حمایت پ.ک.ک و سیاستمداران ترکیه نشان دهنده تغییر پس از دهه‌ها درگیری است، اما مشکلات همچنان پابرجاست.
بسه هوزات، سرکرده ارشد گروه کارگران کردستان (پ.ک.ک)، در سخنرانی در جمع مبارزان این گروه گفت: «ما داوطلبانه سلاح‌های خود را نابود می‌کنیم… به عنوان گامی از حسن نیت و عزم راسخ.»
این فیلم که جمعه گذشته در شهر سلیمانیه در شمال عراق فیلمبرداری شده است، سپس مبارزان – حدود ۳۰ نفر از آنها – را نشان می‌دهد که سلاح‌های خود را درون یک دیگ قرار می‌دهند و در آنجا آتش می‌زنند.
این مراسم ممکن است نمادین بوده باشد، اما پایان‌بخش چیزی است که می‌تواند یکی از مهمترین دوره‌ها در تاریخ سیاسی اخیر ترکیه باشد. این فیلم، مجموعه‌ای از حرکات و پیام‌های با دقت برنامه‌ریزی شده را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که هر دو طرف نه تنها به صورت نمادین هماهنگ هستند، بلکه از نظر سیاسی نیز در قصد خود برای گذار از درگیری مسلحانه به گفتگوی سیاسی همسو هستند.
طراحی صحنه‌ی مراسم با دقت قابل توجهی انجام شد و هماهنگی سیاسی و خویشتن‌داری حساب‌شده را آشکار ساخت. چنین اتحادی بدون درک متقابل پ.ک.ک و ترکیه از اهمیت آنچه قرار بود اتفاق بیفتد و همچنین پیامدهای هرگونه شکست، غیرممکن بود.
در ۷ ژوئیه، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، برای دومین بار در چهار ماه گذشته، هیئت نمایندگی حزب دموکرات دموکراتیک طرفدار کردهای کشورش را به حضور پذیرفت. عکسی گروهی و خندان از این جلسه به طور گسترده منتشر شد که هم نشان از عادی‌سازی گفتگو و هم تأیید نمادین این روند در بالاترین سطح داشت.
دو روز بعد، در ۹ ژوئیه، عبدالله اوجالان – رهبر و بنیانگذار زندانی پ.ک.ک – در یک ویدیوی هفت دقیقه‌ای که توسط ANF، رسانه‌ی وابسته به پ.ک.ک، منتشر شد، ظاهر شد. این اولین حضور عمومی او در ۲۶ سال گذشته بود و پیامی ساده اما تاریخی داشت: زمان اسلحه به پایان رسیده است.
اوجالان در آن تأکید کرد که هدف اصلی جنبش، یعنی به رسمیت شناختن هویت کردی، محقق شده است و اکنون باید مشارکت سیاسی جایگزین مقاومت مسلحانه شود. این پیام به همان اندازه که برای عموم مردم بود، برای پ.ک.ک نیز بود.
در نهایت، در ۱۳ ژوئیه، اردوغان در سخنرانی خود در مورد عقب‌نشینی حزب حاکم عدالت و توسعه، تعهد خود را به روند خلع سلاح مجدداً تأیید کرد و اعلام کرد که یک کمیسیون پارلمانی برای رسیدگی به چارچوب قانونی آن تشکیل خواهد شد. هدف پیام او اطمینان دادن به عموم مردم، به ویژه هوادارانش، بود که این روند، اتحاد ملی را تقویت می‌کند و به نفع همه شهروندان ترکیه، صرف نظر از قومیت آنها، خواهد بود.
پیام ویدیویی نادر اوجالان با هدف اطمینان دادن به هواداران کرد خود بود که این یک شکست نیست، بلکه یک تغییر جهت است: تغییر از مبارزه مسلحانه به مشارکت سیاسی.
حمایت عمومی از خلع سلاح، حتی در میان کسانی که مدت‌ها به نیت دولت شک داشتند، در حال افزایش است. نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد که بیش از ۹۰ درصد از رأی‌دهندگان حزب دموکرات دموکراتیک، و همچنین کسانی که خود را کرد یا زازا (یک گروه اقلیت مجاور کردها) در ترکیه می‌دانند، از این روند حمایت می‌کنند. این باور که پ.ک.ک به طور کامل خلع سلاح خواهد شد نیز به طور قابل توجهی بالاتر از میانگین ملی است.
