۲۸ سال پیش در چنین روزی گروهی از جوانان کُرد ترکیه که به دنبال کودتای نظامی ۱۹۸۲ میلادی به خارج از مرزهای این کشور فرار کرده بودند و در دره‌ی بقای لبنان به سرکرده‌ی (عبدالله اوجالان) تحت نام حزب
کارگران کردستان که در سال ۱۹۷۸ میلادی اعلام موجودیتکرده بود؛ با گروهی از نیروهای فلسطینی آموش‌های نظامی و سیاسی را برای مبارزه‌ی مسلحانه با ترکیه دیده بودند؛ جنگ مسلحانه با این کشور را شروع کردند.
پ‌ک‌ک ( حزب کارگران کردستان ترکیه) در سال ۱۹۷۸ میلادی در یکی از روستاهای استان دیاربکر ترکیه اعلام موجودیت کرد و بعد از چند سال سکوت و آماده‌کاری، در ۱۵ آگوست سال ۱۹۸۴ میلادی جنگ مسلحانه در مرزهای جنوب و جنوب شرق ترکیه را آغاز کردند. سرکرده‌ی این گروه مسلح در ترکیه، شخصی بود بنام معصوم کرکماز با اسم مستعار عگید که بعد دو سال (در سال ۱۹۸۶ میلادی) به شیوه‌ای مشکوک کشته شد.
از ۱۵ آگوست ۸۴ جنگ با نظامیان ترکیه شروع شد، اما اوج و شدت این درگیری‌ها نیمه‌ی اول دهه‌ی ۹۰ میلادی در ترکیه بود. اکنون ۲۸ سال از شروع این جنگ خانمانسوز می‌گذرد و رهبر این فرقه در جزیره‌ی امرالی زندانی است و پ‌ک‌ک به چندین شاخه تقسیم شده که بخشی تفنگ دشمنی با ایران، شاخه‌ایی با عراق و حکومت اقلیم، گروهی در سوریه و بخش عمده نیز در ترکیه را نشانه رفته اند و مشغول عملی کردن تراوشات فکری اوجالان هستند.
اوجالان سه دهه پیش برخی از خیالات و تراوشات فکری خود را برای برخی از هم سن و سال‌های خود تعریف کرد و این استارتی شد برای حمایت سازمان‌های جاسوسی و اطلاعاتی ترکیه از گروه بعنوان فرمول دشارژ انرژی و مخالفت کُردها در کردستان ترکیه. البته از گوشه و کنار جهان به شیوه‌های مستقیم و غیرمستقیم این حمایت‌ها صورت گرفت و تاکنون نیز ادامه دارد. برنامه‌ی طراحی شده توسط دست‌های پشت پرده، تشکیل گروهی با معیارها و سیاست فرقه‌ایی در منطقه بود تا کنترل منطقه و حکومت‌های آن را از طریق این فرقه در دست داشته باشند. ناگفته نماند طرح تاسیس فرقه‌ها در خاورمیانه، پیشینه‌ایی تاریخی دارد که بنیانگذار اولیه‌ی آن در ایران انگلیسی‌ها بودند. غربی‌ها با تغییر رنگ تاکتیک خود، همچنان بر سیاست «تفرقه بیانداز و حکومت کن» پایبند بودند و لذا در وضعیت آن زمان ترکیه که حرکت‌های دانشجویی و چپی شکل گرفته بودند؛ تاسیس فرقه‌ایی که به وسیله‌ی آن این جریان‌ها را کنترل و در مسیر خاص و از قبل تعیین شده هدایت کرد و نتیجتاً خنثی و نابود کرد، بهترین فرصت بود و آنهم در میان کُردها ترکیه که متحمل ظلم و ستم فراوانی از جانب حکومت فاشیستی ترک‌ها شده بودند.
اکنون بعد از ۳۴ سال از اعلام موجودیت این فرقه و ۲۸ سال جنگ مسلحانه و درگیری با نظامیان ترکیه، چه دستاوردی حاصل شده است؟ بیش از ۴۵۰۰۰ تن از طرفین و غیرنظامیان، کشاورزان، چوبان‌های منطقه و … کشته شده‌اند، مناطق جنوب و جنوب شرق این کشور که کُردنشین هستند، تماماً به مناطقی نظامی بدل گشته و چهره‌ی انسان‌دوستی کُردها به موجودی خشن و تروریست در منطقه و جهان تبدیل شده است. هنوز هم این درگیری‌ها ادامه دارد و این فرقه و زیرشاخه‌هایش به اصطلاح خود مشغول پاکسازی منطقه‌ی شمدینلی و چلی هستند تا در آینده حکومتی خودمختار کُردی در این مناطق تشکیل دهد؟ اما با چه قیمتی؟ با قیمت ویرانی مناطق و آواره شدن روستائیان و ….؟ فراموش نشود در این سالها که ارتش ترکیه و نظامیان این فرقه‌ها با همدیگر درگیر بوده‌اند، ۴۰۰۰ روستا هم خالی از سکنه شده و روستاهای آنان نیز به استراحتگاه سربازان ترکیه و یا مقرّهای پ‌ک‌ک تبدیل شده است. آیا کُردها به دنبال این آواره‌شدن و بی‌خانمانی بودند؟
