بیشترین اعضای تشکیل دهنده گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک کودکان و نوجوانان می باشد.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی: کودکان و نوجوانان ساده لوح روستایی جزء اولین گروه فریب خوردگان فرقه پ.ک.ک و پژاک می باشند، کودکان و نوجوانان روستایی با توجه به کارهای سخت کشاورزی و دامداری سریعاً وعده های دورغین پژاک را باور کرده و در دام گروهگ گرفتار می شوند ، پ.ک.ک و پژاک زندگی در کشورهای اروپایی و ادامه تحصیلات عالی در کشورهای اروپایی و آزادی را به نوجوانان و جوانان وعده می دهد و شرط رسیدن به این آمال و آرزو را عضویت در گروهک اعلام میدارند. از جمله شعارهای حیله گرانه پ.ک.ک و پژاک آزادی در فرقه می باشد ، دختر و پسر نوجوان باشنیدن کلمه آزادی اولین چیزی را که درباره آزادی در ذهنش نقش می بند آزادی جنسی می باشد بنابراین برای دست یابی به نیازهای دوران سنی بدون هیچ تفکر و استدلالی به عضویت فرقه در می آید و این بهترین شیوه راهبردی پ.ک.ک و پژاک در جذب نوجوانان وجوانان می باشد .
علاوه بر جوانان و نوجوانان کودکان زیادی نیز در فرقه وجود دارد که از همان دوران اولیه زندگی شان خشونت و خونریزی را آموزش می بینند،کارشناسان حقوق بشر و حقوق کودکان در ترکیه، از حضور هزاران کودکان از بدو تاسیس پکک تاکنون در این فرقه خبر میدهند. هرچند این اتهامات از خیلی وقت پیش متوجه این فرقه بوده؛ اما رهبران آن همیشه آن را انکار کردهاند. اما کارشناسان و محققان در زمینهی حقوق بشر و حقوق کودکان از پا نشسته و در آخرین تحقیق خود از حضور ۳۰۰۰ کودک از زمان تاسیس این فرقه (در سال ۱۹۷۸ میلادی) تاکنون نوشتهاند.
مراد کارایلان رهبر این فرقهها در جواب این کارشناسان منکر حضور کودکان در این فرقهها شد، اما شواهد و اسناد زیادی در دست است که خبر از کودکان ۹ ساله در این فرقهها دارد. ناگفته نماند این یک نوع ذهنیت غالب در این فرقههاست که فکر میکنند با انکار موضوعی، قادر به حذف آن در عرصهی جهانی و انسانی هستند. اما اگر تنها به عکسهایی که خود این فرقهها در سایتهایشان منتشر کردهاند اکتفا کنیم، خواهیم دید که اغلب اعضای این فرقهها در زمان عضویت کمتر از ۱۸ سال داشته و بخشی هم سن وسالی کمتر از ۱۵ سال و تعدادی هم مابین سنین ۹ تا ۱۱ سال سن داشتهاند. به گفتهی کارایلان این بچهها به میدان جنگ فرستاده نشدهاند و در کلاسهای آموزشی مشارکت داشتهاند. اولاً که برای آنانی که با تاریخ و هویت پکک آشنایی دارند مطلع هستند که تا سال ۱۹۹۸ آنانی که به عضویت این فرقه درمیآمدند، بدون هیچ آموزشی و تنها با آشنایی مختصری از کلاشینیکف ونارنجک وارد جنگ میشدند. از این سال به بعد تنها در یکی دو مکان در شمال عراق مکانهایی برای آموزش تدارک دیده شد و این مکانها نیز بیشتر برای آن دسته از اعضا بود که از ایران و اکثراً از کردستان عراق عضو میشدند. آن دسته از بچههایی که از سوریه و یا ترکیه به عضویت پکک درمیآمدند، بلافاصله در جنگها مشارکت میکردند، چراکه این دسته از بچهها هیچ انتخاب دیگری نداشتند چون منطقه یک منطقه نظامی و دولت و پکک هم درحال جنگ با همدیگر بودند؛ لذا پکک قادر به تامین مکان آموزشی برای این کودکان نبوده و اگر هم خواسته باشد به شمال عراق به منظور آموزش بفرستد، بسیاری از آنها در میانهی راه کشته شدهاند.