گروه تروریستی پژاک در ۴ آوریل ۲۰۰۳ در سالروز تولد «عبدالله اوجالان»، رهبر گروه تروریستی پ‌ک‌ک تاسیس شد. این گروه که هدف خود را ایجاد حکومت دموکراتیک در مناطق کردنشین ایران و حتی تجزیه آن اعلام کرده است، دارای سه هزار نیرو در مناطق کردنشین ایران و کشورهای عراق و ترکیه است. پژاک علی‌رغم شعارهای ملی گرایانه کردی که در ظاهر اعلام می کند در باطن ابزاری در دست برخی رهبران آن است تا سوار بر احساسات ملی گرایانه برخی از اکراد به درآمدهای کلان دست پیدا کنند. حضور پژاک در مناطق مرزی صعب‌العبور سه کشور باعث شده این گروه از وضعیتی بسیار مناسب برای قاچاق برخوردار باشد. قاچاق کالا، مواد مخدر، سیگار و مشروبات الکلی از جمله اصلی ترین اقدامات داخلی این گروه در مرز است. پژاک یکی از زنجیره‌ های قاچاق مواد مخدر به اروپاست و به کمک حامیان کرد خود در اروپا دست به قاچاق انسان و مواد مخدر به کشورهایی اروپایی نیز می‌ زند. گفته می شود ۸۰ درصد از بازار مواد مخدر آلمان در دست این گروه و پ‌ک‌ک است. جز این موارد پژاک سعی کرده است از کمک‌ های مالی و تسلیحاتی آمریکا، عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی نیز استفاده کند. این گروه در قبال دریافت مبالغی کلان از این منابع اقدام به ناامن ‌سازی مناطق مرزی ایران می کند و با انجام عملیات‌ های تروریستی از آمریکا و سعودی‌ ها حق‌العملیات می گیرد. گروه پژاک البته با توجه به قدرت نظامی خود اقدام به باجگیری از روستاهای مرزی ایران و عراق می کند. علاوه ‌بر پژاک گروهک تروریستی حزب دموکرات کردستان نیز در این مناطق فعالیت می کنند. این گروهک نیز علاوه ‌بر این منابع مالی، در اقلیم کردستان از کنسولگری سعودی و آمریکا هم ارتزاق می کند.

آقای رحیم محمدزاده از هموطنان اهالی شهرستان سلماس از توابع استان آذربایجان غربی است که در سال ۸۹ با تامین سرمایه نسبتا کلان شخصی و اخذ تسهیلات بانکی به همراه دو نفر از دوستانش عازم روستای لیلوس سلماس شد تا بساط کار پرورش زنبور عسل را در آن روستا به جهت فراهم بودن زیرساخت ها دایر نماید.

همچنین حسن نیت جناب محمدزاده مبنی بر رونق کسب و کارش و به کارگیری تعدادی از جوانان آن منطقه چاشنی کارش شد.

اهالی روستا نیز از سرازیر شدن سرمایه به این بزرگی و مشغول شدن جوانانشان و کسب درآمد بسیار استقبال نمودند و برای توسعه این فعالیت به یاری آقای محمدزاده و دوستانش شتافتند.هرچند موانعی نیز هر از گاهی برای پیشرفت کار دست اندازی می نمود.

رونق کار تا آنجا شدت گرفت که تعداد کندوهای زنبور عسل از ۷۰۰ عدد به ۱۶۰۰ کندو رسید.

لیلوس، روستایی است از توابع بخش کوهسار و در شهرستان سلماس استان آذربایجان غربی قرار دارد.

این روستا در دهستان چریق قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۳۳۵نفر (۶۴ خانوار) بوده‌است.

ادامه ماجرا و جنایت عناصر پژاک از زبان آقای محمدزاده

روستای لیلوس به دلیل واقع شدن در منطقه مرزی هر از گاهی صحبت هایی مبنی بر حضور عناصر گروهک تروریستی پ.ک.ک و پژاک به گوش می رسید.اما صحبت اینکه تروریست ها بتوانند مردم روستا را مورد جنایت های تروریستی قرار دهند، بعید به نظیر می رسید.

