عده ای اختلافات درونی پ.ک.ک را پشت سر ترور می بینند. از پیشینه سکینه جانسیز اطلاعات رو می کنند و سال های گذشته را به یاد می آورند که روزی در پایگاه پ.ک.ک در دره بقاع لبنان، عبداله اوجالان در جمع چریکها، زندانیان کرد را که در ترکیه اعتصاب غذایشان را شکسته بودند مسخره می گیرد و می گوید اینها خودشان را به یک کاسه شوربا فروختند. سکینه هم که بتازگی پس از سیزده سال از زندان دیاربکر آزاد شده بوده بر می خیزد و در روی «سروک» (رهبر) می ایستد و اعتراض می کند اما در چشم آپو (اوجآلان) قرب هم پیدا می کند، هر چند خیلی از «همرزمان» هم چشم دیدنش را نداشتند.

به این اشاره می کنند که او چقدر در صفوف گروه به کنار گذاشتن اوجآلان زندانی از تصمیم گیریها معترض بوده تا آنجایی که متهم شده بوده که اوجآلان را به نفع خود تصاحب کرده است. هوادار کنار گذاشتن سلاح بوده و حتی در فراهم آوردن امکان مذاکره میان سازمان اطلاعات ترکیه و اوجآلان نقش ایفا کرده است.

شیوه قتل هم نظریه این دسته را تقویت می کند چون قاتلان با زور وارد نشده اند و پس از آنکه ده یازده گلوله ای با سلاح مجهز به صدا خفه کن در تن قربانیان خالی کرده اند، در را پشت سر بسته و رفته اند بی آنکه کسی سر راهشان را بگیرد. پس چه بسا قاتلان «خودی» بوده اند.