تکثر قومی – فرقه ای از شاخصه های بافت جمعیت جمهوری اسلامی ایران است و دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ، با آگاهی از این ویژگی و بهره برداری هدفمند از ابزارهای جنگ روانی ، همسو با گسترش تهدیدهای برون مرزی ، برنامه ریزی می کنند تا ناسیونالیسم قومی و حمایت های مادی – معنوی از جریان های افراطی در جهت گسترش اختلاف میان مردم و نظام جمهوری اسلامی افزایش دهند در سال های اخیر بیشترین بحران امنیتی منطقه شمال غرب به واسطه فعالیت گروهک پژاک به وجود آمده است اقدامات نظامی، فرهنگی، اجتماعی و روانی این گروهک مشکلات امنیتی این منطقه را تشدید کرده است ، این گروه در طول فعالیت نه ساله خود در منطقه شمال غرب به ویژه استان آذربایجان غربی موجب ایجاد ناامنی در منطقه شده و در تلاش است که با ناامن کردن منطقه از اقدامات
عمرانی دولت و سرمایه گذاری بخش خصوصی جلوگیری نماید و در نتیجه موجبات نارضایتی مردم از نظام را به وجود آورده و بتواند جاپایی برای خود باز کند و در نهایت بتواند به هدف اصلی خود که همان خودمختاری است، دست یابد. به دنبال ناکامی های احزاب دموکرات و کومله که در چندین سال گذشته ادعاهای بزرگی برای خلق داشتند و سرانجام پس از شکست ها و ناکامی های در انجام ماموریت به دلیل پاسخ منفی مردم ، به سمت حامیان و اربابان خود برگشته و در برای اجرای دستورات و برنامه های جدید به شکل جدید از سال ۱۳۸۲ با عنوان حزب حیات آزادی کردستان (پژاک) تشکیل شده است و حوزه فعالیت این حزب ایران و عناصر تشکیل دهنده آن از مناطق کردنشین می باشد. پژاک برگرفته از احزاب تروریستی فعال در مناطق کردنشین است که در سالیان اخیر با نفوذ بین شهروندان و انجام عملیات تروریستی سبب ایجاد ناامنی در مناطق شمال غرب کشور شده است. پژاک در واقع شاخه ایرانی و بومی شده پ ک ک با همان حزب کارگران ترکیه می باشد که همزمان با دخالت نظامی آمریکا در عراق و به هم خوردن معادلات منطقه تشکیل شده است حال در این پژوهش به بررسی ایدئولوژی گروهک پژاک و تاثیر آن در امنیت جمهوری اسلامی ایران می پردازیم. به عبارت دیگر، در این پژوهش درصدد روشن سازی و بررسی باورها و ارزش های گروهک پژاک و تاثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران می پردازیم. هدف این پژوهش شناساندن ابعاد فعالیت ها و تهدیدهای پژاک در پی تشدید فعالیت های تروریستی این گروه و تأثیر آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران است. چنین به نظر می رسد که در دهه آینده کلیه کشورها به نحوی با مسئله ناسیونالیسم قومی مواجه خواهند شد. از آنجا که قومیت یکی از شاخص های عمده در شناخت ظرفیت طبیعی کشورها برای نیل به ثبات و دوری از خشونت به حساب می آید. امنیت کشورها در دهه آینده بدون توجه به این مسئله رقم نخواهد خورد. در جمهوری اسلامی ایران وجود قومیت کرد در غرب کشور با گسستهای دینی و اقتصادی و متاثر از تحریکات خارجی می تواند خطر آفرین باشد. در جوامع چند قومی موضوع همزیستی مفهوم تنوع قومی یا وحدت ملی امریست منوط به اتخاذ رهیافتی که بتواند در عین کثرت در خرده فرهنگ های قومی، وحدت در منش ملی را محقق سازد. قومیت با زیر عنوانهایی چون انفکاک قومی، علایق قومی، گرایشات واگرایانه، استقلال خواهی با تجزیه طلبی، هویت قومی و چالشهای قومی در مقیاس ملی، عناوینی است که نیازمند مطالعه از منظر امنیت ملی می باشد. امنیت در نگاه نخست به عنوان مفهومی ساده، به اطمینان از حفظ، دوام و بقای داشته ها، و تضمین منافع و تامین علایق اطلاق می شود. برخی امنیت را به صورت ایجایی» و «سلبی، تقسم می کنند. در معنای ایجابی امنیت، وجود احساس رضایت و اطمینان نزد دولتمردان و شهروندان، و در معنای سلبی امنیت، نبود ترس، اجبار و تهدید را به عنوان یک شاخص در نظر می گیرند (افتخاری، ۱۳۷۷). همچنین به عقیده رابرت مک تاماران امنیت ملی به نوعی متضمن اعتماد ملی، آزادی، توسعه و بهبود موقیت یک کشور است. در کنار امنیت و امنیت ملی واژه قومیت نیز باید گنجانده شود که بیشتر استفاده کاربردی دارد و برداشت های متفاوتی از آن صورت گرفته است. در این میان تعریف آنتونی اسمیت دارای کاربرد بالایی است؛ قوم عبارت از یک جمعیت انسانی مشخص با یک افسانه اجداد مشترک، | عناصر فرهنگی، پیوند با یک اعتقاد، آگاهی و فرهنگ مشترک را داراست. اعضای یک ملت اگر احساس کنند در دستیابی به حق و حقوق موقعیتی برای دارند هویت ملی بحران کمتری خواهد داشت، اما اگراقوامی نتوانند خود را با فرایند ملت سازی، ادبیات ملی، زبان رسمی تعلیمات عمومی و مذهب رسمی هماهنگ سازند به حد شهروند درجه دوم سقوط کرده و از برخی حقوق محروم و به حاشیه رانده می شوند و احساس محرومیت موجب تقویت هویتهای مادون ملی مانند قومیت، نژاد، محله گرایی و… می شود و محرکی برای دست زدن به اعمال سیاسی و خشونت می گردد به خصوص در کشورهای با تفاوت های قومی این مشکلات بیشتر می شود.

ادامه دارد…