گویا تاریخ دارد تکرار می شود اگر تاریخ کردها را مطالعه کرده باشید خواهید دید که هر وقت قدرت دولت مرکزی ایران کم شده یکی از سران اکراد با حمایت بیگانگان(غالباً کشورهای همسایه) برعلیه دولت شورش کرده و بعد چند صباحی با قدرت گرفتن دولت و توافق با کشورهای همسایه تومار شورشیان درهم پیچیده شده است اینبار هم شواهد و قرائن نشان می دهد براساس یک توافق پشت پرده بین ایران ، ترکیه ، و عراق قرار است پژاک هم مانند اسلافش برای همیشه از صحنه کردستان پاک شود . گروهی که پشتوانه مردمی نداشته باشد و با اتکا به
بیگانگان بخواهد برعلیه کشوری بشورد سرنوشتن همین هست
فرقه تروریستی پژاک با پیروی از سیاست های پ.ک.ک از مرداد ماه ۱۳۸۹ در وضعیت به اصطلاح توقف عملیات نظامی و ترور به سربرده و این وضعیت تا ۲۲ خرداد امسال (انتخابات پارلمانی ترکیه) ادامه داشته است. این سیاست هیچ گاه به معنای ترک مخاصمه و توقف واقعی عملیاتا های نظامی و جنایات این فرقه تلقی نمی شود چرا که در همین برهه ترور های ناجوانمردانه از جانب این گروه در مناطق مختلف مرزی به وقوع می پیوست که منجر به شهادت افراد متعددی از اهالی مرزی گردیده است. اما می توان گفت حجم این ترورها تا حدود زیادی کاسته که علت آن نه تنها پیروی از سیاست پ.ک.ک بلکه ضعف قوای نظامی و لجستیک و فرسایشی شدن روند مبارزاتی آنها طی چند سال اخیر، ترس از تخریب وجهه و از دست رفتن اندک زمینه فریب جوانان بواسطه چند بار محکوم شدن از جانب تشکل های حقوق بشری کردی در داخل کشور و مهمتر از آن ترس از دفاع مشروع و اقدامات تلافی جویانه جمهوری اسلامی بوده است.
این مقوله نیز هیچ گاه باعث نشد پژاک دست از اقدامات تروریستی، آزار و اذیت مترددین مرزی، باج گیری از دامداران و کشاورزان، راه زنی و اخذ پول زور از مردم مناطق مرزی و… دست بردارد.
براین اساس نیروی نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی که مانند هر کشور دیگر وظیفه اصلی خود را حفاظت از جان، مال، ناموس و خاک و مردم کشورش می داند وارد عمل شده و از حدود ۲۵ تیرماه سعی نمود برخورد جدی تری با این متعرضین به جان و مال مردم مناطق کردنشین کشور داشته باشد.
در این اثنا فرقه تروریستی پژاک به سبب آنکه دیگر توان تروریستی و نظامی سابق خود را از دست داده سعی نمود با فضا سازی و جنگ روانی رسانه ای قضیه را وارونه جلوه داده و در جنگ تبلیغاتی خود اعلام کند نیروهای ایران وارد خاک کردستان عراق شده اند. به همین منظور چند تکنیک جنگ روانی رسانه ای در دستور کار قرار داده اند که واکاوی آنها خالی از لطف نیست! :
کتمان حقایق و کوچک نمایی تلفات وارده به آنها:
پژاک همواره سعی داشته آمار دروغین از تلفات وارده ارائه دهد تا بدین نحو روحیه نیروهای خود را حفظ نماید. اگر به دقت ملاحظه کنید متوجه می شوید در اطلاعیه های صادره پژاک به آمارهای نادرست و بیشتر معطوف به حریف اشاره می شود تا نیروهایش و در عوض به سکوت یا کوچک نمایی یا نسبت دادن به مردم عادی در خصوص تلفات خود می پردازد. در بیانیه جمعه, ۳۱ تیر ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۴۹ گروه اینگونه آمده است :” روز گذشته حول ساعت ۱۲ گریلاهای شرق کردستان “ه.ر.ک” در چارچوب دفاع مشروع یک وسیله نقلیه سپاه پاسداران را هدف قرار قرار داده و در نتیجه عملیات ۳ پاسدار کشته و یک تن دیگر نیز زخمی شده است …. کە دلاور رنجبر زاده فرمانده سپاه سردشت پیرانشهر و حاج آقا معروفی جانشین فرمانده نیروی انتظامی استان ارومیه در یک درگیری در منطقه دشت وزنی کشته شده‌اند……منطقه به‌رده‌ناز پیرانشهر بار دیگر به خاک اقلیم کردستان یورش برده و در نتیجه مقاومت نیروهای شرق کردستان “ه.ر.ک” در نوار مرزی، مجددا درگیری روی داده است.درنتیجه این درگیریها که منجر به کشته شدن ۸ پاسدار و زخمی شدن ۴ پاسدار دیگر انجامید نیروهای سپاه مجبور به عقب نشینی شدند…..همچنین پژاک اعلام کرد …. در اقدام جداگانه‌ای یک پاسگاه در روستای ساوان در شهر بانه را مورد هدف قرار داده است.. با ورود به داخل پاسگاه مذکور ۴ نظامی را کشته و عده زیادی از نظامیان را مجروح کرده است…..گفتنی است که در این عملیاتها به گریلاهای پژاک آسیبی نرسیده است.ازسوی دیگر بر اثر توپ باران روستاهای جنوب کردستان عصر روز گذشته ۳ نفر از ساکنین روستای سونی مجروح شده که به بیمارستان قلادزی انتقال یافتند.” ملاحظه می نمایید تنها در یک اطلاعیه صادره فقط ۱۸ نفر از نیروهای ایران کشته شده و هیچ تلفاتی به پژاک نرسیده آن سه نفر مجروح شده در بیمارستان قلادزه نیز بی طرف بوده اند! ؟!؟! با کدام منطق همخوانی دارد جز جنگ روانی رسانه ای ؟!؟!
