به گزارش انجمن بی تاوان، کردهای سوریه با کمک نظامی آمریکا و تا قبل از اکتبر ۲۰۱۹ که ترکیه با حمله نظامی و سپس توافق با آمریکا و روسیه آنها را از منطقه وسیعی از شمال سوریه عقب راند، بیش از یک چهارم خاک این کشور را در کنترل خود داشتند. البته قلمرو تحت کنترل کردهای سوریه قبل از حمله ترکیه به منطقه کردنشین عفرین در شمال غرب سوریه در سال ۲۰۱۸ از این میزان هم بزرگتر بود. اکنون منطقه تحت کنترل کردهای سوریه به بخش‌هایی از شمال شرق و شرق سوریه محدود شده است.
مجله نیویورکر در گزارش مفصلی به بررسی وضعیت کنونی سوریه پرداخته است. در این گزارش میدانی وضعیت رابطه کردهای سوریه با پ.ک.ک، رابطه آمریکا با کردهای سوریه، تقابل آمریکا و روسیه بر سر منطقه تحت کنترل کردها و نیز گزینه‌های موجود برای برون رفت کردها از بحران مورد بررسی قرار گرفته است.
این مجله بیشتر خصومتی را که ترکیه نسبت به کردهای سوریه روا داشته، از چشم رابطه نیروهای کرد سوریه موسوم به یگان‌های مدافع خلق یا YPG با پ.ک.ک می‌بیند زیرا ترکیه، پ.ک.ک را یک گروه تروریستی میداند که در ۴۰ سال گذشته درگیر جنگی گسترده با دولت ترکیه بوده است.
مجله نیویورکر در این باره می‌نویسد: “مظلوم کوبانی”، فرمانده کل نیروهای کرد-عرب سوریه، یگان‌های مدافع خلق را به عنوان شاخه‌ای از پ.ک.ک در سوریه تاسیس کرد و بعدا به پیشنهاد آمریکایی‌ها، برای کمرنگ کردن ارتباط آن با پ.ک.ک، شروع به پذیرفتن نیروهایی از میان اعراب، آشوریان و دیگر تشکل‌های قومی در شمال سوریه کرده است.
مظلوم کوبانی که به نوشته نیویورکر اعتبار و شأن خاصی در میان فرماندهان آمریکایی دارد، ارتباط داشتن با پ.ک.ک را رد می‌کند.
در این گزارش مظلوم کوبانی یکی از فرماندهان “برجسته و توانمند” کرد سوریه معرفی شده است. فرماندهان آمریکایی در مصاحبه با نیویورکر به خاطر هوش و توانایی کوبانی او را «جورج واشنگتن کردها» خطاب کرده‌اند.
نیویورکر وقتی به توصیف وضعیت در منطقه تحت کنترل کردهای سوریه می‌رسد، فضا را نامناسب می‌بیند زیرا به گفته این مجله، تهدیدهای ترکیه همچنان باقیست، روسیه به دنبال بیرون کردن نیروهای آمریکایی از منطقه تحت کنترل کردهاست، روسیه و سوریه به دنبال تصرف کامل این مناطق هستند و کردهای سوریه تنها دو گزینه در مقابل خود می‌بینند؛ یا تسلیم روسیه و دولت مرکزی سوریه شوند و یا به آمریکایی‌های معدودی تکیه کنند که هنوز در سوریه مانده‌اند.
شاید برای همین هم هست که به نوشته نیویورکر، فرماندهان کرد به جای این که آمریکا را به خیانت به کردها متهم کنند فقط از تصمیم آمریکا برای خروج نیروها از “گریسپی” و “سری کانی” و چراغ سبز نشان دادن ترامپ به اردوغان برای حمله به کردها ناامید شده‌اند و از به کار بردن اصطلاح خیانت خودداری می‌کنند. این مجله چاپ آمریکا می‌نویسد که حتی از یکی از فرماندهان کرد نشنیده است که بگوید آمریکا به کردها خیانت کرده است. این در حالی است که اصطلاح «خیانت آمریکا به کردها» در داخل آمریکا بویژه در میان مخالفان ترامپ برای توصیف رفتار ترامپ با کردهای سوریه بسیار مورد استفاده قرار گرفته است و حتی برخی مقامات ارشد این کشور از چنین اصطلاحی استفاده کرده‌اند.
