تغییر عمده مفاهیم و بی‌ارزش کردن عباراتی مانند حزب، حقوق بشر، آزادی، مقاومت و… وجه مشترک پژاک و سایر گروه‌های تروریستی و مسلحی است که در سراسر جهان، مشغول فعالیت هستند. داعش نیز خود را حامی حقوق مردم، آزادی‌بخش و فعال در جهت تعالی انسان توصیف می‌کرد، اما سابقه عملیات انتحاری، بریدن سر افراد بی‌گناه و… را در کارنامه ننگین خود داشت؛ لذا از این نظر می‌توان وجوه تشابهی میان پژاک و داعش یافت.
کدام حزب، گروه مسلح دارد؟ اگر این گروه‌کها از جمله پژاک مدعی فعالیت سیاسی و قانونی آن هم برای حمایت و احقاق حقوق کردها هستند، چرا اعضای خود را مسلح می‌کنند؟ کدام حزب سیاسی، اسلحه به دست می‌گیرد و مقر اصلی آن کوهستان است؟ استفاده از اعضای زیر سن قانونی، نقض حقوق بشر و حقوق بین‌الملل است. کنوانسیون حقوق کودکان به صراحت به‌کارگیری افراد زیر ۱۸ سال را ممنوع کرده است. چرا پژاک، همچنان کودک‌سرباز دارد؟ یک گروه مسلح و شبه‌نظامی با سابقه اخاذی، ربایش کودکان، ترور راننده آمبولانس هلال‌احمر، عملیات تروریستی، توزیع مواد مخدر و…؛ دقیقاً چه «وظایف حزبی و سازمانی» دارد؟ منظور پژاک از وظایف حزبی، ترور است؟
اگر مقاومت و آزادی‌خواهی مناسب است، چرا سران پژاک در این راه فقط کودکان و فرزندان خانواده‌های عادی را قربانی می‌کنند؟ چرا سران پژاک، خود وارد مبارزات آزادی‌خواهانه (؟!) نمی‌شوند و فقط در نقاط نامعلومی نشسته و بیانیه صادر می‌کنند؟
پژاک، نه اعتباری نزد گروه‌های مختلف کُردی دارد (آنها پژاک را زائده‌ای از پ.ک.ک می‌دانند که دغدغه ایران و کردهای ایران را ندارد) و نه آبرویی در میان مردم کُرد!