ماجرا از ان جا شروع شد که بعد از امارگیری از تعدادی از کندوها متوجه شدیم تعداد ۵ عدد کندو از امار کم شده است.در ابتدا فکر کردیم شاید کندوها را سارقان اطراف به سرقت برده اند.

با درجریان گذاشتن مسئولان انتظامی موضوع تحت بررسی قرار گرفت.

مدتی از حادثه گذشت..

صبح یکی از روزها متوجه قرار گرفتن نامه ای در یکی از چادرها شدیم.در متن نامه مشاهده کردیم نوشته شده است اگر تا ۲۴ ساعت مبلغ ۱۵۰ میلیون تومان در محلی که در نامه نوشته شده بود قرار ندهیم تمام کندوها را به آتش می کشیم.

بعد از مطالعه نامه متوجه شدیم این برگه از طرف عناصر گروهک تروریستی پژاک در محل قرار داده شده است.

در نامه تاکید شده بود در صورت در جریان گذشتن مسئولان انتظامی و محلی جان شما را خواهیم گرفت.

به عنوان یک شهروند و برای جلوگیری از اقدامات بعدی به مراجع انتظامی اطلاع دادم ولی موضوع این نیست که اگر این نهادها بفهمند کار فیصله پیدا می کرد. چه بسا بدتر هم می شد.اینها رحم و مروت ندارند. زندگی ات را به آتش می کشند.

در آن نامه عنوان شده بود که هر چند که شما ما را نمی شناسی ولی ما شما را بهتر می شناسیم. باید با هم یک همکاری اقتصادی داشته باشیم. کمک کردن شما به ما حق خودتان و وظیفه شرعی هر شهروند کُرد است باید به ما کمک کنید.

محال است در منطقه کسی دستش به دهانش برسد و مورد اخاذی قرار نگرفته باشد. آنها از شهروندان عادی اخاذی می کنند چه برسد به صاحبان صنایع و کارگاه ها.

آن زمان آن مبلغ برای ما که کسب و کار را تازه راه انداخته بودیم مبلغ بزرگی بود ونمی توانستیم ان را تامین کنیم.هرچند حتی اگر آن موقع هم تامین می نمودیم بازهم بعد از مدتی عناصر پژاک مجددا از ما اخاذی می کردند.

اما این تمام ماجرا نبود.با گذشت ۲۴ ساعت کاری که نباید می شد اتفاق افتاد.

متاسفانه علی رغم اینکه ما به سرعت تصمیم گرفتیم بعد از تهدید تروریست های پژاک کندوها را جمع نموده و به مکان دیگری برویم، عناصر گروهک ترورستی پژاک شبانه تعداد ۳۰۰ کندوی ما را به طور کامل آتش زدند و به بقیه کندوها هم خسارت زیادی وارد شد.

همچنین یکی از دوستان ما متاسفانه در اثر جنایت تروریست های پژاک دچار سوختگی شد و هم اکنون خانه نشین شده است.

با وجود کمک اهالی منطقه و خاموش نمودن آتش، متاسفانه سرمایه زیادی را از دست دادیم و با توجه به تامین قسمتی از سرمایه از طریق تسهیلات بانکی به طور کامل ورشکست شده و خانه نشین شدیم.

علاوه بر ما، ۸ نفر از جوانان روستا نیز که با همکاری می کردند متاسفانه بیکار شده و به کارهای کاذب روی آوردند.

گروهک های تروریستی در حالی به این جنایت ها دامن می زنند که شعار ان ها مبارزه برای آزادی کردها است، در حالی که بیشترین قربانیان جنایت های گروهک های تروریستی به ویژه پ.ک.ک و پژاک مردمان کرد هستند.