انجمن بی تاوان : حملات ارتش ترکیه در بعد هوایی در حالی علیه نیروهای پژاک ادامه دارد که بنا به شواهد گروهک پژاک از اعلام آمار تلفات خودداری می کند.
حملات ارتش ترکیه در عمق ۵۰۰ کیلومتری خاک عراق و بخصوص در مناطق پنجوین و آسوس ادامه دارد که این درحالی است که تحرکات پژاک کاملا محدود شده است. چرا که گروهک تروریستی پژاک در گذشته بارها دولت ترکیه را تهدید می کرد اما در حال فعلی وضعیت پژاک وخیم تر شده و آن ها تنها به ماندن در تونل ها بسنده می کنند و شرایط ترس و وحشت در مخفیگاه ها حکم فرماست و دیگر کادرها روی خورشید به خود نمی بینند و بنا به گزارش های مردمی کادرها به بیماری پوستی مبتلا شده اند و عدم ویتامین کافی کادرها را به ستوه آورده است و زندگی نسبت به گذشته سخت‌تر شده است. حال اینکه اوضاع در کوه به این شرایط است سران پژاک مانند سیامند معینی و آهون چیاکو و آگری شاهو در اروپا آزادانه پرسه می زنند و با بهترین امکانات زندگی می کنند و هر زمانی که در رسانه ها ظاهر می شوند بر طبل خشونت می زنند و از یک طرف بچه های مردم را به کشتن می دهند و خودشان بر خون جوانان کرد در زندگی لوکس مست شده اند و تنها بعنوان یک جاسوس برای سرویس های اطلاعاتی انگلیس – آلمان -فرانسه و امریکا کار می کنند زیرا دیگر تنها امید شان به نیروهای خارجی هستند و اوضاع پژاک روز به روز بدتر می شود.
اعتراضات کادرها به شیوه زندگی اروپانشین موجب نارضایتی شدید شده است زیرا کادرها می گویند دیگر پژاک کارایی خود را از دست داده و هر سال بنا به سیاست تحمیلی پ ک ک محدود تر و کوچکتر شده است ازارمانهایی که در اساس نامه پژاک ذکر شده خیلی بدور است
کادرهها اعتراض به این دارند که سیاست تحمیلی پ ک ک بر پژاک سبب شده که کادرها احساس کنند که برای یک برنامه بی هدف کار می کنند و شرایط طوری شده که کادرها در مناطق اسوس و پنجوین تنها روز ها را سپهری می کنند بدون اینکه کاری مفید انجام بدهند حتی اعتراضات به حد رسیده که کادرهای می گویند دوستانمان در ایران کشته می شود اما اجازه انتقام نیز به ما داده نمی شود و اعتراض کادرها به سیاست پ ک ک روز به روز در حال افزایش است و به همین علت جمیل بایک برای چندمین بار با مدیریت پژاک جلساتی اضطرای برگزار کرده است و انها را متعاقد کرده که باید طبق ایدئولوژی اوجالان گام بردارند و هر کس که مخالفتی داشته باشد به معنای جاسوسی و و دشمن است و به همین علت بیشتر کادرها مجبور به سکوت شده اند.
در واقع در می یابیم که پارادایم اوجالان روبه افلاس است و خط مشی ایدئولوژیک که توسط اوجالان مشخص شده بود که خودش به انها پایبند نبود وسعی می کرد دیگران را به ان پایبند نگه دارد دیگر روبه افول است و معیارهای ایدئولوژیکی جامعه را محدود تر کرد و تفاوت ها را نابود کرد که ما شاهد نتیجه ان در شمال سوریه هستیم زیرا سیستم فعلی در شمال سوریه بدون حمایت امریکا یک هفته دوام ندارد همچنانکه پژاک بدون حمایت پ ک ک یک هفته دوام نخواهد اورد.