انجمن بی تاوان : منابع اطلاع رسانی و رسانه ای به موضوع تسلیح جنگجویان پ.ک.ک توجه داشته و توضیح می دهند که سلاح های پ.ک.ک نه تنها به نفع آرمان مشروع کردها در ترکیه نبوده، بلکه خسارات زیادی به سایر مناطق کردستان به ویژه اقلیم کردستان عراق و شمال سوریه وارد کرده است.
گروه تروریستی پ‌ک‌ک به‌عنوان یک گروه مسلح کرد در ترکیه، نزدیک به نیم قرن است که علیه حکومت ترکیه می‌جنگد. علاوه بر این، پ‌ک‌ک به دلیل دخالت‌های خود در شمال سوریه و عراق و بعضا ایران صدمات زیادی به حقوق کردها و به طور کلی مردم کرد وارد کرده است.
با این حال، پ‌ک‌ک به تهدیدی برای تجربه کردها در اقلیم کردستان عراق و شمال سوریه تبدیل شده است، به ویژه که پ‌ک‌ک منطقه وسیعی از شمال سوریه را توسط ترکیه اشغال کرده است و ترکیه به دلیل حضور پ‌ک‌ک در این مناطق، روزانه این مناطق را بمباران و حمله می‌کند. قندیل و اقلیم کردستان صدها روستا از مرزها تخلیه شده و شعله های پ.ک.ک دائما جان و مال مردم اقلیم کردستان را می سوزاند.
در دو سال گذشته به دلیل حملات شدید ترکیه در اقلیم کردستان عراق و شمال سوریه به مواضع پ.ک.ک که منجر به کشته شدن صدها نفر از آنها شد، اکنون نظر کاملی در میان برخی از اعضای این گروه ایجاد شده است. رهبری پ‌ک‌ک مبارزه مسلحانه در نیم قرن گذشته چیزی جز ضرر برای کردها به همراه نداشته است، اما مخالفان این دیدگاه به رهبری جمیل بایک و دوران کالکان به هر نحوی با این دیدگاه مقابله کرده‌اند و یا با او به عنوان یک فرد مورد ظن برخورد می‌کنند. فراری از پ.ک.ک، جاسوس و مزدور، اما افراد زیادی هستند که این دیدگاه را درباره خلع سلاح دارند.
در ماه های اخیر دکتر برهان یاسین، نویسنده و پژوهشگر سیاسی، در حساب فیسبوک خود با عنوان (لبنانیزه شدن اقلیم کردستان، یا مبارزه مسلحانه پ.ک.ک از روی صورت)، نویسنده به مقایسه ای بین حضور مبارزان فلسطینی در لبنان و مبارزان پ.ک.ک در اقلیم کردستان، با اشاره به اینکه مبارزه پ.ک.ک در مرحله اول مانند پرونده فلسطین از رخ (یعنی ترکیه) انجام شد. همانطور که قبلاً اشاره شد، اگرچه این مبارزه مسلحانه مانند مبارزه مسلحانه فلسطینی ها در افزایش آگاهی و تقویت روحیه مقاومت در میان کردهای ترکیه موفق بود، اما هرگز در مرحله دوم و سوم موفق نشد.
«در واقع، تا پایان دهه ۱۹۸۰، پایان جنگ سرد، مرحله اول مبارزه، یعنی افزایش آگاهی، کم و بیش به هدف خود رسیده بود. یعنی از اوایل دهه ۱۹۹۰ این مبارزه کم و بیش نه تنها متوقف شد، بلکه با در نظر گرفتن تغییرات بعدی، مانند فلسطینی ها، این مبارزه از رخ به رخ، یعنی به اقلیم کردستان (پ.ک.ک لبنان) منتقل شد. ). انتقال مبارزه از رخ به رخ در مورد فلسطینی ها به طور ناگهانی و در نتیجه جنگ ژوئن ۱۹۶۷ اتفاق افتاد که جنگ بسیار کوتاهی بود، اما پ.ک.ک به تدریج یا بهتر است بگوییم خودجوش صورت گرفت. به موازات این مبارزه طولانی پ‌ک‌ک، تحریم‌های دیپلماتیک و سیاسی بین‌المللی مشابه تحریم فلسطینی‌ها وجود داشته است. ماهیت تحریم‌ها محکوم کردن پ‌ک‌ک به‌عنوان یک «تروریست» به‌ویژه در جهان غرب است.
پ‌ک‌ک در سال‌های اخیر، اولاً با تثبیت مبارزات خود در جهان غرب، و دوم، با تمرکز مثبت بر تجربه شمال سوریه و پ‌ک‌ک به ویژه در مبارزه با داعش در زدودن مهر تروریسم کمک کرده است. اما در نهایت، پ‌ک‌ک در خلاص شدن از شر “مهر تروریستی” موفق نبوده است. به نظر می رسد که تلاش های پ.ک.ک برای خلاص شدن از شر “مهر” اکنون در حال عقب نشینی است. این رکود احتمالاً به دلیل تغییرات بین المللی در آینده نیز ادامه خواهد داشت.
در نتیجه، همه تحولات ما را به این سمت سوق می دهد که بگوییم در چنین شرایطی، بهترین گزینه ممکن است این باشد که پ.ک.ک به طور جدی گزینه فلسطینی (یعنی زمین گذاشتن سلاح) را برای فرار پ.ک.ک و آرمان کردها در ترکیه در نظر بگیرد.
صدات بوزکورت، روزنامه نگار، مقاله ای با عنوان «حزب عدالت و توسعه از زیر میز تا بالای دست» در بیرگون منتشر کرد. نویسنده گفت که دمیرتاش به کسانی که به ملاقاتش می روند توجه دارد و با آنها گفتگوهای جالبی دارد، دمیرتاش حتی گفت که پ.ک.ک باید سلاح ها را زمین بگذارد و راه را برای سیاست غیرنظامی هموار کند مرا بکش یا اسلحه خود را زمین بگذار.
«درگیری مسلحانه پ‌ک‌ک همیشه خونریزی به همراه داشته است»
گرمیان صلاح الدین، کارشناس نظامی نیز در گفت‌وگو با پایگاه اطلاع‌رسانی گفت: پ‌ک‌ک به‌عنوان یک گروه مسلح سال‌هاست که به نام مقاومت علیه ترکیه می‌جنگد، اما موفق نشده و هیچ دستاوردی برای مردم کرد در ترکیه نداشته است. تسلیح پ‌ک‌ک همیشه بدون هیچ دستاوردی باعث خونریزی و کشتار شده است، کانتون‌های شمال سوریه روز به روز به مرزهای اقلیم کردستان تحویل آنکارا و دمشق می‌شوند.
