انجمن بی تاوان: دانشمندان عصر حاضر، فرقه های مخرب کنترل ذهن را به عنوان تهدید اصلی هزاره سوم معرفی کرده اند. فرقه ها، با فریب دادن افراد ناآگاه و بی تجربه اما صادق و وفادار، اهداف تخریبی خود را دنبال می کنند. این پدیده را برده داری نوین نامیده اند. اهداف و آرمان های سیاسی نظیر برقراری رفاه عمومی و عدالت اجتماعی یا رسیدن به جامعه بی طبقه را مستمسک قرار داده و افراد صادق و آرمانگرا که البته عمدتاً فاقد تجربه های اجتماعی و سیاسی هستند را جذب نموده و از آنان در جهت مطامع خود سوء استفاده می کنند. اغلب گروه های مارکسیستی و چپ از این دسته اند.
گروه های مسلح و تجزیه طلب با بکارگیری تکنیک ها و روش های مختلف همواره در تلاشند تا ماهیت فرقه ای خود را مخفی کرده و خود را به عنوان یک حزب یا گروه سیاسی معرفی کنند. پ.ک.ک/پژاک به لحاظ ساختاری خود را گروهی برخاسته از اراده کُردها معرفی می کند و مدعیست تصمیم گیری در درون پ. ک.ک و پژاک از پایین (مردم) به بالاست و در چارچوب سیستم کنفدرالیسم دمکراتیک این مردم هستند که از طریق شوراها و انجمن های روستا، محله و شهر در فرایند تصمیم گیری، سهیم هستند. اما واقعیت امر این است که تصمیمات از بالا صادر می شود و اعضای گروه، فقط مجری و مطیع محض هستند.
از درون ساختار پ. ک.ک و پژاک هر از چندی اخباری منتشر میشود که گویی در پ. ک.ک و پژاک هر چند ماه یک بار انتخاباتی برگزار می شود و افرادی به عناوین مختلف انتخاب شده و مسئولیت میپذیرند. عناوینی مانند مجلس، شورای رهبری، عضو کردیناسیون، رئیس مشترک و … مرتب به کار برده می شود ولی مشخص نیست که این همه عناوین و مفاهیم که از نظام های مردمسالار و دمکراتیک وام گرفته می شود با چه ساز و کاری و به چه نحوی پیاده سازی شده است. تصاویری که از جلسات مذکور منتشر می شود همگی بدون اطلاعات شفاف و اغلب با استفاده از تصاویر آرشیوی منتشر می گردد. از متن مذاکرات و گفتگوها هیچ اطلاعاتی به بیرون درز نمی کند و مخاطب رسانه های پ. ک.ک و پژاک هیچ درکی از آنچه در در پ.ک.ک و پژاک می گذرد ندارد. در واقع پ.ک.ک مفاهیمی مانند دمکراتیک، مجلس، انتخابات و نظایر آن را مصادره به مطلوب کرده و هیچ دلیلی نمی بیند که به ابهامات پیرامون خود پاسخ دهد.
این ابهامات جدا از اینکه بر اساس شواهد و قرائن بیانگر نوعی فریبکاری و ریاکاری از سوی پ. ک.ک و پژاک می باشد، زمانی آشکارتر و مستند می گردد که جدا شده ها از این فرقه استالینیستی و بسته به بیان مشاهدات و خاطرات خود از مناسبات درونی حاکم در آن می پردازند. این شاهدان عینی که پس از بازگشت به میهن خود فرصت بازسازی گذشته و بازگشت به زندگی انسانی را می یابند، پس از آنکه به تناقضات ناشی از سیستم تبلیغاتی و پروپاگاندای سیاه پ.ک.ک و پژاک پی می برند تلاش می کنند تا زمینه های فریب را برای جوانان و نوجوانان همنوع خود آشکار نمایند.
