انجمن بی‌تاوان : از اوایل دهه ۸۰میلادی جنبش بارزانی از لحاظ سیاسی، فرهنگی و نظامی در منطقه حکاری و شمزینان ترکیه حاکمیتی مضاعف داشت. تا الان نیز اهالی این مناطق وابسته به بارزانی ها هستند و به کردستان عراق رفت و آمد دارند. پ ک ک ابتدا در مناطق تحت حاکمیت بارزانی خود را گسترش داد و بعدا نیز آنها را تحت سیطره خود درآورد و به همین علت دشمنی بارزانی‌ها محدود به حال نیست؛ بلکه از گذشته بر میاید.

در حقیقت پ‌ک‌ک برای سازماندهی خودش ابتدا در مناطق حاکمیت بارزانی ها چه در شمال عراق و چه در ترکیه خود را سازماندهی کرد و بعدا نیز ان مناطق را به غصب کرد و بعدا به بارزانی ها پشت کرد.

دولتمردان ترکیه از ابتدا وجود بارزانی ها را برای خودشان تهدید می دانستند و به همین علت با تاسیس پ‌ک‌ک بدست میت ترکیه توانستند پتانسیل بارزانی ها را در مناطق کردنشین ترکیه خنثی کنند و پ‌ک‌ک را قدرتمند کردند. ترکیه همیشه سعی بر این داشت  که مناطق کردستانی را به میدان جنگ و درگیری تبدیل کند. زیرا منافع ترکیه این را داشت. پ ک ک از فرصت های پ.د.ک برای اجرای حملات  ۱۵ اکتبر و آغاز درگیری مسلحانه با ترکیه  استفاده کرد.

پ.ک.ک به تجربه بزرگ PDK نیاز داشت. حزب دمکرات کردستان(KDP) عراق بر این منطقه مسلط بود. آنها دارای پایگاه های نظامی، آموزش و پرورش در آنجا بود. نیروهای پیشمرگه در دو طرف مرز مستقر بودند و از حاکمیت جغرافیایی برخوردار بودند. پ ک ک با حمایت بارزانیها به فعالیتهای تبلیغاتی مسلحانه پرداخت. انها در اردوگاه‌های پیشمرگه‌ها در مناطق متینا، زاپ، خاکورک زندگی می‌کردند، در غارهای  PDK غذا می‌خوردند، از تجهیزات نظامی آنها استفاده می‌کرند و خلاصه الفبای جنگ چریکی را از PDK یاد گرفتند. تمام تدارکات برای اقدام ۱۵ اوت ۱۹۸۴ با کمک پ.د.ک انجام شد. این را به راحتی می توانیم بگوییم؛ پ.ک.ک حرکت ۱۵ اکتبر خود را مدیون فرصت هایی است که حزب دمکرات کردستان (KDP) در اختیار آن قرار داده است. اگر پ.ک.ک مناطق تحت کنترل خود (هفتنین-زاپ-متینا -لولان)، آموزش، اردوگاه های پایه، فرصت های مادی و معنوی را برای کادرهای پ.ک.ک (که در آن زمان تعداد انگشت شماری بیشتر نداشتند) فراهم نمی کرد، پ.ک.ک وجود نداشت.