پژاک فرقهایست که با شعارهایی همچون آزادی، حقوق، و … بخشی از نوجوانان و جوانان کردستان را اغفال کرده و به کوهها جهت بردگی میکشاند. این فرقه مدام از آزادی بیان، مبارزه با انواع تبعیضها، دمکراسی و … میگوید و چنان با آب و تاب هم بحث میکنند که اگر یکی با ترفندهای غیرانسانی و فرقهای آنها آشنا نباشد؛ به سادگی در دام آنها خواهد افتاد و برای همیشه و یا سالهای طلایی عمر خود، بردهی آنها باشد و دستورات و اوامر اربابان قندیلنشین عمل کند.
براساس گزارش واصله از دامنههای قندیل، در منطقه کورتک زندانی وجود دارد که گفته میشود سالها قدمت دارد و مخفی از دید عموم بوده است. این زندان را که ناجوانمردان قصاب پژاک در دامنهی کوه های قندیل در کورتک ساختهاند؛ دارای ۴ سلول انفرادی و یک بند عمومی است.
این زندان که به شکل تونل و در دل کوه کنده شده؛ تقریباً ۲۰۰ متر از جادهی اصلی سَنگسَر ـ قصرِ در منطقهی کورتک قرار گرفته که در حال حاضر چندین نفر از اعضای فراری در سلولهای انفرادی آن محبوس هستند و تعدادی هم در بند عمومی این زندان مخوف هستند.
پژاک با بهرهگیری از تجارب فرقهی مادر خود (پکک)، دل کوهها را به زندانهایی تبدیل کرده که ویژه اعضایی است که قصد فرار از گروهک را دارند.
این فرقه به اصطلاح دمکرات و طرفدار حقوق بشر، در دل کوهستانها هم ازکوچکترین آزادی عمل و بیان و دمکراسی پیروی نمیکنند و اعضای معترض و یا مخالف را با شدیدترین شیوه مجازات میکنند و گاهاً میکشند و در زیر تخته سنگی پنهان میکنند.