انجمن بی تاوان: در گوشه پیچ خورده دنیای به هم پیوسته ما، جایی که خطوط بین دوست و دشمن محو می شود،تروریسم به عنوان شبحی ظاهر می شود که توجه صحنه جهانی را در مقیاس وسیع به خود جلب می کند.تروریسم تابلویی از خشونت، ایدئولوژی و مانورهای سیاسی را می بافد. ترک دنباله ای از ویرانی و عدم اطمینان.

با این حال، در بحبوحه هرج و مرجی که جهان را فرا گرفته است،خود را به عنوان آینه ای نشان می دهد که خود را به عنوان شکلی از پیچیدگی های ساختار اجتماعی ما در درون سیستم جهانی منعکس می کند،که یکی از آنها در اواخر دهه ۱۹۷۰ کشف شد که گروه تروریستی کارگران کردستان(پ.ک.ک) ظهور کرد. پ.ک.ک برای دهه ها خاری در چشم کشورهای منطقه بوده است و از خشونت برای پیگیری برنامه های جدایی طلبانه خود و ایجاد ویرانی در بافت اجتماعی و اقتصادی این کشورها استفاده می کند.

پ.ک.ک اولین بار در سال ۱۹۷۸ توسط گروهی از چپ گرایان کرد در ترکیه به رهبری عبدالله اوجالان تشکیل شد که در اواخر دهه ۱۹۷۰ حملات خشونت آمیزی را آغاز کردند و به دنبال ایجاد یک دولت مستقل یا احتمالاً خودمختاری کامل کردها بودند. هدف اولیه پ.ک.ک فقط مبارزه برای حقوق کردها بود، اما اقدامات آن دولت ترکیه را محتاط کرد، زیرا ترکیه به دنبال حذف کردها و جذب کردها در دستور کار “ترکیه شدن” بوده است. جایی که ترکیه استفاده از فرهنگ کردی را ممنوع کرده است تا آن را تهدیدی برای وحدت دولت جلوه دهد. این همچنین دلیل محکمی برای استفاده پ‌ک‌ک از خشونت در شبکه پیچیده پویایی‌های سیاسی است که آن را به پیش می‌برد.

کردها یکی از بزرگترین مردمان بدون دولت در جهان بوده و هستند و کل تاریخ آنها به عنوان مردم بومی خاورمیانه با فرهنگ و ایدئولوژی های متمایز، اساس ناسیونالیسم کردی را به عنوان شکل نوظهور جنبش استقلال طلبانه تشکیل می دهد. در طول سرکوب آنها، از طریق سازه انگاری می توان دریافت که نقش سابقه طولانی سرکوب، به حاشیه رانده شدن و نزدیک به پاکسازی قومی توسط حکومت نظامی اعلام شده در سال ۱۹۳۴، به مظهر ترکیه تبدیل شد تا همه فرهنگ ها را به شکل یکپارچه در آورد. پ‌ک‌ک در تمام موقعیت سیاسی خود هنوز اجازه فعالیت کامل را نداشت، حتی زمانی که کودتای نظامی چندین سازمان را تحت کنترل گرفت که سعی در تظاهرات و بازگشت علیه آن داشتند، برخی در عبدالله اوجالان دستگیر و به اعدام محکوم شدند. یکی از فعالان بازمانده بعداً پدر موسس PKK شد. عبدالله معتقد است که مبارزه مسلحانه و مقاومت با ماهیت تهاجمی برای رسیدن به اهداف آنها ضروری است. آنها فکر می کنند باید این دستور کار را انجام دهند تا موقعیت خود را در چشم رقبای خود تقویت کنند. در انجام مأموریت‌های خود، لازم است درک کنیم که آنها کد عمل خود را با استفاده از خشونت برای خدمت به منافع سازمانی با رهایی از آزادی‌خواهی کرد، حمل می‌کنند.