فرماندهان کرد سوریه معتقدند که خروج نیروهای آمریکایی از شمال سوریه که حمله ترکیه به کردها را در پی داشت یک تصمیم شخصی دونالد ترامپ بوده و در این تصمیم گیری با فرماندهان آمریکایی مرتبط با سوریه مشورت نکرده است زیرا به گفته مظلوم کوبانی، نیروهای نظامی آمریکایی خواهان ادامه همراهی با کردهای سوریه بوده و کردها همچنان به فرماندهان نظامی آمریکا در سوریه اعتماد دارند.
مجله نیویورکر چنین اظهاراتی در مورد نیروهای آمریکا از سوی فرماندهان کرد را نشان دهنده امید کمرنگ کردها به ادامه حضور آمریکا در سوریه میداند زیرا در صورت خروج نیروهای آمریکایی، روسیه که کردها امیدی به آن ندارند برای تصرف کامل مناطق تحت کنترل کردهای سوریه، با دمشق همراه خواهد شد.
این مجله از همکاری میان نیروهای کرد سوریه و دولت سوریه هم نوشته است زیرا به گفته خبرنگار مجله نیویورکر، نفت خام منطقه “جزیره” که نیروهای آمریکایی از آن محافظت می‌کنند، به دولت سوریه تحویل داده می‌شود که بخشی از آن بعد از تصفیه به مناطق تحت کنترل کردهای سوریه باز گردانده می‌شود و در واقع، هم کردها و هم دولت سوریه از آن منتفع می‌شوند.
مجله نیویورکر که برای توصیف مخالفان ترامپ از رها کردن کردهای سوریه، از واژه خیانت استفاده کرده، وضعیت کنونی کردهای سوریه را بی ثبات توصیف کرده است زیرا از یک طرف روسیه به شدت به دنبال بیرون راندن آمریکا از شمال شرق سوریه است و این را از برخوردهای مکرر نیروهای روسی با آمریکایی‌ها در چند ماه گذشته می‌توان فهمید و از طرف دیگر، کردها همچنان نگران یک حمله دیگر هستند زیرا به نوشته این مجله، اکنون بیش از هر زمان دیگری کردها در حال ایجاد تونل‌های زیرزمینی هستند و شاید خود را برای مقابله با حمله‌ای دیگر آماده می‌کنند.
اما همان طور که تیتر گزارش نیویورکر به «خیانت آمریکا به کردها» اشاره دارد، و این مجله همواره مقالاتی را در نقد عملکرد دولت ترامپ در خاورمیانه بویژه در سوریه منتشر کرده، تمام بلاهایی را که در دو سال گذشته به سر کردهای سوریه آمده، از چشم دولت کنونی آمریکا به رهبری دونالد ترامپ، رییس جمهور این کشور می‌بیند.
در ابتدای گزارش نیویورکر به خیانت آمریکا به کردها و مجبور شدن کردها به تن دادن به توافق ترکیه با روسیه و آمریکا اشاره شده و در انتهای گزارش به دورنمای تیره و تاری اشاره شده که ممکن است کردهای سوریه نتوانند حتی منطقه نسبتا کوچکی را که اکنون در دست دارند حفظ کنند.
این گزارش با یک نتیجه گیری پایان می‌یابد و آن این است که تفکر ترامپ در مورد کردها هیچ نفعی برای کردهای سوریه نداشته و همین تفکر هم بود که کردهای سوریه را به وضعیت کنونی دچار کرده است. بنابراین، به قول نیویورکر، شاید امید بستن کردها به حضور چند صد نظامی آمریکا در شمال سوریه برای بقای اداره خودگردان کرد گمراه کننده باشد زیرا ترامپ ثابت کرده است با یک تلفن به اردوغان همه چیز را خراب می‌کند.
