✍️روناهی
گروهک تروریستی پ.ک.ک از سال ۱۹۷۸ با سابقه‌ای مملو از ترور، خشونت و ستم علیه مردم، فعالیت خود را آغاز کرد. در سال‌های اولیه، به روستاهای کردنشین ترکیه یورش برده و جوانان را به اجبار به عضویت خود در می‌آورد و از آنها در اقدامات تروریستی سوءاستفاده می‌کرد. بخش قابل توجهی از کادر فعلی گروهک از همین افراد ربوده شده و شستشوی مغزی شده، تشکیل شده است.
فعالیت‌های تروریستی پ.ک.ک:
جنایات پ.ک.ک تا دستگیری عبدالله اوجالان، سرکرده این گروه، ادامه داشت و سرانجام به لیست سازمان‌های تروریستی بین‌المللی پیوست. اوجالان که دستگیری‌اش ضربه‌ای به خودبرتربینی و مطلق‌گرایی او بود، با هدف بهبود وجهه گروهک، اقدام به نوشتن تزهای ملایم و نشان دادن چهره‌ای سیاسی از خود و پ.ک.ک کرد. اما نامه‌های او به فرماندهان پ.ک.ک نشان از اعتقاد راسخ او به خشونت و ترور داشت.
تاسیس پژاک:
اوجالان که از ناکارآمدی این حربه آگاه شد، به دنبال تغییراتی در ساختار پ.ک.ک از طریق تاسیس گروهک‌های موازی و نفوذ به کشورهای دیگر برآمد. پژاک یکی از این گروهک‌ها بود که برای دور زدن فشار و تحریم‌های بین‌المللی علیه پ.ک.ک تاسیس شد.
اهداف تاسیس پژاک:
پ.ک.ک با تاسیس پژاک در کشورهای همسایه، سه هدف را دنبال می‌کرد:
۱٫ معرفی خود به عنوان حزبی فراگیر برای کل کردستان و نه فقط کردستان ترکیه
۲٫ انتقال ایدئولوژی پ.ک.ک به دیگر بخش‌های کردستان و جذب عضو و تقویت نیروی نظامی برای جنگ با ترکیه
۳٫ کاهش فشارهای بین‌المللی و ایجاد راه‌های فرار حقوقی
ادعای استقلال پژاک:
پژاک در ۴ آوریل ۲۰۰۴ همزمان با زادروز اوجالان تاسیس شد. در آن زمان، پنج سال از دستگیری اوجالان می‌گذشت که اوج تبلیغات پ.ک.ک، به خصوص در ایران را به همراه داشت. پ.ک.ک با تحریک احساسات ضد آمریکایی و ضد صهیونیستی مردم کرد، اوجالان را به عنوان قهرمانی ملی که در راه کردها قربانی شده است معرفی کرد. در حالی که اوجالان تا آن زمان هیچ برنامه‌ای برای اشاعه تفکرات خود در ایران نداشت. این سوءاستفاده تبلیغاتی بر جوانان کرد تاثیر گذاشت و پژاک را که چند ماه قبل تاسیس شده بود، با زادروز اوجالان همزمان کردند تا احساسات کردهای ایران را به نفع خود برانگیزند.
استقلال ظاهری پژاک:
پژاک که ادعای استقلال از پ.ک.ک را دارد، فقط ماسکی بر چهره واقعی پ.ک.ک است. فرماندهان رده بالای پژاک ادعا می‌کنند که کاملاً مستقل هستند و از پ.ک.ک دستور نمی‌گیرند. اما شواهد خلاف این را نشان می‌دهد.
اقدامات مسلحانه پژاک:
اعلام موجودیت پژاک با یک رشته اقدامات مسلحانه و کشتار مردم بی‌گناه همراه بود. اما بعد از مدتی این اقدامات متوقف شد. دلیل این امر، تمرکز پ.ک.ک بر جنگ با ترکیه و عدم تمایل به هدر دادن انرژی در جبهه دیگری بود. پ.ک.ک فقط برای حفظ ظاهر گاه به گاه در مرزهای ایران تحرکاتی انجام می‌دهد، بدون هیچ قصد جدی برای اقدام.
سوءاستفاده از کردهای ایران:
کادرهای جدا شده از گروهک بر این مساله تاکید دارند که پ.ک.ک فقط در ظاهر به وضع کردهای ایران اهمیت می‌دهد و تنها هدف آن استفاده از آنها در جنگ با ترکیه است. برای اثبات این ادعا، فرماندهان و اعضای رده بالای پژاک را از کردهای ایران انتخاب می‌کنند. اما واقعیت این است که پ.ک.ک به کردهای ایران اعتماد ندارد و کادرهای اصلی را از کردهای ترکیه انتخاب می‌کند. اعضای ایرانی در حقیقت نقشی فرمالیته دارند.
انرژی و تفکرات جوانان کرد که توسط این سوداگران خون به بیراهه کشانده می‌شوند، مایه تاسف است. این افراد نه به فکر منافع کردها هستند و نه جان انسان‌ها برایشان ارزشی دارد. آنها تشنه قدرت هستند و خون بی‌گناهان سیرابشان می‌کند و در راه اهداف شوم خود، جان هزاران انسان را به خطر می‌اندازند.
در پایان، کسانی که فریب گروهک تروریستی پژاک را می خورند بدانند؛ پژاک عروسکی در دست پ.ک.ک است که برای پیشبرد اهداف شوم خود در تجارت جنگ در خاورمیانه از کردها سوءاستفاده می‌کند. فریب این گروهک تروریستی و وابستگانش، خیانت به آرمان‌های والای مردم کرد و بازی با جان انسان‌های بی‌گناه است.
