افزایش می دهند.این تهدیدها اغلب گروههای قومی؛احزاب سیاسی ؛روشنفکران؛نویسندگان و روز نامه نگاران را با آسیب های اجتماعی و حتی خطرات جانی مواجه می کند.

در همین راستا به نظر می رسد که با توجه به رشد فزاینده استفاده از اینترنت و حرکت شتابان کشور ها به سمت الکترونیکی کردن خدمات اجتماعی ؛اقتصادی وتاثیر انقلاب اطلاعاتی بربهبود فناوری نظامی ؛امنیت بین الملی در سالهای آتی با تهدیدات و چالش های نوینی مواجه خواهد شد .