انجمن بی تاوان : در پ.ک.ک و شاخه‌های آن آموزش به طور کلی در دو بخش صورت ‌می‌گیرد: سیاسی و نظامی. آموزش سیاسی در محلی به نام “مکتب” صورت ‌می‌گیرد که معمولا زیر زمین کنده شده، با سقف چوبی است، در داخل آن تعدادی چوب را همانند تخته روی پایه‌هایی قرار داده‌اند که مانند نیکمت روی آن ‌می‌نشینند. یکی از فرماندهان نیز همانند کلاس درس در قسمت جلو “تدریس” ‌می‌کند. دروس آموزش سیاسی عبارتند از تاریخ پ ک ک، زندگی عبدالله اوجالان، نامه اعضایی که عملیات انتحاری انجام داده‌اند، تاریخ کردستان، تاریخ زن،سوسیالیسم.

در تاریخ پ.ک.ک در مورد روزهای اولیه تاسیس بحث ‌می‌شود، از منتقدان و مخالفان عبدالله اوجالان به عنوان “دشمن” یاد ‌می‌شود که حق حیات نداشتند لذا کشته شدند. در زندگی عبدالله اوجالان او را به عرش آسمان ‌می‌رسانند و به عنوان فردی بی کم و کاست و فاقد هر گونه ایراد و اشکال معرفی ‌می‌نمایند. ‌می‌گویند زندگی ما با او وابسته است و بدون او ن‌می‌توانیم زندگی کنیم لذا شعار “بدون سروک/رهبر زندگی غیرممکن است” اساس این درس است. وقتی اسم او را ‌می‌آورند بلند ‌می‌شوند و کف ‌می‌زنند، شعار ‌می‌دهند. این کیش پرستی اجباری است. در درس نامه اعضای عامل انتحاری نیز مخاطب باهوش متوجه ‌می‌شود فردی که مشخصات او گفته ‌می‌شود در چه سن و مقطع تحصیلی بوده لذا سطح و متن و محتوای نامه با مشخصات چنان فردی همخوانی ندارد به عبارتی بهتر متنی ایدئولوژیک است که حزب ‌می‌نویسد اما به نام عوامل انتحاری منتشر ‌می‌کند. در این نامه‌ها یک محور ثابت است: دعوت بقیه به فدا کردن خود برای عبدالله اوجالان. در درس تاریخ کردستان نیز تمام تاریخ کردها در دوره قبل از پ ک ک با نگاهی منفی یا نه چندان مطلوب ارائه ‌می‌شود و در بین احزاب و سازمان‌های کرد نیز فقط پ.ک.ک به عنوان بهترین معرفی ‌می‌گردد و بقیه عوامل امپریالیسم و ترکیه توصیف ‌می‌شوند. بر بارزانی و طالبانی به عنوان آژان/جاسوس ترکیه تاکید ‌می‌شود. در تاریخ زن نیز فقط زنان عضو پ ک ک به عنوان زنان آزاد معرفی ‌می‌شوند و بقیه زنان از جمله زنان کرد غیرعضو پ ک ک را برده ‌می‌نامند. به خانواده به عنوان پایگاه دشمن اشاره ‌می‌گردد. همچنین در درس سوسیالیسم، این ایدئولوژی به عنوان راهکار حل مشکلات جامعه کرد ارائه ‌می‌شود در حالی که جامعه کرد با اکثریت مطلق مسلمان است و اتحاد شوروی تجربه شکست نظام سوسیالیستی را به همه نشان داد.