به گزارش انجمن بی تاوان، یکی از اعضای سابق پژاک به نام «هوزان» در یادداشتی برای دیدبان حقوق بشر کردستان ایران، اخبار دسته اولی در مورد یکی از فرماندهان ارشد پ.ک.ک به نام «صبری توری» با نام واقعی «یحیی دومان» ارسال کرده که در روز ۶ اسفند ۱۳۹۸ در شنگال کشته شد.

ارتش و دولت ترکیه نیز رسماً مسئولیت این عملیات را برعهده گرفتند.

به گفته خبرگزاری آناتولی ترکیه، هماهنگی و نقش سازمان اطلاعات ترکیه (میت) در این عملیات برجسته بوده است.

یحیی دومان (یحیی یامان- صبری توری) در سال ۱۹۹۳ به عضویت پ.ک.ک در آمد و در عملیات‌های مختلفی علیه ترکیه شرکت کرده بود؛ از جمله وی فرمانده حمله به پاسگاه مرزی دیبکلی در سال ۲۰۱۶ و همچنین مسئول چندین حمله در شرناخ و سیرت بود. این فرمانده ارشد پ.ک.ک، مسئول ایالت کرکوک-مخمور در تقسیم‌بندی سازمانی پ.ک.ک به شمار می‌آمد.

اینترپل برای وی اعلان قرمز صادر کرده بود. پ.ک.ک هنوز واکنشی به این خبر نداده است.

یادداشت اختصاصی «هوزان» به شرح زیر است:

«صبری توری بیشتر در برنامه نظامی در پ.ک.ک و پژاک، فعال بود. او در بخشی با نام «فداییان» کار می‌کرد و در حکم فرمانده نیروهای ویژه محسوب می‌شد.

در کارنامه صبری توری، فرماندهی مقر آموزشی پ.ک.ک به نام «معصوم کورکماز» در سال ۲۰۱۰ نیز دیده‌ می‌شود. وی بعد از عضویت و آموزش در پ.ک.ک، به ماردین اعزام شد و فرمانده گروه در ماردین بود. بر خلاف بزرگ‌نمایی‌های رسانه‌های ترکیه از وی (برای مهم جلوه دادن عملیات ارتش و سازمان اطلاعات این کشور در قتل صبری توری)، اتفاقاً باید بگویم که او فقط در یک یا دو عملیات مهم حضور داشت و از لحاظ فرماندهی و مدیریت نیز بسیار ضعیف عمل می‌کرد.

صبری توری

صبری توری به خاطر خطاهای استراتژیک مدیریتی از فرماندهی عزل و از ماردین فراخوانده شد. این امر در ساختار پ.ک.ک، یعنی بیکاری یک فرمانده؛ صبری توری طبق روال پ.ک.ک، به آموزش اجباری مجدد (تنزل رتبه و درجه در ساختار پ.ک.ک) اعزام شد. نکته مهم همانطور که رسانه‌های ترکیه نیز ذکر کردند، نقش مهم میت در کشته شدن وی در شنگال است.

البته نباید در این زمینه، از نقش نیروهای امنیتی حزب دموکرات کردستان عراق (پارتی) غفلت کرد. میت به کمک پارتی صبری توری، «زکی شنگالی» و بسیاری از فرماندهان ارشد پ.ک.ک را در عملیات‌های مختلف حذف کرده است.

من اعتقاد دارم که این همکاری میت- بارزانی، پاسخ انتقام‌جویانه پارتی به پ.ک.ک است. پارتی می‌خواهد در سوریه نقش مهمی ایفا کند و به پ.ک.ک این پیام را داده است که اگر در سوریه، ENKS (گروه وابسته به بارزانی در مناطق کردنشین سوریه) فعال نباشد و توسط نیروهای وابسته به پ.ک.ک، اجازه فعالیت نداشته باشد، همکاری میت- پارتی افزایش خواهد یافت.

چنانکه تاکنون نیز میت با کمک پارتی، ضربات جبران‌ناپذیری از نظر کادر فرماندهی به پ.ک.ک وارد کرده است. همکاری آنکارا- اربیل در بُعد نظامی نیز ادامه دارد. ترکیه در اقلیم چندین پادگان نظامی ساخته است.

اما در مورد روابط کردها با آمریکا نیز باید بگویم که من اعتقاد دارم آمریکا، هرگز همراه خوبی برای کردها نبوده است.

«برت مگ کورک» که از مسئولان ارشد آمریکا در مورد منطقه و کردها است، بارها تاکید کرده که نباید به آمریکا اعتماد کنیم. به همین دلیل اعتقاد دارم کردهای سوریه هم باید با دولت سوریه همکاری کنند.

کردها حتی گروه‌های وابسته به پ.ک.ک مانند پژاک، باید بدانند صرفاً ابزار آمریکا هستند و ارزش راهبردی برای کاخ سفید ندارند. بسیاری از جوانان کُرد صرفاً برای مطامع آمریکا دشمن وطن شدند و بعد در کوهستان و بیابان کشته شدند.

ترامپ، صرفاً نفت را دوست دارد؛ نه کردها و نه دولت‌های منطقه را. به همین دلیل است که می‌گویم باید از تجربه همکاری با آمریکا درس گرفت. متاسفانه پ.ک.ک و پژاک، از همکاری و همراهی با آمریکا، کسب تجربه نکردند.

اگر درس می‌گرفتند، سراغ گزینه نظامی نمی‌رفتند. زکی شنگالی، دیار غریب و صبری توری، قربانی اختلافات داخلی در پ.ک.ک نیز هستند. اگر این افراد و پ.ک.ک برای آمریکا مهم بودند، اجازه ترور آنها توسط ترکیه داده نمی‌شد؛ پس آنها صرفاً یک ابزار هستند که ممکن است در زمانی، کارآمد نباشند و حذف شوند.

گزینه تصفیه در پ.ک.ک و پژاک با توجه به سابقه اعدام‌های درون‌سازمانی بسیار محتمل است. عملاً اگر کسی با جمیل باییک و مراد کارایلان، اختلاف داشته باشد، حذف خواهد شد. به نظر می‌رسد تجربه پ.ک.ک، صرفاً در حوزه ترور مخالفان و منتقدان افزایش یافته است! این گروه‌های مسلح کُردی فاقد صداقت هستند، اما ادعای خدمت‌گذاری دارند که دروغ است. هیچ کس نباید به آنها اعتماد کند».

توضیح دیدبان حقوق بشر کردستان ایران: هوزان، به مدت ۱۲ سال در بخش‌های مختلف پژاک، پ.ک.ک و ی.پ.گ (یگان‌های مدافع خلق در سوریه) حضور داشته است.