انجمن بی تاوان : برخی از سیاستمداران کرد غالباً حقیقت پ.ک.ک را آشکار می کنند و در مورد آن صحبت می کنند و اگر به حقیقت نگاه کنیم این است که همه کسانی که از سال ۱۹۵۷ در ترکیه سیاست را از احزاب و جنبش های کردی انجام داده اند و متفکران و روشنفکران، نویسندگان و هنرمندانی که در مورد حقیقت پ.ک.ک صحبت می کنند این واقعیت را به خوبی می دانند و می دانند پ.ک.ک چیست و تنها یک تفاوت است بین کسانی که پ.ک.ک را خوب می شناسند و حقیقت این سازمان ها را در چارچوب ها آشکار می کنند. جنبش آزادی خواه کرد با حقیقت روبرو می شوند و به اشتباهات خود اعتراف می کنند و کسانی که این سازمان ها را خوب می شناسند اما برای رسیدن به منافع شخصی خود از سیاست ها و رویکردهای آنها پیروی می کنند و با آگاهی کامل بر طبل پ.ک.ک می کوبند. در حقیقت آنها خواسته یا ناخواسته به مردم کرد خیانت می کنند.
چند روز پیش رئیس پ.ک.ک، جمیل بایک، روی صفحه یکی از شبکه های گروهک ظاهر شد و گفت: «در کردستان دو رویکرد وجود دارد، یکی رویکرد آزادی و دیگری رویکرد خیانت و تبانی است، رویکرد دیگری وجود ندارد.»
هنگامی که بایک این را گفت، بلافاصله آن را با متهم کردن حزب دمکرات کردستان (PDK) به نمایندگی از “خط خیانت” دنبال کرد. او به خوبی می داند که رهبر پ.ک.ک اوجالان چه گفته و چه نگفته است.
حقیقت این است که در کردستان دو رویکرد بدون سومی وجود دارد، اولی خط میهن پرستی و ناسیونالیسم کردی و دومی خط خیانت و رویکرد دشمنی و از بین بردن دستاوردهای ملی کرد، همانگونه که حقیقت واضح دیگر برای همه این است که حزب دمکرات کردستان (PDK) نماینده یک خط است و پ.ک.ک و متحدان و شرکای آن نماینده خط دیگر هستند و از طرفی کاملاً مشخص است که آنها از چه چیزی دفاع می کنند!
خطر سیاسی کنونی در پ.ک.ک و سیاست دست نشانده، خیانتکارانه و ضد کردستانی آن، ایجاد دولت کردی و استقلال کردها در سرزمین خود، به اندازه خطر بزرگی که توسط کسانی که ضربه زدند، نیست. یک بار نعل و یک بار به میخ بزن (نعل اسب و این عبارت استعاره از کسانی است که در موقعیت ثابتی قرار نمی گیرند) پس خطر در کسانی است که رنگ و بی مزه نیستند، این افراد حاضرند خود را بفروشند. و شخصیت – اگر شخصیتی داشته باشند – و برای به دست آوردن کرسی مجلس یا شهرداری با آنها در بازارهای سیاسی معامله می کنند و به هر دلیلی که باشد، احزابی که سال ها پیش از پ.ک.ک و نسخه ها و کپی های آن انتقاد کرده اند، شدیدتر هستند. از انتقاد، تا زمانی که او را متهم به خیانت، تبانی و توصیفات دیگر می کنند… امروز در سایه تصاویر عبدالله اوجالان و نمادهای پ.ک.ک، سیاست می کنند… اینها برای آزادی کرد بسیار خطرناک تر است.
اکثر کسانی که در سیاست اشتباه نمی کنند، همه در عرصه سیاسی اشتباه و منفی دارند، حزب دمکرات کردستان هم اشتباهاتی دارد، وقتی با احزاب سیاسی بقیه کردستان رابطه برقرار می کند یا شخصیت ها، هنرمندان، نویسندگان، روشنفکران… و غیره، این روابط باید بر اساس مبانی و موازین باشد، در غیر این صورت ممکن است فردی بدون اینکه متوجه باشد در زمره خدمت به دشمنان قرار گیرد.