انجمن بی تاوان: جوامیر مارابی (عضو سابق مجلس پژاک) در جلسه ای در اروپا خطاب به اهون چیاکو:«همه اعضای کمیته ها از تو نقد دارند و خیلی ها هم دیگر کار نمی کنند ما داریم تو را تحمل می کنیم و باید به قندیل برگردی!»
در جلسات پژاک در اروپا انتقادات وارد فاز جدیدی شده اند که برای بار اول مشاهده می شود که اعضای کمیته ها (که بیشترشان کادر رسمی نیستند و افراد مدنی هستند)به کادر رسمی سازمان می گویند که برگرد و به کوه برو!
این نقد برای کادر رسمی یک گروه به معنای پایان وی است. یعنی اهون چیاکو نتوانسته در اروپا فعالیتها را مدیریت کند و آنقدر دچار ضعیف شده است که دیگر هواداران تحمل او را ندارند.
نقد و انتقادات در گروهای زیر مجموعه پ.ک.ک،یک سری ملاحظات خود را دارند و هوداران و طرفداران نمی توانند به طور صریح به کادر رسمی که سمت عضویت مجلس را داشته باشد انتقاد کنند. اما برای اولین بار در پژاک مشاهده می شود که کادر رسمی وضعیت را به چنان حالتی تبدیل کرده است که هوداران تحمل او را ندارند و علنا می گویند که تو به درد اینجا نمی خوری و باید به کوه برگردی!
طبق اساسنامه گروه های وابسته به پ ک ک هر کادر حداکثر به مدت چهار سال باید در یک منطقه فعالیت داشته باشد. اما اهون چیاکو بیش از ۸ سال است که در اروپا فعالیت دارد که این خود نقض اساسنامه گروهک است و باید زودتر به کوه برمیگشت.
اهون چیاکو شخصی ضعیف است. از این بایت که وی بعد از مدتی که کتابهای اوجالان را می خواند و طبق نوشته اوجالان بعنوان سخنگو عمل می کند و نمی تواند از خود و از قدرت خود چیزی به هوداران بدهد و انتقادهایی که علیه او شده واقعا در حیطه یک کادر رسمی ننگ است.او نمی تواند اوضاع سیاسی و تغییرات فعلی را تحلیل کند و در برابر مشکلات راهگشا نیست. هرچه پیش آید می گوید رهبری فلان جا این طوری گفته است و به همین علت فعالیتها در اروپا با بن بست مواجه شده است.
حمایت سیامند معینی در طول هشت سال رهبری مشترک در پژاک از اهوند چیاکو معنا دار است؛ زیرا اهوند چیاکو در سایه مسئولیت سیامند معینی اوضاع فعالیت های اروپا را به این مرحله رسانده است و به نوعی تابلوی فعالیت اروپا و انتقادها در حقیقت به شخص سیامند معینی است. زیرا او بیشتر در اروپا بود تا در منطقه پنجوین!
کاستی ها و انتقادهای وارده در اروپا در مرحله اول علیه شخص سیامند معینی است و آشفتگی فعالیتها نشانه اوضاع بهم ریخته پژاک است. در حقیقت هواداران به آینده و هدف پژاک ایمان ندارند به به سیاست های آن نیز با تردید نگاه می کنند.
