انجمن بی تاوان: گروهک تروریستی پژاک علیرغم برگزاری کنگره هفتم در ابتدای بهار و ایجاد تغییراتی در مسئولیت های نمادین بازهم نتوانست گام های موثری در موقعیت خود ایجاد کند.
پژاک در گذر زمان ابتدا با حمایت همه جانبه گروهک تروریستی پ.ک.ک در ایران دست به اقداماتی تروریستی زد و در مناطق کردنشین ایران عده ای زیادی از مردم مظلوم کرد را با بهانه های واهی به شهادت رساند. آن ها تصور میکردند با تامین نیروی باتجربه از سوی پ.ک.ک می تواند در ایران برای خود جایگاهی بدست بیاورند، اما با مرور زمان الگوبرداری پژاک از عملکرد پ.ک.ک در جنگ با ترکیه بدون شناخت از وضعیت دولت و ملت ایران، تمام نقشه های آن ها را نقش بر آب کرد.
پژاک همیشه دیگر گروهک ها را به باد انتقاد می گرفت که آن ها در کمپ های کوی سنجق و زرگویزه کمپ نشین شده اند و نمی توانند در ایران دست به عملیات بزنند. حال پژاک بعد از گذشت ۲۰ سال خود تبدیل به کمپ نشین ترین گروهک تروریستی شده است و از ترس حملات ترکیه در مناطق پنجوین و آسوس در تونل ها گیر کرده اند و حتی از تامین غذای روزانه خود نیز عاجز مانده اند.
با برگزاری کنگره هفتم پژاک و کنگره چهارم کژار که در فاصله کوتاهی بدنبال هم برگزار شدند، مشخص شد که آنها نیز در حال تکرار برنامه ها هستند و پرژه جدیدی ندارند. زیرا برای راه اندازی پروژه باید زمینه و شرایط هموار باشد و با توهم اینکه ایران نیز مانند سوریه است، خود را از خواب غفلت بیدار کنند.
به اذعان فردی به نام روزرین کمانگر از اعضای گروهک تروریستی پژاک، آن ها از لحاظ نظامی نمی توانند تحرکات خاصی داشته باشند؛ چرا که مستقل نیستند و توانایی کافی نیز برای سازماندهی در داخل خاک ایران ندارند.
عضو به اصطلاح کمیته دیپلماسی پژاک افزود: تمام فعالیت های پژاک به ویژه فعالیت های شاخه زنان این گروه تروریستی در فضای مجازی است و آن ها آلترناتیوی برای زنان ندارند.
کمانگر در خصوص دستگیری یکی از اعضای گروهک تروریستی پژاک به نام وریشه مرادی نیز گفت: پژاک کادرها را فدای منافع سازمانی می کند و ما برای بیشتر دیده شدن ناچار به انجام چنین اقداماتی هستیم.
