کردها به طور کلی و احزاب، روشنفکران، محققان و فعالان کردی به طور خاص، پروژه ترکیه برای همه کردها را جدی نگرفته‌اند. حتی اکنون، در تفسیر سیاسی، اکثر کردها مشغول تجزیه و تحلیل متن این پیام و آن پیام اوجالان هستند، بیشتر تصویر کلی و استراتژی ضد کردی پشت این تصویر یا ناآگاهانه است یا عمداً در مورد آن سکوت کرده است. بسیاری از افراد خارج از پ.ک.ک اکنون نمی‌خواهند ثابت کنند که:
۱٫ اوجالان بیش از ۲۰ سال ادامه پروژه دولت ترکیه و ابزار اساسی سیاست ترکیه در کردستان بوده است. در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴، او با همکاری امره تانر، رئیس وقت میت ترکیه، KCK را برای دستیابی به پروژه ترکی‌سازی کردها در ترکیه و بازگرداندن سوریه و عراق به قانون اساسی ملی تأسیس کرد.
۲٫ چرا کردها نباید از خود بپرسند که اگر اوجالان فقط یک زندانی سیاسی است، چرا این تیم ۱۱ نفره آنجاست؟ دولت ترکیه چگونه یک اتاق فکر برای یک زندانی سیاسی می‌سازد؟ دولت ترکیه که افراد را به خاطر یک توییت دستگیر می‌کند، یا شهردار بزرگترین شهر ترکیه مانند استانبول را به اتهامات ناعادلانه زندانی کرده است، اما چند جنبه ویژه را در اختیار اوجالان و ۱۱ نفر را به عنوان همکار قرار می‌دهد؟
۳. چگونه است که دولت اردوغان، در حالی که حتی به امام اوغلو و شهردار استانبول اجازه توییت کردن نمی‌دهد و حساب توییتر او را می‌بندد، برای اوجالان در امرالی اتاق فکر باز می‌کند؟
۴. چگونه است که دولت ترکیه از یک سو دستور انحلال پ.ک.ک را می‌دهد و سعی کرده است YPG را در خارج از ترکیه منحل کند و اکنون به کردهای سوری فشار می‌آورد تا تسلیم الجولانی شود، اما از سوی دیگر اتاق فکر باز می‌کند؟ طبق ماده ۱۱ منشور KCK، اوجالان به عنوان فرد نهاد رهبری KCK محسوب می‌شود و منبع نهایی تصمیم‌گیری در مورد همه امور مربوط به مردم کرد است.
۵. چگونه است که هر کسی که متهم به ارتباط با «تروریسم» است، همچنان بدون هیچ تردیدی در ترکیه دستگیر می‌شود، اما اوجالان که به عنوان «رهبر تروریسم» شناخته می‌شود، چنین امکاناتی را دریافت می‌کند؟
۶. چرا دولت ترکیه نباید از مسلح کردن پ.ک.ک به تنهایی خودداری کند و بگوید که باید خود را منحل کند، اما کادر آن ۱۱ نفر را تحت فرمان رهبر خود قرار می‌دهد؟
۷.هم اسرائیل و هم ترکیه می‌خواهند از بقایای ارتش شکسته اوجالان و پول او به روش‌های مختلف علیه کردها استفاده کنند. البته ترکیه در این زمینه دست قوی‌تری دارد زیرا رئیس ارتش، خود اوجالان، سرباز میهن‌پرست دولت ترکیه است. آنها در حال حاضر پیش‌نویس قانون اساسی ملی را تحت نام کنگره ملی کرد و با برنامه‌های مختلف ادامه می‌دهند. اوجالان در کتاب خود «دموکراسی کورتولوش» به صراحت بیان می‌کند که کنگره ملی کرد همان کنگره منشور ملی است. حتی در سال ۲۰۱۴، در صفحه ۲۴۵ روزنامه دموکراتیک، کورتولوش با صراحت گفت: «درود ویژه من را به بارزانی برسانید. کنگره کرد یک ضرورت است. اگر کنگره برگزار شود، شما رئیس جمهور خواهید شد. بگویید لیلا [زانش] رئیس مشترک است. به او [بارزانی] بگویید که شما رئیس جمهور خواهید شد. اوجالان حقوق شما را به رسمیت می‌شناسد؛ به او بگویید که شما باید حقوق اوجالان را به رسمیت بشناسید.» با توجه به این بیانیه، باید مشخص شود که چرا هیئت امرالی با بارزانی ملاقات می‌کند اما با گروه های کردی ایرانی سلام و احوالپرسی نمی‌کند.
