مداخله کشورها و محافل بین المللی در این منطقه، مسیر تحولات جاری را به سمت تجزیه کشور و تفرقه مردم بر اساس تمایلات و خواسته های سیاستگذاران کاخ سفید و کشورهای اروپایی سوق می دهد. این در حالی است که سوریه در کش و قوس توطئه های کشورهای بزرگ و رؤیاهای عناصر وابسته به مسیر خود ادامه می دهد.

خبرهای رسیده از شمال سوریه حکایت از هماهنگی گسترده بین مجریان سیاست های خارجی آمریکا و فرانسه در این منطقه از جغرافیایی سوریه دارد؛ نشست ها برگزار می شوند و هیئت های آمریکایی و فرانسوی تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا با متحد کردن احزاب کرد، هسته کردی مخالف دولت سوریه را ایجاد کنند و آن را به عنوان یک ساختار قابل قبول – که می تواند در راه حل های سیاسی آینده نقش داشته باشد – به جامعه بین المللی معرفی کنند.

تلاش های مشترک آمریکا و فرانسه در منطقه الجزیره سوریه چیز تازه ای نیست با این تفاوت که این بار افسران جاسوسی در لباس های رسمی، با طرحی وارد حسکه شده اند و با احزاب سیاسی کرد، نشست های متعدد برگزار می کنند. آنها ظاهرا حامل پرونده مصالحه هستند اما منابع آگاه فاش کرده اند که هیئتی از وزارت خارجه فرانسه با ورود به شهر الرمیلان در حومه حسکه با سران احزاب و شخصیت های سیاسی کرد طی چندین نوبت دیدار کرده اند. این هیئت حامل طرحی چند بندی است از جمله بازگشایی گروه موسوم به “شورای ملی کرد” و اطلاع از سرنوشت زندانیان این شورا در “مناطق خودمختار کردنشین شمال و شرق سوریه” و آزادسازی آنها؛ همچنین بازسازی تشکیلات مناطق خودمختار به نحوی که امکان مشارکت همه طرف های سیاسی کرد تحت حمایت فرانسه و آمریکا در این تشکیلات وجود داشته باشد؛ آنها پس از همه این اقدامات، حرکت به سمت یکپارچه سازی بازوی نظامی کردها را آغاز می کنند.

منابع آگاه معتقدند فرانسه و آمریکا در این طرح، در یک راستا حرکت می کنند. به گفته این منابع، حدود یک سال پیش نیز هیئتی از پارلمان فرانسه به این منطقه سفر کرده بودند. منابع دیگری گفته اند این هیئت با شماری از نمایندگان احزاب کرد از جمله “عبد الکریم سکو”، هماهنگ کننده ارشد ائتلاف نیروهای کرد دیدار کرده بود. دو طرف در این دیدار درباره یکپارچه سازی احزاب کرد در قالب یک جبهه واحد زیر نظر پاریس و واشنگتن بحث و گفتگو کرده بودند.

این تحرکات و نقشه هایی که برای شمال سوریه مطرح می شوند در واقع بخشی از توطئه هایی است که علیه دولت این کشور طرح و اجرا می شوند و اتفاقی که می افتد دقیقا عبارت است از تلاش های مشترک فرانسه و آمریکا برای یکپارچه سازی مخالفان در شمال و شرق سوریه در قالب یک جبهه سیاسی و نظامی مشترک با رویکرد مشترک و همزیستی بالا. در گام بعدی آمریکا از این جبهه برای پیشبرد نقشه ها و اهداف خود استفاده خواهد کرد و تلاش خواهد کرد این منطقه را که سرشار از منابع طبیعی است، برای طولانی ترین زمان ممکن، خارج از کنترل دولت سوریه نگه دارد. البته اجرای این نقشه با چالش ها و دشواری های بسیاری همراه خواهد بود به نحوی که رؤیای آمریکا را دور از دسترس می نمایاند. برای مثال یکی از این چالش ها، مربوط به مسائل نظامی است؛ و آن، تضاد مرجععیت و فرماندهی نیروهای “پیشمرگه روژاوا” با بازوی نظامی “قسد” است.

چالش دیگر مربوط به تفاوت پیشینیه های سیاسی احزاب با افکار و عقاید متفاوت است؛ هر کدام از این احزاب پیشینیه ای سیاسی و ایدئولوژیک خاص خود را دارند که باعث می شود در یک قالب جمع نشوند برای مثال مناطق خودگردان کردنشین در شمال و شرق سوریه از نظر سیاسی به آمریکا وابسته است اما شورای ملی از نظر سیاسی، زیر مجموعه کردستان عراق است و روابط ممتازی با ترک ها – که بازیگر اصلی دیگر در صحنه منطقه هستند – دارد؛ بر این اساس تلاش برای یکپارچه کردن کردها و مصالحه بین آنها بسیار دشوار است؛ چرا که از یک اراده منطقه ای برای این امر وجود ندارد و از سوی دیگر منافع ترکیه، عراق و ایران را هم باید در نظر گرفت. در این بین نمی توان فراموش کرد که رقابت بر سر قدرت هم می تواند مزید بر علت باشد. کسانی که در داخل قسد عرب ها را به نفع کردها منزوی کرده اند و از پشتیبانی مالی و سیاسی قابل توجه آمریکا برخوردارند حاضر نمی شوند چنین قدرتی را با دیگران تقسیم کنند و همین امر موانع و مشکلات بسیاری را ایجاد خواهد کرد.

با اندکی تأمل در سیاق کلی این پرونده درمی یابیم که دولت سوریه و هم پیمانانش حاضر به پذیرش تکروی سیاسی واشنگتن و پاریس در شمال سوریه نخواهند شد و نمی پذیرند که این دو کشور مانع حضور دولت سوریه در شمال این کشور شوند و احزاب کرد را به عنوان بخشی از مخالفان، رو در روی دولت این کشور قرار دهند. و این خود گواهی است بر شکست دوباره این قبیل نقشه ها برای این منطقه؛ چرا که نقشه ای که ائتلاف، پیش از این با وجود پشتیبانی بین المللی قادر به اجرایش نشد، آمریکا هم با کمک چند گروه کوچک در شمال شرق سوریه نخواست توانست آن را اجرا کند. کما اینکه تشدید روند مخالفت های مردمی و انفجار قریب الوقوع خشم مردم از حضور نظامی آمریکا در منطقه را هم باید به این فهرست افزود. به عبارت دیگر اساس حضور نظامی آمریکا در منطقه متزلزل شده است لذا به دنبال بهانه سیاسی برای ادامه حضور در منطقه به عنوان یک بازیگر اصلی در راه حل های سیاسی آینده است.

• حسام زیدان