انجمن بی تاوان: گروهک های تروریستی کُردی به منظور تحت تاثیر قرار دادن افکار جامعه کردی چنان وانمود می کنند که مدافع فرهنگ کردی هستند و زبان کردی را که ریشه ای به قدمت تاریخ دارد به نفع خود مصادره می کنند.

گروهک های تروریستی مانند پ.ک.ک و پژاک در تلاشند تا این موضوع را به کامشان کنند و حال اینکه بیشترین ضربه از طرف پ.ک.ک/پژاک به فرهنگ و تاریخ کردها وارد می شود و در بدترین حالت پ.ک.ک به اندازه ای که به زبان ترکی ارزش می دهد به زبان کردی نمی دهد. چرا که سران پ.ک.ک با اینکه کرد هستند اما از زبان ترکی استفاده می کنند و بیشتر نوشته ها و کتابها و برگزاری جلسات از کنگره تا کنفرانسها در پ.ک.ک به زبان ترکی است و حتی شرایط طوری شده که همه مکالمات رسمی و روزمره با زبان ترکی صورت می گیرد و زبان کردی به درجه دوم نزول پیدا کرده است. حال با این وصف، تروریست ها چگونه به خود اجازه می دهند در مورد زبان کردی اظهار نظر نمایند؟!

روز ۱۵ می هر سال برابر با ۲۵ اردیبهشت ماه،به عنوان روز زبان کُردی در برخی رسانه‌های کردی و فضای مجازی پیام‌های تبریک و یادبودهای جسته گریخته‌ای به چشم می‌خورد. این روز مصادف است با سالروز انتشار نخستین شماره از مجله هاوار که جلادت بدرخان سال ۱۹۳۲ در شام آن را انتشار داد. اما نکته مهم اینجاست که آیا یک حزب یا گروهی سیاسی با هیأت و خط‌ مشی ایدئولوژیکی و تأثیرگذاری محدود خود، مشروعیت و مقبولیت لازم را برای نام‌گذاری چنین روز مهمی دارد؟ آیا اساساً نام‌گذاری چنین روزی که یک مقوله‌ فرهنگی و زبانی به شمار می‌آید و بُعد سیاسی آن به مراتب در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرد در حوزه‌ی وظایف نهادی سیاسی و رسمی است؟ یا باید مراجع آکادمیک و نهادهای علمی-فرهنگی متصل به نهاد قدرت در خصوص چنین مقوله‌هایی اظهار نظر کنند؟ در تمام کشورهایی که روزی به نام روز زبان خاصی تعیین شده،نهادهایی در سطح وزارتخانه‌ها یا آکادمی های معتبر،مرجع صدور رأی بوده‌اند. اما در خصوص نامگذاری روز زبان کردی هیچ نظرسنجی یا مشورتی با مراجع معتبر و صاحبنظران حوزه فرهنگ و زبان صورت نگرفته و از سوی دیگر،هیچ قدرت یا نهاد حاکمیتی دارای ضابطه نیز در این خصوص اظهارنظری نکرده است.پس چگونه گروهکی که فاقد هرگونه سواد آکادمیک و مشروعیت و مقبولیت در جامعه کردی است به خود اجازه اظهار نظر در این خصوص را می دهد؟!

اما این نکته هم فاقد مشروعیت و مقبولیت عام خواهد بود اگر کسی بر پایه تصمیم یک گروه سیاسی ادعا کند که روزی خاص در تاریخ، آن هم به مناسبت انتشار مجله‌ای فاقد فضل تقدم مطلق و فضل خدمت مطلق در قیاس با دیگر مجله یا روزنامه‌های مشابه خود،به عنوان روز زبان کردی تعیین گردد.بر این اساس اگر قرار بر این است که روزی به عنوان روز زبان کردی در تاریخ ثبت شود شایسته است، پس از نظرخواهی از صاحبنظران حوزه فرهنگ،زبان و رسانه و ایجاد اجماعی نسبی در این حوزه، توسط مرجعی مشروع و مقبول و به مناسبت رویدادی مؤثر و دارای فضل تقدم زمانی و تأثیرگذاری، این روز در تقویم رویدادهای فرهنگی و زبانی کردی به ثبت برسد.نه اینکه گروهی تنها برای منافع گروهکی خود در صدد اید تا از این مناسبت برای منافع سازمانی بهره برداری کند.