۸. ارتش ترکیه اکنون رسانه‌های عظیمی دارد. از کل رسانه‌ها برای بی‌ارزش کردن فعالان حقوق کرد که پروژه اردوغان-باکچلی-اوجالان را شکل جدیدی از مبارزه نامیده‌اند، استفاده می‌شود، زیرا البته تسلیم آخرالزمان کلاسیک نیست؛ توبه مدرن است. بنابراین آیا اوجالان می‌تواند چنین مبارزه جدیدی را رهبری کند؟ اما آیا پ.ک.ک حق ندارد بدون سلاح بجنگد؟ آیا همچنین این است که دولت ترکیه هنوز همان اعتمادی را که به اوجالان دارد، به پ.ک.ک ندارد؟ در حالی که اوجالان حدیث «قربانی بدون قربانی» را برای نوکران خود می‌فرستد، خدایان اوجالان، چریک‌ها را قربانی یک خلع سلاح بی‌معنی کرده‌اند که دولت ترکیه نمی‌تواند سلاح‌های آنها را پس بگیرد و از کشتن آنها دست بردارد.
۹ اوجالان اکنون پروژه دیگری را برای کند کردن سیاست کردها آغاز کرده است. پیش از این، در چارچوب تأسیس ک.ج.ک، پروژه‌ای را برای کند کردن مبارزه کردها در چارچوب شعار بی‌معنی کنفدرالیسم دموکراتیک آغاز کرده بود. به گفته خود اوجالان، در صفحه ۴۰ کتابش، کنفدرالیسم دموکراتیک قرار بود از «خطر وضعیت رسمی زبان کردی» جلوگیری کند و سپس خواستار فدرالیسم شد. (این بدان معناست که اوجالان و پ.ک.ک بیش از ۲۰ سال بی‌شرمانه مخالفت خود را با حقوق زبانی و پسافدرالیسم به عنوان کنفدرالیسم به کردها فروختند، که به ما نشان می‌دهد دانشگاهیان و محققان کرد چقدر بی‌مسئولیت هستند). اما اکنون کنفدرالیسم – که مخالفت هوشمندانه‌ای با حقوق کردها بود – از بین رفته است. اکنون این پروژه به صراحت بیشتر یک مخالفت اساسی با حقوق کردها است – حتی اگر حقوق کردها فقط حقوق فرهنگی محور باشد (به پیام اوجالان برای خلع سلاح پ.ک.ک مراجعه کنید). اکنون آنها به نام صلح به کردها غذا می‌دهند. بنابراین، دولت ترکیه یک اتاق فکری استراتژیک برای اوجالان تأسیس کرده است تا با جنبش حقوق فرهنگی-محور کردها مخالفت کند. ارتش عظیمی از راهبان بی‌مغز کرد در اختیار آن هستند و هر آنچه را که از امرالی مانند آیات قرآن بیرون می‌آید، در میان کردها پخش می‌کنند. همه احزاب و اکثر محققان و فعالان کرد یا سکوت کرده‌اند یا مفهوم روند صلح را شبانه‌روز، از روی جهل یا عمد، تکرار می‌کنند. بنابراین، متأسفانه، آنچه امروز باید افشا شود، سه یا چهار سال بعد فهمیده خواهد شد. مثل همیشه، ما دیر به خودمان می‌آییم.
شما از کی دوست دار حقوق کوردها شدید