درک ابزارهای دستور کار آزادی پ‌ک‌ک با نحوه درک گروه‌ها از واقعیت‌های خود و عمل در درون آن‌ها از طریق ایده‌ها، باورها و ارزش‌های مشترکی که مستلزم دریچه سازه‌گرایی هستند، در تعامل است، چنین فرض می‌کند که جهان اجتماعی از طریق انگیزه‌های عمیق‌تر پشت عمل آنها ساخته شده است. ادراک عدالت سیستمی و ظلم تجربه شده در منطق آنها برای ماموریت های مبتنی بر تهاجم مسلحانه محور است. روش اوجالان شکلی از رهبری است که توسط حلقه او به رسمیت شناخته شده است، او بر اصول خود می ایستد و به هیچ کس جز قضاوت خود برای عملیات پ.ک.ک اعتماد ندارد. با وجود اینکه خشونت در نهایت متشنج ترین ابزاری نبود که باعث انشعاب چند جناح شود، آنها همچنان همان پیام را برای قیام علیه دولتها داشتند.پ‌ک‌ک به‌عنوان یک سازمان تروریستی، با یک استراتژی عملیاتی که مبتنی بر همین ایدئولوژی است، یعنی ایدئولوژی آن‌ها برای ایجاد هویت ملی کردی واحد و لیبرال کردها، اداره می‌شود، شکل عملیات آنها در اجرای برنامه‌هایشان معمولاً است. این امر باعث می‌شود که تاکتیک‌های خودگردانی آن‌ها تحت کنفدراسیون‌های دموکراتیک خود به آرامی اجرا شود و در عین حال ارتباط با گروه تروریستی را انکار کنند.

رهبر پ‌ک‌ک همانطور که ذکر شد عبدالله اوجالان، جایی که رهبری مرکزی سازمان‌های چتری را تحت فرمان خود گسترش داد، که می‌توان به برخی از آنها اشاره کرد، مانند اتحادیه جوامع کرد (KCK) در کشورهای دارای جمعیت کرد، حزب اتحاد دموکراتیک (PYD) ) در سوریه، زندگی آزاد کردستان (پژاک) در ایران، راه حل دموکراتیک کردستان (PCDK) در عراق. در ترکیه، در درجه اول TAK به عنوان وابستگان پ‌ک‌ک ظاهر می‌شود که حملات گسترده‌ای را در شهرهای ترکیه انجام می‌دهند که گمان می‌رود دستورات پ‌ک‌ک مرکزی را می‌گرفتند، و TAK سپر آنها شد تا از اتهامات این حملات جلوگیری کنند، نیابت‌های پ‌ک‌ک موفق شدند بسیاری از سازمان خود را پنهان کنند. مرتبط با رهبری مرکزی، برای امکان کنترل بهتر قلمرو، استخدام جنگجویان جدید و متحدان امن. نمونه‌ای از گروهی که موفق شد دو کشور را تحت کنترل خود درآورد، PYD بود که نقش مهمی در نبرد تحت رهبری ایالات متحده علیه سوریه ایفا کرد، سازمان خود را به روابط بین‌المللی وابسته کرد، اما همچنین کمک‌های امنیتی مورد نیاز و نقش حائل را ایفا کرد. علیه ترکیه با آن روش تکراری، استفاده از خشونت توسط کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) حتی پس از وابستگی به چشم‌اندازهای بین‌المللی، که مواضع قدرتمندانه آن‌ها و دستیابی به جایگاه احترام و استقرار سیاسی را نوید می‌داد، نتیجه مورد انتظار را نداشت. متضمن اقدام پ‌ک‌ک که قصدش ارائه مردم کرد و تلاش‌های آن‌ها در دفاع از حقوقشان بود و تقریباً از راه‌های پیشین خود برای شروع این جنبش دور شدند.

با افزودن به آشفتگی بازیگران، بازیگران دولتی و غیردولتی که به طور غیرمستقیم مداخله می کنند و باعث دستکاری های غیرضروری بسیاری می شود که در نهایت از استفاده مردم کرد سوء استفاده می کند و در نهایت برقراری صحیح وضعیت موجود را برای آنها دشوار می کند،سپس گروه هایی از مردم که با هم ارتباط برقرار کردند. خود به عنوان کرد شروع به زیر سوال بردن و احساس کردند که این استفاده از خشونت به آنها کمک نکرده است تا به طور کامل در دستیابی به هدف آزادسازی کردستان از ترکیه موفق شوند و ترکیه همچنان به تلاش های خود برای حفظ آنها ادامه می دهد تا نتوانند به طور کامل در درون خود حضور داشته باشند.