سخنان جالب بهمن احمدی عضو سابق گروه تروریستی پ.ک.ک خطاب به هموطنان کرد جای بسی دقت و تامل دارد…
با عرض سلام خدمت دوستان و هموطنانم به ویژه همشهریان کرد زبانم. جهت معرفی خودم باید عرض کنم از سال ۱۳۸۱ تا سال ۱۳۹۰ عضو گروه تروریستی پ.ک.ک بودم . در سال ۹۰ به وطنم برگشتم و می خواهم از تجربیات تلخ خودم از سازمان در مورد کردها بگویم .
بحث امروز من در مورد دیدگاه پ.ک.ک در خصوص اعضای ایرانی می باشد. اینکه گروه با چه دیدی به اعضای ایرانی نگاه می کند . من بیشتر می خواهم از مشاهدات خودم در مدتی که در قندیل بودم توضیح بدهم.
در بدو ورود به گروه ، اولین چیزی که توجیه شدیم ، گفتند صحبت به زبان کردی ممنوع است ! هرگز کسی نباید کردی صحبت کند و تنها زبان محاوره ای باید ترکی استانبولی باشد.اعضای ایرانی گروه باید هرچه زودتر از اعضای ترکیه ای زبان ترکی استانبولی یاد بگیرند و با آن زبان صحبت کنند.
سران گروه همیشه بین اعضای ایرانی و اعضای ترکیه ای فرق قائل می شدند.به طوریکه سخت تریم کارها و بیگاری کشیدن را به ایرانی ها واگذار می کردند و کارهای فرماندهی و به اصطلاح مدیریتی با ترکیه ای ها بود.
سران گروه در این تبعیض تا آنجا پیش رفته بودند که برای عملیات های انتحاری فقط اعضای ایرانی را می فرستادند.
همین امر باعث ایجاد اختلافات شدید میان اعضای ایرانی و ترکیه ای شده بود.
بارها اتفاق بود که در اثر این تبعیض های ایجاد شده اعضای ایرانی از روی عصبانیت اعضای ترکیه ای را به رگبار گلوله می بستند.
واقعیت این است که سران گروه پ.ک.ک ارزشی برای ایرانی ها قائل نبودند و همچنان هم نیستند.آن ها با تهییج احساسات جوانان ایرانی آن ها را فقط به کام مرگ می کشانند.
برای گرفتن به اصطلاح حق خود از دولت ترکیه به جای ترکیه ای ها،ایرانی ها را قربانی می کنند.
آنها با به راه انداختن شانتاژ تبلیغاتی خود به نام مبارزه برای آزادی کردها و کردستان، فقط و فقط دستورات القا شده از جانب اسرائیل و آمریکا را اجرا می کنند
بارها و بارها برای اعضای ایرانی بعد از پیوستن به پ.ک.ک این سوال پیش آمده بود که چرا یک ایرانی رئیس پ.ک.ک یا ک.ج.ک نمی شود؟!
اصلا چرا باید یک عضو ایرانی قربانی جنگ پ.ک.ک و ترکیه شود؟
اما افسوس که دیگر فرصتی برای فکر کردن به جواب این سوال ها نمانده بود!
چرا که مطرح کردن چنین سوالاتی پاسخی جز اعدام را در پی نداشت!!!