بزرگنمایی تلفات حریف :
آمار سازی و بزرگنمایی تلفات حریف از دیگر اقدامات پژاک بوده است. در این بین با درج تیترهایی از قبیل “ کشته شدن چندین فرمانده عالی سپاه پاسداران” و “ کشته شدن فرماندهان ارشد سپاه پاسداران” در رسانه های این گروه حاکی از این مطلب است. کسی که کمترین آشنایی با امور نظامی جنگی دارد به خوبی واقف است هیچ گاه فرماندهان ارشد یک واحد نظامی در خط مقدم درگیری جبهه ای ظاهر نمی شوند چه برسد به پاسخ دهی به تجاوزات یک فرقه تروریستی چند صد نفره!!!
فرافکنی و کشاندن پای حکومت اقلیم کردستان به میدان :
فرقه تروریستی پژاک سعی داشته همواره پاسخ دهی نیروهای نظامی ایران به تجاوزات آنها را حمله ایران به خاک حکومت اقلیم کردستان و ملت کورد معرفی نماید. در تیترهای بیانیه های این گروه اینگونه آمده است : “هدف رژیم ایران درهم شکستن اراده ملت کرد است” “واکنش اتحادیه میهنی کردستان به حملات ایران ” “حملات سپاه پاسداران ایران به منظور اشغال خاک جنوب کردستان ” “جنگ تحمیلی جمهوری اسلامی علیه ملت کرد در مناطق مرزی با جنوب کردستان ” و…
این درحالی است که مقامات حکومت اقلیم کردستان هیچ گاه اسیر این جنگ روانی نشده و در بیانیه های صادره خود همواره بر مشکل جمهوری با پژاک تأکید داشته اند نه بحث حکومت اقلیم کردستان و جمهوری اسلامی ایران !
به عنوان نمونه در بیانیه دفتر سیاسی اتحادیه میهنی اینگونه آمده است : “ جنگ سختی بین نیروهای جمهوری اسلامی و نیروهای پژاک در گرفته …” یا اینکه در مصاحبهجبار یاور (وزیر پیشمرگه حکومت اقلیم کردستان) با رد حملات مرزی سپاه و ادعای پژاک اینگونه گفته است :” جنگ با پژاک داخل خاک جمهوری اسلامی بوده و پژاک پایگاهی در خاک عراق ندارد!” ملاحظه می نمایید ادعاهای موهوم و خیالی پژاک با آنچه در نظر مقامات حکومت اقلیم است متفاوت است.
معرفی نمودن زخمی ها و تلفات خودی به عنوان مردم بیگناه روستاهای عراق :
با این تکنیک جنگ روانی رسانه ای پژاک دو هدف را دنبال می کند. نخست اینکه القاء می نماید ما تلفاتی نداشته ایم و کشته شده ها مردم بی دفاع می باشند و بدین نحو از یکسو سعی در فریب مجامع و نهادهای حقوق بشری و حتی مقامات عراقی دارند، از سوی دیگر توجیهی برای درمان زخمی ها در بیمارستان های سلیمانیه، اربیل، قلادزه، کوی سنجق و حتی بیمارستان کویه حزب دمکرات کردستان ایران! بدست می آورند. در بخشی از بیانیه پژاک اینگونه آمده است :” بر اثر توپ باران روستاهای جنوب کردستان عصر روز گذشته ۳ نفر از ساکنین روستای سونی مجروح شده که به بیمارستان قلادزه انتقال یافتند!!”
