همه فرقه ها در ساختار خود از ماهیت خودکامه برخوردارند. رهبر فرقه ها به عنوان عالی ترین مقام شناخته می شود. اگر چه وی ممکن است قدرت معینی را به چند زیردست به منظور نظارت بر وفاداری پیروان نسبت به تمایلات و حکم او تفویض کند. فرقه ها ظاهرا نوآور و منحصر به فرد هستند و رهبران آن ادعا می کنند که سنت شکنی کرده و چیز بدیعی را ارائه نموده اند. فرقه ها دارای سیستم اخلاقی دوگانه ای هستند و از پیروان می خواهند راستگو بوده و به همه چیز اعتراف کنند و در عین حال اعضا را تشویق می کنند تا غیرعضو را را فریب دهند. یعنی برای آنها هدف وسیله را توجیه می کند.آنها اخلاقیات خاص خود را به ورای اخلاقیات نرمال جامعه می برند.
با این توصیف بایستی گفت که در پ ک ک همه چیز در فرد و شخص اوجالان تمام می شود و این موضوع آنقدر جدی است که علی رغم زندانی بودن وی همه موظف اند فقط دستورات او را اجرا کنند. پ ک ک همه گروههای کردی و رهبران کرد در زمان حال و گذشته را رد کرده و فقط اوجالان را در حد خدا قرار می دهد.در برنامه موسوم به پلاتفرم همه اعضا بایستی به همه چیز اعتراف کنند و این نشانه ای از وفاداری تلقی می شود. در عین حال برای جذب افراد جهت عضویت دست به هر فریبی می زنند. بیشتر اعضا پس از جذب شدن متوجه این نیرنگ می شوند اما دیگر راه بازگشت ندارند. پس از این مرحله با شستشوی مغز به تدریج در مسیر اهداف پ ک ک قرار می گیرند.
یکی از ویژگی های فرقه ها از جمله پ ک ک این است که رهبران آن هر گونه انتقاد و مخالفت را ممنوع کرده و به عنوان خط قرمز می دانند.این رهبران اعضا و پیروان را از لحاظ مالی و احساسی به خود وابسته می کنند به طوری که احساس کنند در نبود رهبر هیچ اراداه ای از خود ندارند و تمام وجود خود را در او مستحیل بدانند.آنها همیشه یک دشمن فرضی ایجاد می کنند و بدین ترتیب تمام مشکلات را متوجه او می کنند. با این وسیله ذهن اعضا را از مشکلات خودساخته منحرف می کنند.
