PKK خواستار اقتدار سیاسی و اقتصادی کامل در مناطق عمدتا کردنشین است. در مناطق دیگر نیز خواستار حکومت مشترک ترکی – کردی است. به عبارت دیگر،HDP و PKK یک مدل فدرال می خواهند که نسبت به ساختار فدرال عراق انعطاف بیشتری داشته باشد.
انتخابات دو روز دیگر برگزار خواهد شد. تحرکات مداومی وجود دارد تا اطمینان حاصل شود که حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) از حد نصاب ۱۰ درصدی عبور نخواهد کرد. اگر HDP از حد نصاب عبور کند حزب عدالت و توسعه (آک پارتی) در شرق آناتولی و حزب جمهوری خواه خلق (CHP) در غرب کرسی هایی از دست می دهند.
حزب کارگران کردستان (PKK) در شرق و جنوب شرقی آناتولی کنترل را به دست گرفته است. به خصوص جایی که HDP در آنجا حزب سیاسی حاکم است. چند سال پیش، زمانی که شبه نظامیان PKK در حال عبور از مرز در نزدیکی روستای روبوسکی در منطقه الودره از استان شرناخ بودند، ۳۴ نفر در حمله هوایی جنگنده های ترکیه کشته شدند. این رویداد نقطه عطفی شد برای ظهور کنترل PKK در مناطق خاصی از شرق. از این حادثه به بعد، کنترل آنکارا در این مناطق کم رنگ شد. کوبانی نیز این موضوع را محکم تر کرد. شبه نظامیان PKK در کوبانی شهر مرزی سوریه، جایی که برای کسب تجربه و تمرین فرستاده شدند، جنگیدند. اجساد کسانی که در این مبارزه جان خود را از دست دادند، برای حفظ ناسیونالیسم کردی، دست نخورده به نقاط مختلف ترکیه فرستاده شدند. این PKK بود که تظاهرات ۰۶-۰۷ اکتبر ۲۰۱۴ را شروع کرد و به آن نیز خاتمه بخشید. این شبه نظامیان PKK بودند که در ۰۶-۰۷ اکتبر به خیابان ها ریختند. شبه نظامیان آموزش دیده در این فرایند درگیر نشدند.
آنکارا کنترل را از دست داده؛ در همین حال، PKK دولت موازی اش را تأسیس کرد، که شامل نیروهای امنیتی، دادگاه ها ودادگاه های تجدید نظر است. در مناطقی که کنترل از دست رفته، اقتصاد بر قاچاق مرزی (نفت، اسلحه، طلا، دستگاه های الکترونیکی، گوشت، و غیره که به طور غیر قانونی حمل و نقل می شوند) وبازاریابی مواد مخدر استوار است. PKK تولیدو بازاریابی مواد مخدر را ترویج می کند. ترکیه یک کشور ترانزیت مواد مخدر است که در آن مواد از شرق به غرب منتقل می شوند. بعد از این که PKK کنترل را به دست گرفت، ترکیه تبدیل به کشوری شده که در آن مواد مخدر تولید شده و به بازار عرضه می شود. درآمد در حال افزایش مربوط به مواد مخدر نیز باعث تخریب ساختار سیاسی و بوروکراسی ترکیه شده است. پول مواد مخدر ممکن است آسیب پایدار به ساختار سیاسی و بوروکراسی ترکیه وارد کند، به این دلیل که ریشه کن کردن مواد مخدر وفعالیت های مربوط به مواد مخدر در کشورهایی که این مسئله ریشه دار است مشکل خواهد بود (کلمبیا، افغانستان، پاکستان، و غیره).
HDP دیگر در مواضع اقتدار است و به فرمانداران و مقامات نظامی پاسخ گو نیست. آنها مقامات دولتی را به مراسم و جشن های سنتی دعوت نمی کنند. نظامیان، فرمانداران و سایر مقامات دولتی در منطقه نگران هستند. آنها نمی دانند چه باید بکنند. آنها قادر به انجام کار خود نیستند. آنها منتظر سیاستی جدید برای منطقه هستند که پس از انتخابات پارلمانی در ۷ ژوئن پیش نویس شود. تعداد زیادی ازمردم در حال حاضر خواستار بازداشت خانگی برای عبدالله اوجالان رهبر در حال حاضر زندانی PKK هستند، برای آنکه اطمینان حاصل کنند از این که رهبری PKK در پایگاه خود در کوه های قندیل در شمال عراق موثر نخواهد بود. آنها امیدوارند که اوجالان صلح وآشتی پایدار را به ارمغان بیاورد.
جنبش سیاسی طرفدار کردها که توسط PKK و HDP ارائه شده چه می خواهد؟ PKK شبیه به کمیته اتحاد و ترقی (CUP) و CHP در دوران تک حزبیش شده است. این نسخه کردی حزب بعث است. کسانی که در شرق وجنوب شرقی هویت قومی متفاوت و دیدگاه های متفاوت داشتند مجبور شدند به غرب آناتولی نقل مکان کنند.
PKK خواستار اقتدار سیاسی و اقتصادی کامل در مناطق عمدتا کردنشین است. در مناطق دیگر، خواستار حکومت مشترک ترکی – کردی است. به عبارت دیگر،آنها یک مدل فدرال می خواهند که نسبت به ساختار فدرال عراق انعطاف بیشتری داشته باشد.