فرافکنی اهداف دفاع مشروع ایران در برابر اقدامات تروریستی پژاک :
این فرقه سعی داشته در رسانه ها و بیانیه های صادره خود هدف باصطلاح حملات ایران را همه چیز به جز جنایات و ترورهای پژاک جلوه دهد : در بخشی از بیانیه های صادره اینگونه آمده : ” در ادامه سیاستهای اشغالگرانه جمهوری اسلامی….-” ” . کارایلان اعلام کرد که این حملات با همکاری مشترک ترکیه و ایران صورت می‌گیرند و در تلاشند با به تصرف در آوردن کوهستان قندیل اراده سیاسی ملت کرد در هم بشکنند… ” همچنین در بیانیه صادره کنگره خلق آمده است: ” این حمله ایران … حاصل توافقات ترکیه و ایران است.. بیش از آنکه توجیه گر مسائل داخلی باشد، بیانگر اقدامات منطقه ای و بین المللی است” یا در جایی دیگر آورده ” جمهوری اسلامی در صدد اشغال قندیل برای جایگزینی گروه های اسلامی و انصارالاسلام است!!” خلاصه بحث از همه چیز به میان آمده به جز جنایات پژاک ! راستی یک سوال؟ انصارالاسلام را چه کسی به قندیل آورد؟ جمهوری اسلامی یا پ.ک.ک؟ حال برای تهدید و تحریک مقامات حکومت اقلیم کردستان این مسأله را مطرح می کنند؟ و… بنابر این نه تنها هیچ اشاره ای به جنایات پژاک نداشته بلکه در حالتی مذبوحانه آسمان و ریسمان را به هم می بافند، پای ترکیه، سوریه، عراق، انصارالاسلام، ملت کورد، مرزهای کوردستان و… را به میان می آورند تا پوشش و کتمانی باشد بر جنایاتشان!
نقش احزاب، نهادها و شخصیت های کورد ایرانی :
اما نقش احزاب و نهادهای کورد ایرانی چه بوده؟!
۱- به پیروی از سیاست پژاک! حزب دمکرات کوردستان ایران، حزب دمکرات کوردستان و کومله سعی داشتند این برخورد جدی ایران با حملات پژاک را حمله ایران به مرزهای کردستان عراق جلوه دهند! حزب دمکرات کردستان ایران با این تیتر بیانیه صادر نموده است :” بیانیهی دفترسیاسی حزب دمکرات کردستان ایران در رابطه با حملات جمهوری اسلامی به اقلیم کردستان ” آیا حکومت اقلیم کردستان بانی، وزیر پیشمرگه، رئیس و مقام و منصبی ندارد که حدک، حدکا و پژاک داعیه حمایت از آن را نموده و اعتراض می نمایند؟ حافظ و نگهبان مرزهای حکومت اقلیم کردستان شما هستید یا پارتی و یکتی؟ موضوع واضح و روشن است! آنها سعی دارند حکومت اقلیم کردستان را درگیر خصومتی که خودشان با ایران دارند، بنمایند، غافل از آنکه مقامات حکومت اقلیم در حال حاضر در بهترین سطح روابط اقتصادی، تجاری و فرهنگی با ایران می باشند و وقعی به دروغ پردازی های گروه های مخالف ایرانی نمی نهند!
۲- موضوع قابل تأمل دیگر آن است که هیچ یک از گروه های کورد مخالف جمهوری اسلامی منتصب به ایران (دمکرات، کومله، پاک و… ) رغبت ننموده اند به طور مستقیم و محکم از مواضع پژاک که فرقه تروریستی متعرض به خاک ایران بوده و جایگاهی در بین کردهای ایران ندارد، دفاع نمایند. از این رو این معذوریت را داشته اند که نامی از پژاک نبرده و با عنوان “حملات ایران به اقلیم کردستان” بیانیه صادر نمایند! حزب دمکراتی که برای حمله عراق به اشرف سینه چاک کرده و تمام قد از منافقینی که در قضیه انفال جان و مال و ناموس کوردها را به تاراج بردند دفاع نمود، حاضر نشده در عناوین بیانیه های صادره خود نامی از پژاک ببرد. البته نوعی حس رقابتی بین این گروه ها نیز وجود دارد! دمکرات و کومله پژاک را گروهی ایرانی ندانسته و سعی دارند وجهه آن را تخریب کنند چرا که مدعی هستند با رونق این گروه، طرفداران دمکرات و کومله در مناطق کردنشین کاهش یافته و اعتبار آنها از دست رفته و جوانان به پژاک رغبت بیشتری نشان می دهند. در عوض پژاک هم دمکرات و کومله را احزاب قدیمی با افکار و ایدئولوژی پوسیده و کهنه می داند که دیگر جایگاهی در کردستان ندارد.
