انجمن بی تاوان: چندی پیش یک کادر گروهک تروریستی پژاک بنام مولان رستمی با کد سازمانی شورش قلات که همزمان عضو به اصطلاح مجلس پژاک بود در کمین نیروهای امنیتی ایران کشته شد.
روانه کردن چنین کادری بدون در نظر گرفتن شرایط امنیتی دوباره سوالاتی را مطرح می کند که سرکردگان پژاک به بهانه های خودسر کادرهای بلند پایه خود را روانه ایران می کنند.
سرکردگان پژاک هنوز نمی دانند که فرستادن یک کادر به داخل خاک ایران شبیه فرستادن کسی به بقالی سرکوچه نیست. قطع و یقین سرکردگان گروهک تروریستی پژاک می دانند که به دلیل اشراف اطلاعاتی قوی ای که نیروهای امنیتی ایران به فعالیت های آن ها نه تنها در ایران بلکه در غارهای شمال عراق و تمام کشورهای اروپایی و منطقه دارند، پس می توان گفت اتخاذ چنین تصمیماتی از سوی سرکردگان پژاک به ویژه شخص امیر کریمی نشان از حماقت و ضعف عقلانی وی می باشد که بدون شک در آینده عناصر بیشتری از پژاک را به کشتن داده و این گروهک تروریستی را در سراشیبی سقوط قرار می دهد.
آنچه که مشخص است پژاک در عرصه نظامی کاملا منزوی شده و قصد دارد همان مسیر کومله و دمکرات را ادامه دهد و با توجه به وضعیت حاکم بر این گروه تروریستی و بریدن اعضا از الگوی پژاک، عناصر گروهک سعی در استفاده از تلفن همراه و خودرو برای جابه جایی دارند که همین امر احتمال دستگیری آن ها را دوچندان کرده است.
به هرحال این روزها که پژاک در غارنشینی به سر میبرد و حتی برای سرگرم کردن کادرها نیز برنامه ای ندارد، ترجیح می دهد با فرستادن نیروهایش به کام مرگ، برای خود خوراک رسانه ای و تبلیغاتی فراهم کرده و نامش همچنان در رسانه ها بچرخد. سال هاست که مرگ کادرها برای پژاک مصرف بیشتری از زنده بودن آن ها دارد.
