جلیل گادانی (از فرماندهان حزب دمکرات کردستان ایران) طی درخواست کتبی از دفتر سیاسی حزب دمکرات کردستان عراق، تقاضای کمک و مساعدت مالی برای انجام خدمات درمانی نموده بود که مبلغ ۳۵۰۰۰ دلار به ایشان پرداخت شده است.
انجمن بی تاوان آذربایجان غربی به نقل از دیارونادیار،گویا نامبرده قصد دارد برای انجام خدمات درمانی به خارج از کشور عراق سفر نماید .
سوال اینجاست چرا کمک و مساعدت فقط برای رهبران و فرماندهان عالی رتبه باید باشد؟ آیا وی نمی تواند در عراق با پرداخت هزینه ای کمتر به مداوای بیماری اش بپردازد؟ در کنار پرداخت این هزینه های هنگفت چرا به کادرها و اعضا و خانواده های حزب که در فقر مالی و اوضاع نابسامان معیشتی به سر می برند کمکی نمی شود؟ آِیا اگر فرزند یک پیشمرگ یا کادر ساده هم بیمار می شد چنین هزینه ای برای مداوای وی پرداخت می شد؟