از همان بدوتاسیس این فرقه، روشنفکران و صاحب‌نظران بسیاری به شیوه‌های گوناگون انتقادهای خود را مبنی بر مستقل نبودن آن و چوبدست بودن پ‌ک‌ک و سران آن ارائه می‌کردند

هرچند این انتقادها از اوایل درسطح پائینی بود، ولی این دلیل بر کارکرد و عملکرد مثبت این فرقه نبود، بلکه ترس از تهدید و ترورهایی بود که این فرقه در مقابل منتقدین در پیش می‌گرفت. در پائین بخشی از تحیلیلات و انتقادهای یک جوان روشنفکر کُرد را برای شما خوانندگان عزیز آورده‌ایم.

مدتهاست در میان احزاب سکولار کردی مفهومی به نام اصیل و بومی بودن احزاب مطرح بوده و هست، به این معنا که اگر احزابی دارای این شاخص نیستند مستقل نبوده و نیرو یا نیروهایی برای مقاصد کوتاه مدت خود آنها را ساخته و به کار می گیرند و چون هدف از ساختن به کارگیری و استفاده مکانیکی است لذا برنامه ای مشخص جز عملی کردن افعال و اعمال دیکته شده ندارند.

همانگونه که عثمان جعفری یکی از بنیانگذاران PJAK و منشعب شده از این فرقه در مصاحبه با روژنامه اشاره می کند آنها خواستار افعال مسلحانه و پارتیزانی در خاک کردستان و ایران نبودند و مخالف انجام هر گونه حرکت خشونت بار بودند. او اضافه می کند که در تنظیمات و روابط دیپلماسی فیلتر و محدودیت ایجاد می کردند و حتی در مصاحبه با روزنامه چاودیر (در کردستان عراق) می افزاید: ابتکار عمل از ما سلب شده بود و بسیار سعی کردیم جنبشی مستقل و لیبرال باشیم اما بی نتیجه بود. این سخنان حاکی از تصنعی بودن PJAK دارد و با تکیه بر سخنان این عضو سابق می توان به دلایل شروع جنگ مسلحانه از سوی این فرقه در شرایط خاص آن هنگام و حضور آمریکا در منطقه پی برد.

همانگونه که اشاره کردم به این دلیل که هدف از بنا نهادن PJAK چیز دیگری غیر از ملی گرایی و شعارهای تو خالی و جوان فریب بود PKK مقاصد کوتاه مدتی را نیز بوسیله این شاخه اش و برای ادامه حیات دنبال کرده و می کند و به تعبیر آگاهان ،این مقاصد چیزی نیست مگر خوش خدمتی PKK به مستعمران غربی. مقاصد و اهداف تشکیل PJAK اختصاراً عبارتند از: جذب نیروی تازه نفس از کردهای ایران با نام PJAK و انتقال به PKK ، تخلیه انرژی و پتانسیل جوان در کردستان ایران، جمع آوری پول و ملزومات مورد نیاز از کردهای ایران، مسبب ملیتاریزه کردن غرب ایران، پیشگیری از حمله آمریکا به قندیل و جلوگیری از اتمام حیات PKK و ….

شعار و سخن PJAK همیشه علیه احزاب و جماعتهای اسلامگرای مجاهد و مسلح در کردستان ایران و… و حتی دیگر احزاب سکولاریست کردی بوده و به نقل از مصطفی هجری دبیر کل حزب دمکرات کردستان ایران گویی PJAK خود را پادشاه کردها می داند، و بر این اساس PKK و PJAK تاریخ و مواضع دیگر احزاب را در گذشته و حال همیشه زیر سوال برده و مورد بی حرمتی قرار می دهند، آزاد اندیشان را تهدید و همه را عمال ایران و به قولی “دوژمنانی گه ل” نام می برند.

این کار گرچه یکی از راه های منفی و منفور برای نام آوری و سر زبان افتادن است اما بر دو هدف استوار است: یکی اینکه هدف از طرح این موضوعات و مواضع تند و بعضاً نیش دار و تحریک آمیز نه از جهت انتقاد بلکه اصولاً پروژه ایست که برای محقق کردن آن زاده شده اند و اصولاً نقش معاند را در برابر احزاب و جماعتهای اسلامگرای مجاهد و مسلح در کردستان ایران و… و حتی دیگر احزاب سکولاریست کُردی ایفا می کنند و در نقش سکولاریستهای شوونیست عرب ، ترک های سکولاریست نژاد پرست، بعثی های سکولاریست و ایرانیان سکولاریست متعصب و چه بسا افراطی تر از آنها تاریخ و مقدسات دیگر بخشهای کردستان را تخریب می کنند و گویا تاریخ کُرد باید با زایش آنها شروع شود. دوم اینکه تاکتیک بد نام کردن را در پیش گرفته اند و بی پروا و بدون مستند برچسب اطلاعاتی بودن، میتی بودن و اسلام سیاسی و تندرو و رادیکال و … را بر ایشان می زنند و سرانجام اینکه همه سیاه و آنها سفیدند.
روشنفکران و مترقیان کردستان ایران از راه های گوناگون جنگ مسلحانه در کردستان ایران را نفی کردند و اعلام کردند خواسته مردم کُرد نبوده و نیست، حتی سکولاریستهای سازمان حقوق بشر کردستان طی نامه ای خواستار پرهیز احزاب و فرقه ها (بالخص( PJAK از اقدامات مسلحانه علیه ایران شده بود چون نتیجه ای عینی آن جز تروریزه و میلیتاریزه کردن کردستان و قربانی شدن بیشتر فرهنگ ، اخلاقیات ثمر دیگری ندارد.

اما عکس العمل PJAK چه بود؟! تمامی سکولاریستهای مخالفشان چون اجلال قوامی سخنگوی سازمان حقوق بشر کردستان تهدید به ترور شد و گوشزد کردند در صورت تکرار در نفی و محکوم کردن عملیات های تروریستی PJAK از سوی ایشان و سازمان حقوق بشر کردستان، تهدید اشان را عملی خواهند کرد. اگرچه فرقه PJAK ادعای تهدید به ترور را نادرست خواند اما در نشریه خود با نام آلترناتیو شماره ۹، سازمان حقوق بشر کردستان و شماره کثیری از احزاب و اشخاص و رسانه ها را در جبهه ضد PJAK و عمال ایران معرفی کرد! و این خود گویای همه چیز است.