انجمن بی تاوان: “دِموکراسی (به فرانسوی: Démocratie)سیستمی است که در آن مردم، اختیار برای انتخاب قانون و قانون‌گذار دارندموضوعات اصلی دموکراسی عبارتند از:آزادی اجتماع، آزادی بیان، حقوق شهروندی، رضایت حکومت‌شوندگان، حق زندگی و حقوق اقلیت‌ها.انواع مختلفی از دموکراسی وجود دارند و جامعه بین‌الملل نیز شاهد درصد و شاخص مردم‌سالاری است.میان انواع گوناگون دموکراسی موجود،تفاوت‌های بنیادین هستند.بعضی از آن‌ها نمایندگی و قدرت بیشتری در اختیار شهروندان می‌گذارند.در هر صورت اگر در یک دموکراسی، قانون‌گذاری دقیق برای جلوگیری از تقسیم نامتعادل قدرت جامعه سیاسی (برای مثال تفکیک قوا) صورت نگیرد، یک شاخه نظام حاکم ممکن است بتواند قدرت و امکانات زیادی را در اختیار گرفته و به آن نظام دموکراتیک لطمه وارد کنند.

دموکراسی سیستم حکومتی است که در آن شهروندان به گروهی از رهبران سیاسی حق حکومت را از طریق انتخابات دوره‌ای اعطا می‌کنند. مفهوم دیگر دموکراسی، تساوی سیاسی بین تمام شهروندان است. این مفهوم به جوامعی اشاره دارد که در آن‌ها عرف، روش و الگوهایی وجود دارد که به‌عنوان راهنماهایی به سوی تساوی قدرت سیاسی تلقی می‌شوند. اولین و مهم‌ترین این عرف‌های اجتماعی عبارت از رخداد منظم، آزاد و آشکار انتخابات بوده و به منظور انتخاب نمایندگانی است که پس از انتخاب شدن مدیریت کل یا عمده سیاست‌های عمومی جامعه را عهده‌دار می‌شوند. در این دیدگاه، اشکال دموکراسی این است که اکثریت رای‌دهندگان برای سیاست تصمیم می‌گیرند “.

در عصر پست مدرنیسم و عصر ارتباطات که قدرت تبادل اطلاعاتی بیش از پیش پیشرفت کرده است و در واقع جهان به یک خانه تبدیل شده است و تبادل اطلاعات و تبلیغات با سرعت صورت می گیرد و در این بین گروهک نیز استفاده های بیشتری از قدرت رسانه یی می گیرند و از همه ظرفیت ها برای منافع شان سو استفاده می کنند.چیزی که بیشتر مد نظر است گروهک ها  بیشتر در عصر رسانه و فضای مجازی  بر کلماتی مانند “دموکراسی”برابری “آزادی زن “و حقوق “بیشترین استفاده را می برند.گروهک ها با سیستم نظامی خود نیز وانمود می کنند که سیستمی دمو کراتیک هستند و گروهک هایی مانند پ ک ک -پژاک مدعی می شوند که بدنبال دموکراسی و یا ادعا می کنند که سیستم انها دمو کراتیک است

حال اگر چنین تعریفی برای دمکراسی داشته باشیم در می یابیم که گروهک پ ک ک -پژاک بطور کلی با هیچ یک از معیارهای دمکراسی جور در نمی اید و انها با همه عملکردشان با شیوهای دموکراسی در تضاد هستند و بخصوص در انتخابات مردمی تهی هستند و زیرا انتخاب کننده و انتخاب شونده از قبل و با قدرت پشت پرده تعیین می شود و با یک معنای قدرت اقلیت قدرت سیاسی اکثریت را هدایت می کند که نقش ایدئولوژی گروهی نقش فزاینده ایی دارد و هر چند در حال حاضر پژاک یک گروه محسوب می شود و با جامعه در تضاد است که رفتار و سیاست پ ک ک در شمال سوریه کاملا با دموکراسی مغایرت دارد و این هم بدان معناست که ایدئولوژی اوجالان بعنوان آنتی دموکراسی است  زیرا در سایه ایدئولوژی انتخابات ازاد صورت نمی گیرد و کسی انتخاب می شود که مجبور است معیارهای ایدئولوژیکی پ ک ک را قبول کند و گرنه در شمال سوریه یک ترکمن و یا یک عرب نمی تواند مستقل در انتخابات شرکت کند.

درکل در می یابیم که همه گروهک ها تنها بدنبال شکار هستند و می خواهند از هر ترفندی برای ادامه بقا از همه متدها پیش رو استفاده کنند و برای استفاده تبلیغاتی از کلمات کلیدی استفاده می کنند و مشخص می شود که حتی یک عضو عادی در این گروهک ها از کمترین حقوق فردی نیز برخوردار نیست و کاملا در یک محیط ایزوله درگیر شده اند.