۳– شخصیت های کرد ایرانی در داخل و خارج کشور دو دسته اند : نخست شخصیت های داخل کشور که با کمی انصاف اشاره هایی به پژاک در خلق این نا آرامی ها داشته اند که نمونه آن می توان سازمان حقوق بشر کوردستان را نام برد. در بیانیه این سازمان آمده : “ شاهد موج جدیدی از درگیریهای نظامی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با حزب حیات آزاد کردستان (پژاک) می باشیم. ” این بیانیه به خوبی اشاره داشته که درگیری ها میان نیروهای پژاک و جمهوری اسلامی است!
اما برخی شخصیت های کورد ایرانی خارج کشور بیانیه ای صادر و با عنوان ” اعتراض فعالان مدنی و سیاسی به حمله ی نظامی جمهوری اسلامی به کردستان” به امضای سیصد نفر رسیده است. این افراد متواری وابسته به دمکرات، کومله و پژاک که نام فعال مدنی و سیاسی به خود نهاده اند نتوانسته اند تعریفی از کردستان ارائه دهند. حداقل پژاک و دمکرات و کومله با دروغ پردازی اشاره داشته اند : حمله نیروهای نظامی ایران به حکومت اقلیم کردستان! اما معلوم نیست منظور آنها از این تعمیم جزء به کل چه بوده است؟ آیا یک فرقه تروریستی مورد نفرت ایران، کردستان و حتی کردستان عراق و ترکیه برابر است با = کوردستان؟!؟! البته انتظاری بیش از این نمی رود. وقتی امضا کنندگان بیانیه افرادی مثل : کاوه کرمانشاهی (عضو هسته تشکیلات داخلی پژاک)، نگین شیخ الاسلامی (نفوذی دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی در پژاک)، محمد علی توفیقی (عضو حزب دمکرات و مرتبط شاهو حسینی)، ایاز خون سیاوشان (جنایتکار و قاتل حرفه ای عضو پژاک متواری در ترکیه )، آوات علیار و… امثالهم می باشند انتظاری بیش از این نیست! جالب این جاست این باصطلاح شخصیت ها، اندیشمندان و فعالان مدنی و سیاسی نیز به راحتی فریب جنگ روانی پژاک را خورده و در بخشی از بیانیه خود اینگونه آورده اند :” شایعه‌ی استفاده جمهوری اسلامی از نیروهای سازمان بنیادگرای اسلامی کُرد موسوم به “انصار الاسلام” هم در این حملات می‌تواند احتمال گسترش بنیادگرایی اسلامی در منطقه و اسکان دادن نیروهای وابسته به القاعده در منطقه‌ی قندیل را به عنوان خطری جدی برای امنیت و آرامش کردستان و عراق تقویت کند.” تحلیلی که در عقبه فکری هیچ مبتدی علوم سیاسی و مدنی نمی گنجد! جناب فعالین سیاسی یک سوال؟ تا کنون انصارالاسلام را چه کسی در قندیل پناه داده و علیه حکومت اقلیم برای فشار به آنها استفاده کرده است؟ کسی جز پ.ک.ک و پژاک! اگر باور ندارید از اربابان خود و از آمریکایی ها نیز می توانید استعلام نمایید!
در مجموع حلقه مفقوده این جنگ روانی رسانه ای غفلت از جنایتکار اصلی است. غفلت از خون های ریخته شده افراد بیگناهی است که اسیر توطئه های ناجوانمردانه فرقه تروریستی پژاک در هر دو طرف شده اند. چه آن دسته از جوانان ترک یا سوری که در قالب فرقه پ.ک.ک و پژاک به داخل کشور تجاوز نموده و کشته می شوند و چه سربازان بیگناهی کردزبانی هستند که برای گذراندن دروه خدمت قانونی در پاسگاه ها مرزی اسیر شبیخون ناجوانمودانه این فرقه تروریستی می شوند و بدون اینکه تا پیش از این نامی از این گروهک شنیده باشند شامگاهان در آسایشگاه خود در خواب تیر خلاص می خورند و خانواده خود را داغدار می بینند! مظلومین این جنگ روانی رسانه ای رانندگان ماشین های راه سازی هستند که برای توسعه اقتصاد کردستان و گسترش روابط دو منطقه کردی و جاده سازی زن و فرزند خود را رها کرده و در دورافتاده ترین نقاط کرمانشاه و کردستان به فعالیت شبانه روزی جهادگونه مشغول می شوند و در تله های انفجاری پژاک گرفتار شده و هیچ گاه دیگر به آغوش خانواده و فرزندانشان باز نمی گردند! و اینگونه می شود که کودکانی سال های سال منتظر بازگشت پدران خود می مانند بی خبر از آنکه آنها در دام جنایات ددمنشانه این فرقه تروریستی بدون هیچ گناه و جرمی جز آبادانی کردستان گرفتار شده و به شهادت رسیده اند!
