خشونت مسلحانه از ابزارهای مهم مورد استفاده سازمان هایی مانند حزب کارگران کردستان (پ ک ک) برای تحمیل برنامه های سیاسی است. اما در ماه های اخیر نشانه هایی وجود داشته است که پ ک ک در مدیریت این خشونت با مشکل مواجه است. آخرین نمونه در ۱۰ ماه می ۲۰۱۶ در روستای دوروملو در منطقه سور دیاربکر ترکیه روی داد؛ جایی که در پی یک انفجار عظیم ۱۶ غیر نظامی کشته شدند.
بر اساس اظهارات ساکنین روستا، اورهان یاکار آن شب در نزدیکی خانه اش متوجه حضور یک کامیون مشکوک می شود. وی که به دلیل سرقت های اخیر حیوانات به آن کامیون مشکوک شده بود هویت راننده را از وی پرسید و اینکه وی در دوروملو چکار می کند. توضیحات راننده یاکار را قانع نکرد و شروع به بحث و جدل با راننده کرد اما راننده تپانچه اش را از جیبش در آورد و به یاکار هشدار داد که وی را ترک کند. یاکار به خانه اش رفت تا سلاحش را بردارد و به بستگانش خبر داد تا به وی کمک کنند. همچنانکه کامیون دور می شد، روستاییان با استفاده از چند خودرو آن را دنبال کردند.
بایرام یامان رئیس روستا گفت: روستاییان نمی دانستند که چه کسی در داخل کامیون است و یا محموله اش چیست. به محض اینکه کامیون را متوقف کردند، انفجاری عظیم روی داد. این انفجار دهانه ای به عرض ۳۰ متر و عمق ۴ متر را ایجاد نمود. سه جسد کشف شد اما ۱۳ روستایی در ابتدا مفقود بودند و بعدا مشخص شد که مرده اند. ده ها تن از ساکنان زخمی شدند. اندازه این دهانه نشان می دهد که مواد منفجره نیترات بوده است.
نیروهای مدافع خلق، شاخه نظامی پ ک ک بیانیه ای کتبی صادر کرد و مدعی شد آن کامیون که توسط شبه نظامیان پ ک ک با مواد منفجره پر شده بود و در حال دور شدن از آن منطقه بود از سوی برخی افراد محلی متوقف شد و به دلیل گلوله هایی که در تعقیب و گریز روستاییان شلیک شده بود، منفجر شد.
گرچه پ ک ک تلاش کرد با اشاره به دخالت روستاییان خود را از سرزنش مبرا کند اما این حادثه با واکنش های شدیدی از سوی کردهای منطقه و کل کشور مواجه شد.
این انفجار در سراسر شهر دیاربکر احساس شد. مقامات چهار روز خسته کننده را صرف جمع آوری بقایای اجساد و تجزیه و تحلیل جامع DNA نمودند. منابع امنیتی منطقه که با المانیتور صحبت کردند گفتند که این انفجار ۳۹ کودک کرد را یتیم و هشت زن را بیوه کرد.
این منابع اعلام کردند که هدف واقعی این بمب گذاری دفتر فرماندار در مرکز دیاربکر بود و یاد آور شدند که اگر کامیون آن روز در مرکز شهر دیاربکر منفجر شده بود صدها نفر کشته می شدند.
سازمان های غیر دولتی (NGO) در منطقه نیز به کشته شدن غیرنظامیان واکنش نشان دادند. مزلومدر، از سازمان های غیر دولتی مهم حقوق بشر، بیانیه ای را تحت عنوان “ما به شدت فاجعه دوروملو را محکوم می کنیم” صادر نمود.
“بدون توجه به اینکه کامیون چگونه منفجر شد؛ هیچ شخص یا سازمانی نمی تواند بخاطر عبور این میزان مواد منفجره از یک روستا و به خطر انداختن حق زندگی مردم از سرزنش مبرا باشد. با روی دادن این حادثه، ما یک بار دیگر مسئولیت پ ک ک برای متوقف کردن بمب گذاری هایی که شهرهایمان را ناامن ساخته و باعث تشدید تنش ها شده را یادآوری می کنیم و بار دیگر تاکید می کنیم که چنین اقداماتی با استناد به خواسته های اجتماعی قابل توجیه نیستند.”
چه چیزی در پس افزایش شدید تخریب کردن های پ ک ک در این درگیری ها که از ماه جولای افزایش یافته اند وجود دارد؟ چرا در چنین اقداماتی تلفات غیر نظامیان افزایش یافته است؟
اولین دلیل انتقال درگیری به شهرها است. به نظر می رسد که پ ک ک با تغییر خود از یک سازمان مسلح روستایی به یک سازمان مسلح شهری قادر نیست اثرات تصمیم خود در مورد غیرنظامیان را که عمدتا کردهای هم کیش هستند، تشخیص دهد.
دلیل دیگر این است که پ ک ک از تجربه و آموزش نظامی ای بهره می برد که در مبارزات شمال سوریه بدست آورده است و مواد منفجره قابل دسترس و فراوان و نیز سلاح های جدید در دست دارد. این سازمان هم اکنون می تواند حملات بزرگی را با استفاده از وسایل نقلیه مملو از بمب صورت دهد. این مواد منفجره جدیدا به دست آمده توانایی لجستیکی حملات مخرب بیشتر را در داخل ترکیه امکان پذیر ساخته اند.
در اینجا می خواهم به گزارش مشاهده خود از سفرم به مناطق درگیری اشاره کنم. حدود ۶۰ تا ۶۵ درصد از کردهای ساکن این مناطق می خواهند این درگیری ها – که آنها واقعا دلیلش را نمی دانند – بلافاصله پایان یابد. هم پ ک ک و هم آنکارا خشم این توده های مردم را که بیشترین آسیب ها را از چنین درگیری هایی و حوادث اجتماعی و اقتصادی متقاعب آن می بینند، به درستی درک نکرده اند.
آنکارا فکر می کند مردم در حال فاصله گرفتن از پ ک ک هستند و بر این باور است، “خوب، آنها در حال فاصله گرفتن از پ ک ک هستند، بنابراین آنها باید از ما حمایت کنند.” از سوی دیگر، پ ک ک رویکرد مردم را اشتباه درک کرده است و می گوید، “آه، آنها دارند از آنکارا دور می شوند. بنابراین ما می توانیم با اثبات قدرت خود حمایت آنها را کسب کنیم. ”
در واقع، خشم صدها هزار نفر از کردها علیه آنکارا یا پ ک ک نیست، بلکه علیه درگیری های پی در پی است که به شدت زندگی آنها را مختل می کند. آنکارا و پ ک ک نمی توانند درک کنند که بسیاری از این مردم از هر دوی آنها به شدت ناراحت هستند. آنها از شعار ” از ما اطاعت کنید ” آنکارا و یا شعار “برخیزید و اسلحه بردارید” پ ک ک خشمگین هستند. پیروزی واقعی تنها با تسخیر قلب ها و ذهن های مردم منطقه امکان پذیر است. حال سوال این است که در این راستا کدام یک از طرفین قبل از دیگری پیروز خواهد شد.
منبع: المانیتور
ترجمه: خبرگزاری کردپرس